ในขณะเดียวกัน เมธินีก็อยู่ดูแลอชิกับเบนนี่อยู่ที่บ้านของรษิกาขณะรอเธอกลับบ้าน
เด็กสองคนมักจะรบกวนเธอให้เล่นเกมกับพวกเขา แต่ในคืนนี้มันไม่เป็นอย่างนั้นเลย
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เด็กทั้งสองดูฟุ้งซ่านและแทบไม่สนใจสิ่งที่เธอพูดเลยแม้แต่น้อย
เมธินีแสร้งทำเป็นโกรธพวกเขาและถามว่า “เธอสองคนเป็นอะไรกัน? ไม่ชอบฉันแล้วเหรอ?”
อชิและเบนนี่ส่ายหัว “เราชอบป้าสิครับ ป้าเมธินี”
“งั้นบอกมาว่าเป็นอะไรกัน? ทำไมทั้งสองคนดูเหมือนอารมณ์ไม่ดีล่ะ?” เมธินีถามกดดันด้วยความอดทน
“เรา… เราแค่กังวลเกี่ยวกับแม่ เราไม่อยากให้แม่ดื่มมากเกินไป อย่าโกรธเราเลยครับ ป้าเมธินี” พวกเขาตอบพร้อมกับมองหน้ากันอย่างประหม่า
ในความเป็นจริง พวกเขาสงสัยว่าเลอศิลป์ตามรษิกาไปทันหรือเปล่า หรือเขาปล่อยให้แม่พวกเขาไปอยู่กับเจตนินแทน
พวกเขากังวลมากกว่าเดิมเมื่อเลอศิลป์และรษิกาทะเลาะกันก่อนออกจากบ้าน
เมธินีมองออกว่าเด็กๆ ไม่อยากพูดคุย เธอจึงตัดสินใจไม่ถามอีกต่อไปแล้วนั่งลงข้างพวกเขา
ฉันคิดว่าในที่สุดฉันก็เข้าใจความสัมพันธ์ของรษิกากับเลอศิลป์แล้ว แต่ที่พวกเขาทะเลาะกันก่อนหน้านี้ทำให้ฉันสับสนไปหมด...
พวกเขาทั้งสามกำลังรออยู่บนโซฟา จากนั้นก็มีรถจอดอยู่ด้านนอกคฤหาสน์
เมธินีเป็นคนแรกที่หลุดออกจากภวังค์และเหลือบมองนาฬิกา สี่ทุ่มครึ่งแล้ว! เวลาแบบนี้ใครจะมาที่นี่ได้อีกบ้าง?
“แม่กลับบ้านแล้วหรือเปล่า?” อชิและเบนนี่ถามพร้อมกัน
รษิกาน่าจะเปิดประตูได้ด้วยตัวเองถ้าเธอกลับมาแล้ว...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...