หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 78

เมื่อก่อนนี้พวกเขาทั้งสามคน รษิกา อชิ และเบนนี่ มักจะทานข้าวด้วยกันเสมอ บางครั้งในโอกาสพิเศษเมธินีก็จะมาร่วมทานอาหารด้วย

อย่างไรก็ตามนี่เป็นครั้งแรกของพวกเขาที่ทานอาหารร่วมกับเลอศิลป์

ในช่วงเวลานั้น อารมณ์ต่างๆ ก็ตีกันพลุ่งพล่านอยู่ในใจของอชิและเบนนี่

เลอศิลป์หยุดเดินกลางคันและหันมาพบกับดวงตาที่เป็นประกายของไอรดา เขาเลื่อนสายตาไปยังที่นั่งด้านข้างซึ่งมีช้อนส้อมวางอยู่บนโต๊ะใกล้ๆ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เป็นประกายแวววับ

ในความเป็นจริงแล้ว พวกเขาทั้งสี่ก็เป็นครอบครัวเดียวกันจริงๆ

มันอาจจะดูแปลกไปสักหน่อยหากเขานั่งลงตรงนั้น

ถึงแม้ความคิดดังกล่าวนั้นจะผุดขึ้นมาในหัวของเขา แต่เขาก็นั่งลงที่เก้าอี้ตัวนั้นก่อนที่เขาจะทันได้คิดอะไร

ด้วยเหตุผลบางอย่าง บรรยากาศที่เคยครึกครึ้นก็กลับเริ่มตึงเครียดขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าตัวเขาเองที่เป็นสาเหตุทำให้บรรยากาศนั้นเปลี่ยนไป

อชิและเบนนี่ไม่พูดไม่จาและก้มหน้าลงทานอาหารของพวกเขาต่อไป

พอเด็กชายทั้งคู่ไม่คุยกับเธอ ไอรดาก็ไม่ค่อยเจริญอาหารนัก เธอถือช้อนส้อมและชิมอาหารเพียงเล็กๆน้อย

“ไอวี่ มีอะไรที่ไม่ถูกปากเธอหรือเปล่า?” รษิกาเอ่ยถามขึ้นอย่างอ่อนโยนเมื่อสังเกตเห็นว่าอาการของเธอเปลี่ยนไป

ไอรดาส่ายหัวเมื่อได้ยินดังนั้น

เธอชอบอาหารทุกอย่างที่รษิกาทำ

เธอเพียงแค่ไม่มีอารมณ์จะทานอาหารเฉยๆ

เบนนี่รู้ว่าไอรดาพูดออกมาไม่ได้ เขาจึงวางช้อนส้อมของเขาลงและตอบแทนไอรดา “ไอรดาก็เป็นแบบนี้แหละ เธอไม่ค่อยชอบแครอทกับพริกไทย เธอมักจะเขี่ยมันออกเสมอตอนอยู่ที่โรงเรียน”

รษิกายิ้มอย่างใจดี “ฉันจะช่วยเขี่ยมันออกให้เธอดีไหม?”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นอีกครั้งบนใบหน้าของไอรดา เธอพยักหน้าอย่างว่าง่าย

เมื่อเห็นการตอบรับของไอรดา รษิกาก็เดินไปหาเธอและเลือกตักแครอทกับพริกไทยออกจากจานของเธอมาไว้ที่จานของตัวเอง จากนั้นเธอก็เห็นว่าไอรดาหยิบช้อนส้อมขึ้นมาอีกครั้ง

ขณะที่ไอรดากำลังจะทานอาหารต่อ บางอย่างที่หลังมือเธอทำให้ไอรดาเจ็บปวดจนน้ำตาไหลออกมา เธอหยุดการเคลื่อนไหวแขนของเธอ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองรษิกาอย่างน่าสงสารเพื่อขอความช่วยเหลือ

เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของไอรดา รษิกาก็วางช้อนส้อมลงและเอ่ยถามขึ้นว่า “เกิดอะไรขึ้น?”