เป็นธรรมดาที่อัญชสาจะรู้ว่าศศิตาจะทำอะไร เธอจึงพยักหน้าและลุกขึ้นเดินไปชั้นบน
เมื่อเห็นอัญชสากลับไปที่ห้องของเธอแล้ว ศศิตาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อกดเบอร์โทรของเลอศิลป์ ใบหน้าของเธอขุ่นมัวขึ้นมาอีกครั้ง
“มีอะไรครับแม่?” ชายหนุ่มเพิ่งออกจากบ้านคชาเรศและกำลังจะแวะไปที่บริษัทเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากแม่ของเขา
"ตอนนี้อยู่ที่ไหน?" ศศิตาถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
เลอศิลป์ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมกำลังจะไปทำงาน”
“แม่จะบอกเรื่องที่ต้องทำให้พ่อรู้และแม่อยากให้ลูกมาที่นี่ทันที” ผู้หญิงคนนั้นเรียกร้องอย่างเย็นชา
เมื่อได้ยินน้ำเสียงโกรธเกรี้ยวของเธอ เลอศิลป์ก็อยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ศศิตาก็วางสายไปแล้ว
ความสับสนเกิดขึ้นภายในใจเขาขณะที่จ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ที่มืดสนิท แต่เขาก็เลี้ยวรถและเดินทางไปที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ตามคำขอของแม่
"คุณศศิตากำลังรอคุณอยู่เลยครับ คุณเลอศิลป์” พ่อบ้านเข้ามาต้อนรับทันที "คุณศศิตากำลังอารมณ์ไม่ดี คุยกับเธอก็ระวังหน่อยนะครับ”
เลอศิลป์พยักหน้าอย่างไม่แยแสขณะเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น
เขาเดินเข้าไปเห็นแม่นั่งอยู่บนโซฟาโดยมีมือปิดใบหน้าอยู่
แม่ดูโมโหมากเลย
“แม่ ทำไมถึงต้องการพบผมด่วนแบบนี้ล่ะครับ?” เลอศิลป์ถามอย่างเคร่งขรึมขณะนั่งลงบนโซฟาตัวยาว
ศศิตาหันไปจ้องมองเขาราวกับว่าเธอเพิ่งเห็นว่าเขามาถึง “ลูกยังมีหน้ามาเรียกแม่ว่าแม่อยู่อีกเหรอ? ทำไมไม่ฟังคำเตือนของแม่เลย?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...