หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 857

เลอศิลป์รู้สึกไร้หนทางเมื่อเห็นว่าไอรดาไม่สะทกสะท้านต่อสิ่งที่เขาพูดเลย

นับตั้งแต่เด็กหญิงตัวน้อยได้ใกล้ชิดกับรษิกา เธอก็กลายเป็นคนสองมาตรฐานและปฏิบัติต่อรษิกาดีกว่าเขา

สิ่งที่รษิกาทำเมื่อคืนนี้มากเกินไป แต่ไอวี่ยังคงให้อภัยเธอ ไอวี่โกรธฉันที่ไม่ใส่ใจตอนที่เธอออกตัวพูดแทนผู้หญิงคนนั้น เธอไม่ฟังฉันอีกต่อไปแล้วด้วยซ้ำ

หากเลอศิลป์ไม่รู้ว่ารษิกาเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดไอรดา เขาอาจมีปัญหากับการปฏิบัติแบบสองมาตรฐานเช่นนี้

หลังจากนั้นไม่นาน เลอศิลป์ก็ระงับความคับข้องใจของเขาและปลอบใจเด็กหญิง “ลูกไม่ได้บอกว่ามีบางอย่างจะบอกพ่อเหรอ? ตอนนี้พ่อพร้อมจะฟังแล้วนะ”

ไอรดาเงยหน้าขึ้นมองเขา

ดวงตาของเลอศิลป์หม่นหมอง และใจของเขาก็ดิ่งลงเมื่อเห็นสีหน้าของเธอ

เขาคิดว่าเธอไม่ได้ตอบอะไรเขาเพราะเธออารมณ์เสีย

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เขาก็ตระหนักว่าแก้มของเธอเปื้อนไปด้วยน้ำตา

“พ่อใจร้ายเลว...” ไอรดาพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น เธอเสียใจอย่างยิ่ง

เลอศิลป์ตกตะลึงกับปฏิกิริยาของเธอ แทนที่จะทำให้เด็กหญิงตัวน้อยไม่พอใจมากขึ้น เขากลับพยักหน้าและพยายามทำให้เธอสงบลง “ใช่ มันเป็นความผิดของพ่อทั้งหมด”

เขาต้องการเข้าไปใกล้ไอรดาเพื่อเช็ดน้ำตาให้เธอ แต่เธอก็ถอยหลังไปสองสามก้าวราวกับว่ากำลังหลีกเลี่ยงสัตว์ประหลาด

มือของชายหนุ่มถูกปล่อยทิ้งไว้กลางอากาศ ปฏิกิริยาของเธอทำให้เขานึกถึงตอนที่เธอเป็นออทิสติกทันที

ไอรดาอาจเริ่มพูดคุยกับผู้คนแล้ว แต่ในขณะนั้น เธอกลับทำตัวเหมือนเมื่อก่อน

“หนูไม่ต้องการพ่อ!” เด็กน้อยถึงกับหลั่งน้ำตา “หนูต้องการคุณรษิกา...”