หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 860

รษิกาออกมาจากมโหสถกรุ๊ปและขับรถตรงไปที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์

ในเวลาไม่ถึงยี่สิบนาที รถเบนซ์ของเธอก็ค่อยๆ เข้ามาจอดที่หน้าทางเข้าคฤหาสน์

เธอกดกริ่งประตูรัวๆ และไม่นานนักคติยาก็มาตอบรับที่อินเตอร์คอม

“คุณนาย…” คติยาเริ่มพูดโดยไม่ได้คิดก่อนเมื่อได้เห็นคนที่หน้าจออินเตอร์คอม แต่แล้วเธอก็รีบตั้งสติก่อนจะเปลี่ยนไปพูดว่า “คุณรษิกา”

ด้วยความเป็นกังวลที่ไอรดาร้องไห้อยู่ รษิกาไม่มีเวลามาสนใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มากนัก “ให้ฉันเข้าไปเร็วเข้า คติยา ไอวี่เป็นยังไงบ้าง?”

คติยาลอบถอนหายใจเมื่อเห็นว่ารษิกาเป็นกังวลมากแค่ไหน “คุณมาช้าไปแล้วค่ะ คุณเลอศิลป์พาคุณไอรดาออกไปแล้ว”

สีหน้าของรษิกาแข็งทื่อเมื่อเธอได้ยินคำตอบนั้น

ฉันคิดว่าเลอศิลป์แค่พูดแบบนั้นออกมาเพราะความโกรธ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะใจร้ายได้มากขนาดนี้จริงๆ ในเมื่อไอรดาไม่ได้เจอฉัน เธอจะต้องร้องไห้จนตาปูดแน่ๆ

เมื่อคิดได้เช่นนั้น รษิกาก็ตั้งสติและเธอก็ถามด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “คุณรู้ไหมว่าเขาพาเธอไปไหน?”

คติยาลังเลอยู่เพียงเสี้ยววินาที แต่เมื่อนึกถึงคำสั่งที่เลอศิลป์ทิ้งไว้ เธอก็ส่ายหน้า

ประกายในดวงตาของรษิกาจางหายไป และคลื่นแห่งความเสียใจก็ถาโถมเข้าใส่เธอ

ถ้าฉันมาถึงที่นี่ให้เร็วกว่านี้แล้วล่ะก็…

“ทำไมคุณไม่โทรหาคุณเลอศิลป์ดูล่ะคะ?” คติยาอดไม่ได้ที่จะแนะนำไปเช่นนั้น

แม้เธอจะรู้สึกแย่แทนไอรดาเมื่อรษิกาไม่ได้ออกปากว่าจะมาในทันที เธอก็ทนไม่ได้ที่จะเห็นสีหน้าของรษิกาเป็นแบบนี้

อันที่จริง รษิกาเป็นห่วงมากจนเธอลืมไปว่าเธอโทรหาเลอศิลป์ได้ ต้องขอบคุณที่คติยาย้ำเตือน ทำให้เธอตระหนักได้ทันทีว่าเธอควรต้องทำเช่นไร

เห็นได้ชัดเลยว่าเขาโกรธฉัน ฉันกลัวว่าเขาอาจจะไม่รับสายฉันอีกต่อไปแล้ว

เมื่อคิดได้แบบนั้น ความรู้สึกผิดก็ก่อตัวในจิตใจเธอ ฉันทำได้แค่ลองเสี่ยงส่งข้อความไปหาเลอศิลป์ดูก่อน ฉันสงสัยว่าไอรดาจะเป็นยังไงบ้าง…

รษิกาส่งข้อความมาว่า ขอโทษที่ฉันมาช้า คุณกับไอวี่อยู่ที่ไหน? ฉันจะรีบไปหาทันที