รษิกาขมวดคิ้วและจ้องมองเบนนี่ด้วยความสับสนอยู่พักหนึ่ง เมื่อกี้เขายังดีๆ อยู่เลย แล้วทำไมจู่ๆ ก็ปวดท้องขึ้นมาได้? แล้วดูเหมือนจะปวดมากเสียด้วยสิ
อชิที่ยืนอยู่ข้างๆ สัมผัสได้ว่าแม่กำลังสงสัย ดวงตาของเขาเป็นประกาย และก็รีบขมวดคิ้วเช่นกัน “บางทีเราอาจเป็นหวัดตอนนอนหลับเมื่อคืนนี้ ท้องของผมก็ปั่นป่วนนิดหน่อยเหมือนกันครับ”
ในที่สุดรษิกาก็เชื่อหลังจากได้ยินเช่นนั้น เธอหันไปมองเจตนินอย่างรู้สึกผิดและพูดว่า “ขอโทษนะคะ คุณเจตนิน เด็กๆ ไม่ค่อยสบาย ฉันจะต้องตรวจดูพวกเขาหน่อย”
เจตนินกวาดตามองอชิและเบนนี่ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเข้าใจ “สุขภาพพวกเขาเป็นสิ่งสำคัญ ผมรออีกหน่อยก็ได้ครับ คุณจะเรียกผมให้ช่วยก็ได้ถ้าต้องการนะ”
เจตนินมีทักษะในทางการแพทย์มากพอกับรษิกา ไม่เพียงเท่านั้น แต่เขายังมีประสบการณ์ในการให้คำปรึกษาทางการแพทย์กับเด็กๆ มาสองสามปี เขาเป็นผู้ทรงความรู้ในการวินิจฉัยอาการป่วยของเด็กๆ
อชิกับเบนนี่มองหน้ากันด้วยความตื่นตกใจเมื่อได้ยินว่าเจตนินกำลังเสนอความช่วยเหลือ
พวกเขาเกือบลืมไปว่าเจตนินก็เป็นหมอที่น่าทึ่งเช่นกัน
การแสร้งว่าป่วยของพวกเขาจะต้องถูกเจตนินเปิดโปงอย่างแน่แท้ถ้าเขามาตรวจให้ และพวกเขาก็รู้ว่ารษิกาจะไม่พอใจที่ถูกหลอกเช่นนี้
ขณะที่เด็กทั้งสองคิดหาทางปฏิเสธความใจดีของเจตนินอยู่นั้น รษิกาก็บอกว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันคุ้นเคยกับอาการของพวกเขาอยู่แล้ว รบกวนนั่งรอในห้องนั่งเล่นสักพักนะคะ คุณเจตนิน เดี๋ยวฉันจะลงมาหลังจากรักษาพวกเขาเรียบร้อยแล้ว”
เจตนินพยักหน้าอย่างไม่ถือสาอะไรและกลับไปนั่งที่โซฟาตามเดิม
เด็กๆ ลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากที่รษิกาปฏิเสธข้อเสนอแทนพวกเขา จากนั้นเด็กๆ ก็เดินตามเธอไปข้างบน
แววแห่งความสิ้นหวังฉายไปทั่วใบหน้าของรษิกาขณะที่เธอพาลูกชายทั้งสองเข้ามาในห้องนอน
เมื่อดูตำแหน่งที่เบนนี่ชี้แล้ว รษิกาก็รู้สึกสิ้นหวังมากเข้าไปใหญ่ ถ้าเขาปวดไปทั่วทั้งท้องขนาดนี้ เขาคงจะต้องได้รับการรักษาไปนานแล้ว แต่ถ้าฉันเปิดโปงเขาตอนนี้ เขาก็จะไม่ได้รับบทเรียนและจะใช้วิธีแบบนี้มาหลอกฉันอีกครั้งในอนาคต
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...