หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 866

“แม่ครับ ทำไมถึงกลับมาคนเดียวล่ะ? คุณเจตนินไปไหนเหรอครับ?”

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ชอบเจตนิน แต่พวกเขาก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของรษิกา

รษิกาส่ายหน้า “มีเรื่องนิดหน่อยแม่ก็เลยกลับมาก่อนน่ะ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น อชิกับเบนนี่ก็ถอนหายใจโล่งอก แต่พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าของแม่เช่นนั้น

รษิกาเป็นห่วงไอรดามาก ดังนั้นเธอจึงไม่มีอารมณ์พูดคุยอะไร เธอบอกอชิกับเบนนี่ว่า “ขอโทษนะ แม่รู้สึกไม่ค่อยดีเลย แม่คงพาพวกลูกออกไปเล่นข้างนอกไม่ได้แล้วล่ะ”

ก่อนที่เธอจะออกไปเมื่อเช้านี้ เธอสัญญากับพวกเขาไว้ว่าจะพาออกไปข้างนอกหลังจากเธอกลับมา

ถ้าฉันไปถึงบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์เร็วกว่านี้ ฉันอาจจะได้พาทั้งสามคนออกไปเล่นด้วยกันก็ได้…

รษิกาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด

อชิกับเบนนี่รู้สึกได้ถึงความเศร้าเสียใจในน้ำเสียงของรษิกา พวกเขายิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอกครับแม่ พวกเราแค่บอกแบบนั้นเพราะไม่อยากให้แม่ต้องออกไปกับคุณเจตนินเมื่อเช้านี้ แม่ครับ ถ้าแม่รู้สึกไม่ค่อยดี แม่ก็เข้าบ้านมาพักผ่อนก่อนเถอะครับ”

ทันทีที่พวกเขาพูดเช่นนั้น พวกเขาก็อยากพยุงเธอไปที่โซฟาเพื่อเธอจะได้นั่งลงก่อน

ทว่ารษิกากลับยืนนิ่งอยู่เช่นนั้น

เธอกลับมาที่บ้านเพื่อตรวจดูว่าเลอศิลป์พาไอรดามาที่บ้านเธอหรือเปล่าเท่านั้นเอง

ในเมื่อไม่เห็นไอรดาเลย เธอก็ไม่รู้แล้วว่าควรจะอยู่ที่บ้านต่อหรือกลับไปรอที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ดี

อชิกับเบนนี่สังเกตเห็นความลังเลใจของรษิกาและมองหน้ากัน พวกเขาขยับเข้าไปคว้าแขนของรษิกาเอาไว้คนละข้าง

รษิกาปล่อยให้พวกเขาพาเธอไปยังโซฟา เพราะไม่อยากปฏิเสธเจตนาที่ดีของลูกๆ

ไอวี่คงกำลังร้องไห้แย่แล้วในตอนนี้…