แม้ว่าเลอศิลป์จะไม่ได้ตอบคำถามของเธอโดยตรง แต่ไอรดาก็พอใจกับคำตอบของเขา และเธอก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
ในขณะเดียวกัน รษิกาก็ถูกลูกชายสองคนของเธอสอบปากคำด้วย
“แม่ คุณเลอศิลป์ทำให้แม่โกรธหรือเปล่า?” เบนนี่คอยเดินตามเธอทุกที่เหมือนลูกหมาน้อย
หลังจากถูกไต่ถามมาเกือบครึ่งวัน รษิกาก็ตอบเพื่อตัดรำคาญไปว่า “เปล่า”
“แล้วทำไมแม่ถึงไม่สนใจคุณเลอศิลป์เลยในช่วงที่กินข้าวเที่ยงกันก่อนหน้านี้ล่ะครับ?” เบนนี่ถามอย่างไม่ยอมแพ้
รษิกาและเลอศิลป์ไม่ได้พูดคุยกันแม้แต่คำเดียวตลอดมื้ออาหาร
ทั้งสองคนไม่ตอบสนอง แม้ว่าเด็กๆ จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อสร้างโอกาสให้พวกเขาได้พูดคุยกันก็ตาม
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง รษิกานั้นดูเหมือนจะเพิกเฉยต่อคำว่า “คุณเลอศิลป์” เมื่อเด็กๆ พูดถึงเขา อันที่จริงเธอแทบไม่ได้มองเขาเลยด้วยซ้ำ
ความรู้สึกผิดเพิ่มขึ้นในใจของรษิกาเมื่อเธอได้ยินคำถามของเด็กๆ
เหตุผลที่เธอไม่สนใจเลอศิลป์ก็เพราะเธอไม่ต้องการเห็นหน้าเขา เธอคงนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ ทำให้รู้สึกลำบากใจอย่างไม่น่าเชื่อทุกครั้งที่คิดถึงมัน
“แม่ก็แค่เหนื่อยนิดหน่อยเพราะเมื่อคืนแม่นอนไม่หลับน่ะ” รษิกาแก้ตัวหลังจากผ่านไประยะหนึ่ง จากนั้นเธอก็หันหลังกลับและมุ่งหน้าขึ้นไปข้างบน “แม่จะขึ้นไปพักผ่อนข้างบน ลูกๆ เล่นกันเองไปก่อนนะ โอเคไหม?”
อชิและเบนนี่มองดูเธอเดินไป ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความสงสัย
พวกเขามองออกว่าเธอโกหก แต่เรื่องที่ว่าเมื่อคืนนี้เธอนอนไม่หลับนั้นเป็นเรื่องจริง พวกเขาจึงหยุดตั้งคำถามกับเธอ
ทันทีที่เธอกลับมาที่ห้อง รษิกาก็รู้สึกโล่งใจที่ห้องนั้นเงียบ
เจตนินนั่นเอง เขาคงโทรมาเพราะเรื่องโครงการ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...