หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 798

เลอศิลป์เอื้อมคว้ามือของรษิกาโดยไม่พูดอะไรเลย เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขา

เจตนินรู้ขอบเขตของเขาดี แม้ว่าเขาจะพยุงเธอไว้อยู่ แต่เขาไม่ได้ออกแรงมากนัก ดังนั้นเลอศิลป์จึงสามารถคว้าเธอไปจากเขาได้อย่างง่ายดาย

“คุณกำลังทำอะไรน่ะ? คุณเลอศิลป์ คุณหมอรษิกาอนุญาตให้ผมไปส่งเธอที่บ้าน ผมจะอธิบายยังไงถ้าเธอรู้ว่าผมส่งเธอให้คุณ” เจตนินถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

ลิฟต์มาหยุดที่ชั้นหนึ่ง

“รษิกาเป็นอดีตภรรยาของผม ด้วยความสัมพันธ์ของเรา ผมคิดว่าคไม่จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากคุณเพื่อที่ผมจะส่งเธอกลับบ้าน ถ้าคุณรู้ว่าอะไรควรไม่ควร ต่อไปคุณก็อยู่ให้ห่างจากภรรยาเก่าผมหน่อยนะ คุณเจตนิน” เลอศิลป์พูดอย่างน่ากลัวโดยไม่หันกลับมามองในขณะที่เขาพยุงรษิกาออกจากลิฟต์

เจตนินซึ่งยังคงยืนอยู่ในลิฟต์มีสีหน้าเฉยเมยเมื่อได้ยินเช่นนั้น "จริงเหรอ? ถ้าเป็นแบบนี้ ผมคิดว่าคงจะต้องปล่อยให้เธออยู่ในความดูแลของคุณสินะ คุณสามีเก่า!” เขาพูดแบบเหน็บแนมที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

เลอศิลป์ชะงักไปและมองเจตนินด้วยสายตาเย็นชา “คุณไม่อยู่ในฐานะที่จะแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเราได้หรอกนะ”

จากนั้นเขาก็ช่วยพารษิกาออกไปจากที่นั่น ขณะที่เจตนินมองพลางขมวดคิ้วอย่างขัดแย้งในใจ

นับตั้งแต่เจตนินรู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขา เขาก็สงสัยว่าทำไมทั้งสองคนถึงหย่ากันในตอนนั้น เขาไม่รู้ว่าทำไมรษิกาจึงไปต่างประเทศเป็นเวลาหกปีหลังจากการหย่าร้าง

เขาเคยคิดว่าเป็นเพราะเลอศิลป์ แต่การที่เลอศิลป์ดูแลรษิกาก็ทำให้เขาตั้งคำถามกับการตัดสินใจของตัวเอง

ลมเย็นพัดมาด้านนอกทางเข้าโรงแรม