เจตนินไม่ถือสา เขากลับยิ้มออกมาอย่างเปี่ยมความหมาย “ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก ฉันให้ของขวัญพวกนี้เพราะมีเรื่องจะรบกวนพวกเธอนะ”
พอได้ยินอย่างนั้น เด็กๆ ก็เริ่มมีกำแพงในใจ
รษิกาเองก็งุนงงไปเหมือนกัน เขาเจอเด็กๆ ครั้งนี้เป็นครั้งที่สอง เขาจะมีเรื่องอะไรมารบกวนพวกเขานะ?
ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิด เธอก็เห็นเจตนินมองมาที่เธอ ทำให้เธอยิ่งงงมากขึ้นกว่าเดิม
นาทีต่อมา เขาก็มองเด็กๆ และบอกว่า “ฉันขอยืมตัวแม่ของพวกเธอไปสักพักนึง พวกเธอโอเคไหม?”
เด็กๆ มองหน้ากัน เพราะคิดไว้อยู่แล้วว่าจะเป็นแบบนี้ เราว่าแล้ว เขามาพาตัวแม่ออกไปอีกครั้ง ถ้าพ่อรู้เรื่องนี้ ฉันล่ะสงสัยจริงๆ ว่าแม่กับพ่อจะทะเลาะกันไปอีกนานไหมกว่าจะคืนดีกันใหม่อีกครั้ง
เมื่อคิดได้เช่นนั้น เด็กๆ ก็ส่ายหน้าโดยไม่ลังเลและพูดตามความเป็นจริงว่า “แม่สัญญาแล้วว่าจะพาเราออกไปเที่ยวเล่นกันวันนี้ ผู้ใหญ่ไม่ควรโกหกเด็กครับ!”
พอได้ยินอย่างนั้น เจตนินก็หันไปมองรษิกาด้วยความประหลาดใจ
รษิกาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากใจทันที
เธอคิดว่าเจตนินจะต้องมารับเธอเพราะเรื่องเกี่ยวกับงานแน่ๆ แต่สิ่งหนึ่งที่เธอไม่รู้คือเหตุผลที่เจตนินมานั้นมันร้ายแรงมากน้อยแค่ไหน
เจตนินอธิบายอย่างเคร่งขรึม “ผมพยายามหาเวลาจากคุณดิศกุลแล้วนะครับ มโหสถกรุ๊ปจะถูกปิดเพื่อดำเนินการสอบสวนในเวลาสิบโมงเช้า ก่อนที่เรื่องนั้นจะเกิดขึ้น เรายังพอจะเข้าไปในสถานที่เพื่อนำเอกสารใดๆ ที่เราต้องการออกมาเพื่ออำนวยความสะดวกและทำให้การวิจัยในครั้งต่อไปของเราง่ายขึ้น นี่เป็นเหตุผลที่ผมมาที่นี่ตั้งแต่เช้าแบบนี้”
รษิกาเกร็งไปทันทีหลังจากได้ยินเขาอธิบายอย่างละเอียด ฉันไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติอะไรกับพฤติกรรมของเขา แล้วก็ไม่ได้ถามเลยว่าทำไมเขาถึงมาแต่เช้า ในเมื่อเราไม่มีเวลามากนัก ทำไมเขาถึงรีรอไม่ยอมบอกฉันก่อนหน้านี้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...