หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 81

โดยไม่ต้องมีคำพูดใด เด็กๆ ทั้งสามสบตากันก่อนจะวางตัวต่อในมือและวิ่งไปในครัวพร้อมกัน

“เกิดอะไรขึ้นครับแม่?” อชิและเบนนี่เอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

เสียงของเด็กทำให้เธอหลุดจากภวังค์ เธอยิ่งรู้สึกไม่สบายใจเมื่อเห็นลูกชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ ขณะที่ไม่สามารถระงับความกลัวของตัวเองได้ รษิกาก็ส่ายหน้าและฝืนยิ้ม “ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ” เธอเอ่ย “ชามลื่นหลุดจากมือแม่ อย่าเพิ่งเข้ามานะ มันแตกกระจายไปทั่วเลย”

จากนั้นเธอก็ย่อตัวลงเพื่อเก็บเศษแก้วที่แตกกระจาย แต่ภายในใจของเธอยังคงฟุ้งซ่าน

เลอศิลป์ที่ยืนอยู่ด้านหลังของเด็กทั้งสามมีแววตาเคร่งเครียดขึ้น ขณะที่เขามองอย่างครุ่นคิดไปยังหญิงสาวที่กำลังคุกเข่าอยู่

ฉันเดาว่าผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะมีอะไรมากมายที่อยู่ในใจของเธอ

รษิกาก้มหน้า การจ้องมองอย่างไม่วางตาของเลอศิลป์ทำให้เธอรู้สึกยิ่งสับสน

ในขณะที่เธอไม่ทันระวังตัว นิ้วของเธอก็เฉียดไปโดนกับเศษแก้ว

ความเจ็บปวดที่ปลายนิ้วของเธอทำให้เธอได้สติ เธออ้าปากค้างเพราะความเจ็บปวดโดยไม่ได้ตั้งใจ

“คุณแม่!”

“คุณรษิกา!”

เด็กๆ ร้องออกมาอย่างตื่นตระหนกเมื่อเห็นเลือดไหลออกมาจากนิ้วของรษิกา

อชิและเบนนี่กำลังจะพุ่งตัวเข้าไปในห้องครัว ทันใดนั้นก็มีร่างสูงใหญ่ขวางอยู่ตรงหน้าพวกเขา

จากนั้นพวกเขาก็เห็นเลอศิลป์ย่อตัวลงข้างๆ แม่ของพวกเขา มือใหญ่นั้นพยุงเธอขึ้นมาด้วยสีหน้าที่เย็นชา

อชิและเบนนี่ยืนค้างอยู่กับที่

“คุณคิดอะไรอยู่เนี่ย?” เขาถามขึ้นด้วยความหงุดหงิด

รษิกามองดูมือใหญ่ที่พยุงเธอขึ้นมาด้วยสายตาที่เลื่อนลอย เธอพูดอะไรไม่ออก

เลอศิลป์โอบแขนของเขาไว้รอบเอวของเธอและช่วยพยุงเธอให้ลุกขึ้นยืน

เมื่อรษิการู้สึกตัวอีกทีเธอก็ยืนอยู่ข้างอ่างล้างจานแล้ว