“แม่ครับ ทำไมถึงกลับมาคนเดียวล่ะ? คุณเจตนินไปไหนเหรอครับ?”
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ชอบเจตนิน แต่พวกเขาก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของรษิกา
รษิกาส่ายหน้า “มีเรื่องนิดหน่อยแม่ก็เลยกลับมาก่อนน่ะ”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น อชิกับเบนนี่ก็ถอนหายใจโล่งอก แต่พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าของแม่เช่นนั้น
รษิกาเป็นห่วงไอรดามาก ดังนั้นเธอจึงไม่มีอารมณ์พูดคุยอะไร เธอบอกอชิกับเบนนี่ว่า “ขอโทษนะ แม่รู้สึกไม่ค่อยดีเลย แม่คงพาพวกลูกออกไปเล่นข้างนอกไม่ได้แล้วล่ะ”
ก่อนที่เธอจะออกไปเมื่อเช้านี้ เธอสัญญากับพวกเขาไว้ว่าจะพาออกไปข้างนอกหลังจากเธอกลับมา
ถ้าฉันไปถึงบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์เร็วกว่านี้ ฉันอาจจะได้พาทั้งสามคนออกไปเล่นด้วยกันก็ได้…
รษิกาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
อชิกับเบนนี่รู้สึกได้ถึงความเศร้าเสียใจในน้ำเสียงของรษิกา พวกเขายิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไรหรอกครับแม่ พวกเราแค่บอกแบบนั้นเพราะไม่อยากให้แม่ต้องออกไปกับคุณเจตนินเมื่อเช้านี้ แม่ครับ ถ้าแม่รู้สึกไม่ค่อยดี แม่ก็เข้าบ้านมาพักผ่อนก่อนเถอะครับ”
ทันทีที่พวกเขาพูดเช่นนั้น พวกเขาก็อยากพยุงเธอไปที่โซฟาเพื่อเธอจะได้นั่งลงก่อน
ทว่ารษิกากลับยืนนิ่งอยู่เช่นนั้น
เธอกลับมาที่บ้านเพื่อตรวจดูว่าเลอศิลป์พาไอรดามาที่บ้านเธอหรือเปล่าเท่านั้นเอง
ในเมื่อไม่เห็นไอรดาเลย เธอก็ไม่รู้แล้วว่าควรจะอยู่ที่บ้านต่อหรือกลับไปรอที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ดี
อชิกับเบนนี่สังเกตเห็นความลังเลใจของรษิกาและมองหน้ากัน พวกเขาขยับเข้าไปคว้าแขนของรษิกาเอาไว้คนละข้าง
รษิกาปล่อยให้พวกเขาพาเธอไปยังโซฟา เพราะไม่อยากปฏิเสธเจตนาที่ดีของลูกๆ
อชิรินน้ำส่งให้เธอแก้วหนึ่ง “แม่ครับ ดื่มน้ำก่อนนะครับ”
รษิกามองแก้วน้ำและยิ้มอย่างเลื่อนลอย “ขอบคุณนะลูกรัก”
เธอรับแก้วน้ำมาและหลุบตาลงต่ำ เธอคิดอยู่แต่เพียงเรื่องของไอรดาเท่านั้น
ไอวี่คงกำลังร้องไห้แย่แล้วในตอนนี้…
อชิกับเบนี่คิดว่ารษิกาจะอธิบายสถานการณ์ให้พวกเขาฟังหลังจากได้พักแล้ว
แต่เธอก็ยังคงเงียบอยู่พักใหญ่ และสีหน้าเธอก็ยิ่งเศร้ามากขึ้นกว่าเดิม
พวกเขาไม่อาจยั้งความเป็นห่วงไว้ได้อีกต่อไปขณะที่ถามว่า “แม่ครับ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเหรอครับ? แม่บอกพวกเราได้นะครับถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ถึงเราจะยังเด็ก แต่เราก็ช่วยแม่ได้นะครับ!”
รษิกาใจละลาย และเธอก็เหลือบมองพวกเขา “ถ้า…”
เธอเงียบไปและอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
เธอไม่รู้จะพูดอย่างไรดีเหมือนกัน
อชิและเบนนี่ถามอย่างเป็นกังวล “แม่ มีอะไรเหรอครับ?”
รษิกาหลุบตาลงต่ำด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกันท่วมหัวใจไปหมด
ไอรดาอารมณ์เสียเพราะเธอไปไม่ทันเวลา ตอนนี้ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอก็อยากจะขอคำแนะนำจากลูกชายทั้งสองคน
เธอไม่รู้ตัวเลยว่า เธอมองไอรดาเป็นเสมือนลูกของเธอไปแล้ว
เมื่อตระหนักได้อย่างนั้น เธอก็รู้สึกแย่ลงมากขึ้น
ตอนที่ไอวี่ถามคำถามนั้นออกมาเมื่อวานตอนเช้า เธอคงต้องคิดกับฉันว่าฉันเป็นแม่เธอไปแล้ว แต่ฉันก็ทำร้ายเธอ มันจะเป็นอะไรไปหากฉันทำตัวเป็นแม่ของเธอก่อนที่แม่แท้ๆ ของเธอจะกลับมา? อย่างน้อยเธอก็จะไม่ต้องอารมณ์เสียขนาดนี้และฉันก็ไม่ต้องรู้สึกแย่เหมือนตอนนี้ด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
เนื้อเรื่องวนอยู่อ่าง10รอบ,😁😁😁...
วนกลับมาที่เดิมอีกรอบ ประสาทแดก นิคือ 2วันกลับมาอ่าน1บท ก้อยังวนอยู่ที่เดิม ใครซื้ออ่าน เอาตังค์ซื้อบ้านได้เลยมั้ง...
แล้วจะไงต่อ ไอวีโดนตี โดนทำร้าย หนักก่อน ? ทั้งๆ ควรจะรู้ได้แล้ว ที่โดนวางยา ขนาดนั้น เห้อออออ มาตามอ่านแต่ก็เบื่อ ว่าวนๆอยู่ที่เดิม...
ทะเลาะอึกแล้ว ถึงตอนนี้ ถ้าควรมีไรเปลี่ยนแปลงบ้างค่ะ นอกจากพากลับบ้าน วนหลูบอีกกกกแล้ว...
ที่สุดของการวนเวียนย่ำอยู่กับที่ เนื้อเรื่องไม่มีไรเลย น้ำล้วนๆ น่าจะไป5000ตอน พ่อแม่ลูกยังไม่รู้จักกัน โอ้ยประสาท ละครไทยชิบ มีไรไม่พูดกัน หลบกันไปหลบกันมา...
เนื้อเรื่องวนอยู่ในอ่างมากค่ะ น่าเบื่อ ไม่สนุก เสียดายตอนแรกๆทำไว้สะสนุกเลย เนื้อหาออกทะเล กู่ไม่กลับ ใครไหวไปก่อนเลยจ้าาา...
ไม่ถึงไหนเลยจริงๆ พอดีน่าจะเก่งกว่านี้ดูมีอิทธิพล แต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง แค่ลูกก็ยังไม่รู้เลย มึนนนนค่ะ...
ทำไมกดไปตอน1036ไม่ไปละ...
เข้าไปอ่านถึงตอน1035แล้วอ่ะแต่ไปต่ออีกไม่ได้...
เนื้อเรื่องหลงทางวนไปมา ไม่สนุก...