"ทำไมล่ะ?" ฝนทิพย์รู้สึกงุนงง
เลอศิลป์จะเห็นรูปพวกนี้ได้ยังไงถ้าเธอไม่ส่งมันไปให้เขาโดยตรง?
จากที่พี่จักรภพพูด ดูเหมือนว่าเลอศิลป์ได้ทำเรื่องต่างๆ มากมายให้ผู้หญิงคนนั้น!
ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป พวกเขาจะได้ลงเอยด้วยกันจริงๆ
แววตาดูถูกฉายในดวงตาของอัญชสา เมื่อเธอได้ยินคำถาม แต่เธอก็ระงับไว้อย่างรวดเร็ว
“เลอศิลป์รู้อยู่เสมอว่าฉันไม่ถูกกับรษิกา ดังนั้นถ้าฉันส่งรูปไปแม้จะไม่เปิดเผยตัวตน เขาก็จะต้องสงสัยฉันอย่างแน่นอน”
ฝนทิพย์ขมวดคิ้วและสงบสติอารมณ์ “แล้วเราควรทำยังไง? เราจะนั่งเฉยๆ รอดูนังผู้หญิงคนนั้นล่าผู้ชายสองคนไปพร้อมๆ กันงั้นเหรอ?”
สายตาของอัญชสาเคร่งเครียดขึ้น “ฉันมีแผน เราไม่จำเป็นต้องให้เลอศิลป์เห็นรูปเหล่านี้หรอก”
บางที การเอาไปให้คนอื่นเห็นก็อาจจะดีกว่า
ฝนทิพย์ยังคงสับสนและกำลังจะถามเพิ่มเมื่ออัญชสาลุกขึ้นเดินออกไป
ความรู้สึกแปลกๆ ปรากฏขึ้นในใจของฝนทิพย์ ขณะที่เธอจ้องมองที่นั่งว่างเปล่าตรงหน้าพลางขมวดคิ้ว
ในช่วงนี้ เธอจะบอกทุกอย่างที่เธอรู้เกี่ยวกับเรื่องระหว่างเลอศิลป์กับรษิกาให้อัญชสาฟังอยู่เสมอ
สำหรับอัญชสาแล้ว ฝนทิพย์เป็นเพียงหุ่นยนต์ที่มีหน้าที่ให้ข้อมูลต่อเธอเท่านั้น เธอไม่เคยบอกฝนทิพย์เลยว่าเธอตั้งใจจะทำอะไร
ฝนทิพย์ไม่มีทางรู้ว่าอัญชสาคิดอะไรอยู่
อัญชสาขึ้นรถไปหลังจากเดินออกจากร้านกาแฟ แต่แทนที่จะสตาร์ทรถ เธอกลับนั่งกดโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่ง
ฉันแทบรอไม่ไหวที่จะเห็นสีหน้าของศศิตาเมื่อเธอได้รับข้อความนั้น!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...