หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 867

“แม่ครับ เป็นเพราะไอวี่หรือเปล่า?” อชิถาม

เขาคิดได้เช่นนั้นทันทีเพราะสิ่งแรกที่รษิกาถามเมื่อกลับถึงบ้านก่อนหน้านี้คือไอรดามาที่นี่หรือเปล่า

สีหน้าของรษิกาเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเธอได้ยินลูกชายเดาได้อย่างถูกต้อง

อชิรับรู้ได้จริงๆ! เขาเดาเหตุผลออกในทันที!

“ไอวี่เป็นอะไรเหรอครับแม่?” เบนนี่ถามด้วยน้ำเสียงสงสัย

เด็กๆ เริ่มกังวลเรื่องไอรดาเมื่อเห็นสีหน้ารษิกาเช่นนั้น แต่พวกเขายังรู้ด้วยว่าถ้าเกิดเปิดเผยความกังวลที่พวกเขามีออกไปตอนนี้ รษิกาก็จะยิ่งเสียใจมากขึ้นกว่าเดิม

ดังนั้นเด็กๆ จึงพยายามอย่างมากที่จะซ่อนความกังวลและความเป็นห่วงเอาไว้ในอก

รษิกาลังเลอยู่เล็กน้อย ท้ายที่สุดแล้วเธอก็ถามคำถามที่รบกวนจิตใจเธออยู่ออกมา “ลูกๆ จะโกรธแม่ไหมถ้าเกิดอยากเจอแม่แต่แม่มาไม่ทันเวลา?”

เด็กๆ มองหน้ากันและส่ายหน้าอย่างพร้อมเพรียงโดยไม่ลังเลใจ “ไม่ครับ!”

รษิกามองพวกเขาอย่างสงสัย

ผ่านไปสักพัก เด็กๆ ก็ยิ้มและยื่นมือออกมา พวกเขาเอานิ้วโป้งมาชิดกับนิ้วชี้แสดงให้เห็นช่องว่างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“ก็อาจจะนิดนึงครับ แต่พวกเราไม่ได้โกรธแม่จริงๆ หรอก! เราจะให้อภัยแม่ถ้าสุดท้ายแล้วแม่ก็มา!”

ใจของรษิกาละลายเมื่อเธอได้เห็นสีหน้าอันจริงใจของเด็กๆ “ขอบคุณนะลูกรัก!”

เด็กๆ โผเข้ากอดรษิกาและกระซิบปลอบใจเธอที่ข้างหู “ไอวี่ก็คงจะรู้สึกเหมือนเราครับ อย่าห่วงไปเลยนะแม่!”

รษิกาพยักหน้าเล็กน้อยแต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะกังวล

ท้ายที่สุดแล้ว สถานการณ์ของเด็กชายทั้งสองกับไอรดานั้นแตกต่างกันเป็นอย่างมาก

เธอยังคงจำได้ว่าไอรดาเป็นอย่างไรเมื่อได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นออทิสติก

แม่กังวลมากเลย! ไอวี่ต้องร้องไห้หนักมากแน่ๆ! ฉันล่ะสงสัยจริงๆ ว่าไอวี่จะเป็นยังไงบ้างในตอนนี้!