ฝนทิพย์พยักหน้าอย่างลวกๆ ก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในห้องของเธอ
หลังจากเห็นเธอหายตัวไปหลังประตูแล้ว จักรภพจึงเดินลงไปข้างล่าง เมื่อเขามาถึงสวนหลังบ้าน เขาก็เห็นว่าเลอศิลป์กำลังคุยกับอัครพลแล้ว
“ฉันทำอย่างนั้นเพื่อช่วยคุณหมอรษิกาจากสถานการณ์เลวร้าย แล้วทำไมคุณถึงขอบคุณฉันล่ะ” อัครพลจ้องมองเลอศิลป์ด้วยความงุนงงขณะที่เลอศิลป์เริ่มกล่าวขอบคุณหลังจากคุยกันไปได้สักพัก
เลอศิลป์รักษาท่าทางสุภาพต่อหน้าอัครพล หลังจากฟังคำพูดของชายชราแล้ว เขาก็เพียงแต่ยิ้มจางๆ “ผมคุ้นเคยกับคุณหมอรษิกาเป็นอย่างดี ดังนั้นผมจึงคิดว่ามันสมเหตุสมผลแล้วที่ผมจะขอบคุณแทนเธอ”
อัครพลโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ “ทั้งหมดที่ฉันทำคือพูดความจริงเท่านั้นแหละ คุณหมอรษิกาช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันจึงควรช่วยเธอในเรื่องเล็กๆ แบบนี้”
หลังจากพูดอย่างนั้น อัครพลก็ถามเลอศิลป์เกี่ยวกับการแต่งงานของเขากับอัญชสา “คุณวางแผนที่จะลงหลักปักฐานกับอัญชสาเมื่อไรล่ะ? คุณทั้งคู่ไม่ได้อายุน้อยๆ แล้วนะ โดยเฉพาะอัญชสา ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง เธอจะรอนานเกินไปไม่ได้”
ดวงตาของเลอศิลป์หม่นหมองลง เขาไม่ได้อธิบายรายละเอียดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นต่อหน้าอัครพล และเพียงแค่ตอบด้วยรอยยิ้มที่สุภาพ
เมื่อได้ยินอัครพลพูดถึงงานแต่งงานของเลอศิลป์ จักรภพก็รีบเดินหน้าเพื่อจัดการเรื่องต่างๆ ให้คลี่คลาย
ในไม่ช้า จักรภพก็สามารถเปลี่ยนหัวข้อสนทนาได้ เลอศิลป์ไม่สนใจการสนทนาและเริ่มตอบแบบใจลอย
เมื่อเห็นสภาพจิตใจของเขาแล้ว อัครพลก็โบกมือแล้วพูดว่า “ฉันเหนื่อยนิดหน่อย อยากจะขึ้นไปข้างบนและพักผ่อนตอนนี้ ทั้งสองคนคุยกันต่อได้นะ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เลอศิลป์และจักรภพก็กล่าวลาอัครพลด้วยความเคารพ จากนั้นจักรภพก็ติดตามเลอศิลป์ไปยังทางเข้าคฤหาสน์และส่งเขากลับไป
ทันทีที่เขากลับมาในคฤหาสน์ จักรภพก็เห็นฝนทิพย์ซึ่งลงมาชั้นล่างและเตรียมพร้อมที่จะออกไปข้างนอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...