หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 850

"แม่ครับ!" ในขณะที่รษิกายังคงสงสัยในตัวเอง เสียงอันไพเราะของอชิกับเบนนี่ก็ดังขึ้น

เด็กๆ รออยู่ในห้องอาหารมาระยะหนึ่งแล้ว เมื่อรษิกาไม่กลับมา พวกเขาคิดว่าเลอศิลป์มาที่บ้านพร้อมไอรดาแล้ว พวกเขาจึงวิ่งออกไปข้างนอกอย่างตื่นเต้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นชายคนนั้นอยู่บนโซฟา เด็กๆ ก็เริ่มระแวงเขาทันที

แม้ว่าอชิและเบนนี่จะเคยพบกับเจตนินเพียงครั้งเดียว แต่พวกเขาก็มีความประทับใจไม่รู้ลืมเกี่ยวกับชายผู้นั้น

พวกเขากังวลแล้วว่าเจตนินจะขโมยแม่ไปจากพ่อ นอกจากนี้ พวกเขารู้ว่าพ่อแม่ทะเลาะกันเมื่อวานนี้เพราะเจตนิน

เนื่องจากเจตนินแวะมาหารษิกาตั้งแต่เช้าตรู่ อชิกับเบนนี่จึงอดไม่ได้ที่จะระวังตัว

"สวัสดี" เจตนินยิ้มให้เด็กๆ แล้วลุกขึ้นยืน “ฉันไม่ได้เตรียมของขวัญให้พวกเธอเลยเมื่อเราพบกันครั้งล่าสุด ดังนั้นฉันเลยเก็บของขวัญไว้ในรถเพื่อจะมอบให้กับพวกเธอเมื่อได้เจอกัน รอก่อนนะ ฉันจะไปเอาของมา”

จากนั้นเจตนินก็ออกจากบ้านไปเอาของขวัญ

เมื่อเขาออกไป อชิกับเบนนี่ก็กอดกันอยู่กับแม่แล้วถามว่า “แม่ครับ ทำไมวันนี้คุณเจตนินถึงแวะมาล่ะ?”

รษิกาขจัดความคับข้องใจของเธอออกไปและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อฝืนยิ้มให้ลูกๆ ของเธอ “ไม่มีอะไร มันเป็นเพียงเรื่องงาน ไม่ต้องกังวลนะ"

งานอีกแล้ว

อชิและเบนนี่มองหน้ากัน เมื่อวานนี้ เจตนินยังเรียกรษิกาออกไปโดยใช้งานเป็นข้อแก้ตัว ผลก็คือเลอศิลป์และรษิกาต้องมาโต้เถียงกันเพราะเรื่องนี้

“วันนี้ไปทำงานไหมครับ? แม่” เด็กๆ จงใจแสดงสีหน้าน่าสงสารและพึมพำว่า “แม่สัญญาว่าจะพาพวกเราออกไปเล่นวันนี้นี่ครับ!”