หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 854

รษิกาลูบหัวเบนนี่และอชิ “แม่ขอโทษนะ แต่แม่มีงานสำคัญที่ต้องไปจัดการด่วนมาก ทั้งสองคนก็ได้ยินแล้วว่าบริษัทจะถูกปิดในเร็วๆ นี้ แม่จะต้องไปที่นั่นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

เด็กทั้งสองคนจ้องมองพื้นด้วยสีหน้าเศร้าหมอง

พวกเขารู้ว่างานนั้นสำคัญต่อเธอมากแค่ไหน

ทว่าพวกเขาก็เกลียดความจริงที่ว่าเธอจะต้องใช้เวลาอยู่กับเจตนินมากขึ้นในการทำงานแบบนี้

รษิการู้สึกผิดแต่ก็สับสนขณะเห็นสีหน้าไม่เต็มใจของเด็กทั้งสอง

เด็กๆ ไม่เคยรังเกียจเลยที่เธอมีงานท่วมหัวตอนที่อยู่ต่างประเทศ

พวกเขาไม่ปริปากบ่นอะไรสักคำด้วยซ้ำตอนที่เธอยุ่งอยู่กับการค้นหาบริษัทจัดหายาให้สถาบันวิจัยเมื่อเธอกลับมาที่ประเทศนี้

แล้วคราวนี้มันอะไรกัน?

“แม่ครับ แม่จะให้คุณเจตนินมาเป็นพ่อของพวกเราเหรอครับ?” เบนนี่โพล่งออกมา

รษิกาชะงักไปนานและในที่สุดก็เข้าใจความกังวลของเด็กๆ เธอไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือหงุดหงิดดีขณะที่เธอยืนยันกับพวกเขาไปว่า “คุณเจตนินกับแม่เป็นแค่ผู้ร่วมงานกันเท่านั้น ไม่มีอะไรมากกว่านี้ เขาเป็นเหมือนคนอื่นๆ ที่ลูกเคยเจอตอนยู่ต่างประเทศ” เธอจ้องมองทั้งเบนนี่และอชิอย่างจริงจัง “ทั้งสองคนไม่ต้องเป็นห่วงเลย แม่จะถามความเห็นของลูกๆ ก่อนถ้าแม่คิดจะหาพ่อให้พวกลูกอย่างนั้น แม่จะไม่คว้าคนที่ลูกไม่ชอบมาเป็นพ่อให้ลูกหรอกนะ”

ในที่สุดภาระในหัวใจของเด็กๆ ก็บรรเทาไปในที่สุดขณะที่พวกเขาพยักหน้าตาม

รษิกาถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจเมื่อเห็นว่าเบนนี่กับอชิเข้าใจเธอ

เมื่อดูเวลาก็เห็นว่าจะสายแล้ว รษิกายืนขึ้นและลูบหัวเบนนี่กับอชิด้วยความรักใคร่ “แม่ต้องไปแล้วล่ะ ไม่งั้นมันจะกระทบงานแม่ เราสองคนก็รอแม่อยู่ที่บ้านนะ แม่จะรีบกลับมาไวๆ เอาไว้เราจะออกไปเที่ยวด้วยกันหลังจากนั้นนะ”

พวกเขาให้สัญญาอย่างว่าง่ายและขอโทษรษิกาอีกครั้ง “เราขอโทษที่ทำให้แม่ตกใจเมื่อกี้นี้นะครับ”