หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 826

หลังจากมื้อเที่ยง รษิกากับคนอื่นๆ กลับไปที่สถาบันวิจัยเพื่อพูดคุยรายละเอียดในการร่วมมือของพวกเขากันต่อ

เมื่อพวกเขาออกจากร้านอาหารมา แสงบางอย่างก็วูบวาบอยู่สองครั้งในพุ่มไม้ฝั่งตรงข้ามถนนก่อนที่จะหายไปอย่างรวดเร็ว

คนที่ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้เพียงแค่ก้าวออกไปหลังจากที่เขาเห็นคนกลุ่มนั้นขึ้นรถออกไปแล้ว

เมื่อดูรูปที่เขาถ่ายมาในกล้อง ชายลึกลับคนนั้นก็พยักหน้าด้วยความพอใจก่อนจะรีบออกไปจากที่นั่น

ที่บ้านคชาเรศ จักรภพยืนอยู่ด้วยความประหลาดใจเมื่อพ่อบ้านของเขาเข้ามาในบ้านพร้อมกับเลอศิลป์ “เป็นเกียรติอะไรที่นายมาถึงบ้านฉันอย่างนี้เนี่ย? เลอศิลป์”

คนที่ยืนอยู่ข้างจักรภพคือฝนทิพย์ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดเมื่อได้เห็นเลอศิลป์เพราะเธอไปพบกับอัญชสามา เสียงของเธอยังสั่นเมื่อทักทายเขา “เลอศิลป์…”

เลอศิลป์ได้แต่มองฝนทิพย์อย่างเฉยชาก่อนจะหันความสนใจไปหาจักรภพ “ตอนนี้นายว่างไหม?”

จักรภพขมวดคิ้วเล็กน้อย เขามองออกว่าเลอศิลป์มีเรื่องสำคัญจะคุยกับเขา “ว่าง ไปคุยกันในห้องทำงานก็ได้”

หลังจากตอบตกลงแล้ว เลอศิลป์ก็เดินตามจักรภพไปห้องทำงานที่อยู่ข้างบน

ฝนทิพย์ยังคงอยู่ที่ชั้นล่างขณะเธอมองดูคนทั้งสองทิ้งเธอไว้เบื้องหลัง เมื่อเธอคิดถึงว่าเลอศิลป์เย็นชากับเธอมากแค่ไหน เธอก็กำหมัดแน่นด้วยความโมโห

ทันทีที่ฝนทิพย์ได้ยินเสียงปิดประตู เธอก็ขึ้นไปข้างบนอย่างระมัดระวังเพื่อแอบฟังอยู่ข้างนอกห้องทำงาน

“กับมโหสถกรุ๊ปมีความคืบหน้าอะไรบ้างไหม?” เลอศิลป์ถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียดขณะที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องทำงาน เขามองดูจักรภพรินกาแฟให้เขาแก้วหนึ่ง

หลังจากนั้น จักรภพก็พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะนึกถึงเรื่องที่เขากับเลอศิลป์คุยกันที่คชาเรศกรุ๊ป เลอศิลป์พูดอย่างชัดเจนว่าเขาจะเล่นตามน้ำไปก่อน แล้วทำไมเขาถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก? เขาถึงกับมาที่นี่ในวันหยุดเพื่อคุยเรื่องนี้อีกต่างหาก

เขาตั้งใจจะให้รษิกาตระหนักได้ถึงศักยภาพของเธอที่มโหสถกรุ๊ป แต่หลังจากเหตุการณ์เมื่อเช้านี้ เขาก็เปลี่ยนใจ สำหรับรษิกา งานของเธอสำคัญมากกว่าลูกๆ! ฉันจะปล่อยให้เธอเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้!