หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 810

หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน จักรภพก็สรุปไปดื้อๆ “สิ่งที่นายทำมาจนถึงตอนนี้ยังไม่พอหรอก”

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว “ฉันก็ทำตามที่นายพูดหมดเลยนะ”

จักรภพถึงกับพูดไม่ออกกับคำตอบที่ดุดัน เขาความอยากจะเตือนเลอศิลป์ใจจะขาดว่าใครกันแน่คือคนที่ต้องการความช่วยเหลือในตอนนี้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขานึกได้ว่าท่าทีของเลอศิลป์มักจะทำให้ดูแย่ลงเมื่อต้องไปเกี้ยวพาราสีใครสักคน เขาก็ตัดสินใจแบกรับความผิดนั้นไว้เอง

“นั่นเป็นเพราะวิธีที่ฉันบอกนายไปมันยังไม่พอ” เขาพูดพลางถอนใจ

“ฉันจะทำอะไรได้อีก” เลอศิลป์มองเขาด้วยความงุนงง

ท่าทีของรษิกาในตอนเช้าทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ เขาต้องการปรับปรุงความสัมพันธ์ของพวกเขาโดยเร็วที่สุด

จักรภพเกาจมูกแล้วเสนอว่า “นายก็รู้นี่นาว่าผู้หญิงชอบเรื่องโรแมนติก นายก็ลองทำอะไรโรแมนติกๆ ที่จะทำให้เธอประทับใจหน่อยสิ”

อะไรโรแมนติกๆ เหรอ?

เลอศิลป์คิดย้อนกลับไปถึงการพูดคุยกับรษิกาเมื่อครั้งล่าสุด

พอมาลองคิดดู ฉันก็จำไม่ได้เลยว่าเคยทำอะไรโรแมนติกๆ ไว้บ้าง ฉันอาจจะทำ แต่แน่นอนว่าทำไปโดยไม่รู้ตัว

“ตัวอย่างเช่น เวลาออกไปช้อปปิ้ง นายก็เซอร์ไพรส์เธอด้วยของขวัญตอนเธอเผลอๆ หรือไม่ก็... จัดมื้อค่ำสุดโรแมนติกกับเธอก็ได้”

เมื่อรู้ว่าเลอศิลป์ไม่มีความเข้าใจในการเป็นคนโรแมนติกเลย จักรภพจึงยกตัวอย่างบางส่วนมาด้วยท่าทีเคร่งขรึม

ไม่มีทางที่ฉันจะทำอะไรแบบนั้นได้ นอกจากนี้รษิกาอาจจะมองข้ามฉันไปและจบลงด้วยความสงสัยในความจริงใจของฉันแทน

ในเมื่อฉันเป็นคนที่อยากจะชดเชยให้เธอ ฉันจึงควรคิดเองว่าจะทำยังไง