หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 79

ไม่นานนักรษิกาก็กลับมาพร้อมกับชุดปฐมพยาบาล เธอค่อยๆ ทายาอย่างระมัดระวังบนมือของไอรดา

ไอรดาเป็นเด็กดีตลอดเวลาที่รษิกาทายาให้ เมื่อเธอรู้สึกเจ็บ เธอจะห่อตัวเล็กน้อยและกระตุกมือกลับ

นั่นทำให้รษิกาใจอ่อนยวบอย่างที่สุด

หลังจากทายาให้ไอรดาเรียบร้อยแล้ว รษิกาก็ย้ายไปนั่งข้างเธอทันที

อชิยกที่นังของเขาให้อย่างเชื่อฟังและย้ายจานอาหารของเขาไปนั่งข้างๆเลอศิลป์

“ให้ฉันป้อนข้าวหนูได้ไหมคะ?” รษิกาเอ่ยขออนุญาตกับไอรดา

ไอรดาไม่ปฏิเสธ เธอพยักหน้าด้วยความคาดหวัง

รษิกาถือจานอาหารของไอรดาด้วยรอยยิ้มและเริ่มป้อนข้าวเธอ

เมื่อรษิกาป้อนอาหารให้กับไอรดา เธอก็ดูจะเจริญอาหารมากขึ้น เธอจ้องมองดูรษิกาตลอดเวลาและอ้าปากทานทุกอย่างที่รษิกาป้อนให้

รษิกายิ้มกว้างขึ้นเมื่อเธอเห็นว่าไอรดาเป็นเด็กดีเพียงใดขณะที่ทานอาหาร

เลอศิลป์มองดูทุกการกระทำจากที่นั่งฝั่งตรงข้าม

ทุกครั้งที่ริมฝีปากของไอรดาเลอะ รษิกาจะช่วยเธอเช็ดมันออกเสมอ แม้แต่ความเร็วในการป้อนอาหารของเธอก็ถูกต้อง

ไอรดายิ้มตาหยีขณะที่เธอทานอาหาร

ในช่วงเวลานั้นเอง แววตาของเลอศิลป์ก็ปนเปไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย

ขณะนั้นเองอชิและเบนนี่ก็เฝ้าดูทุกอย่างที่เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ พวกเขาคิดว่าไอรดานั้นดูน่ารักเวลาที่เธอทานอาหารแทนที่จะรู้สึกอิจฉาเธอ

เมื่อพวกเขาละสายตาจากเธอ พวกเขาก็มองไปยังเลอศิลป์พร้อมกัน

วินาทีต่อมา พวกเขาก็สบตากันด้วยความสงสัย

ถ้าพวกเขาเดาไม่ผิด พ่อกำลังมองแม่โดยที่ไม่มีความเกลียดชังในแววตาของเขาเลยแม้แต่น้อย แม้จะเพียงแค่เล็กน้อยแต่มันดูเหมือนจะ… แสดงถึงความรัก

อชิขมวดคิ้วและวางส้อมลง เขาหยิบทัพพีที่อยู่ด้านข้างตักอาหารให้เลอศิลป์และมองเขาอย่างไร้เดียงสา “คุณเลอศิลป์ครับ ทำไมคุณไม่กินอะไรเลยล่ะครับ? ต้องกินอาหารเยอะๆนะครับ!”