ระหว่างทางกลับบ้าน ภาพของเลอศิลป์และไอรดายังคงปรากฏอยู่ในใจของรษิกา
หลังจากรู้สึกลำบากใจมาเป็นเวลานาน รษิกาก็กำหมัดของเธอเพื่อสงบสติอารมณ์
ก่อนที่เรื่องของมโหสถกรุ๊ปจะได้บทสรุป ตอนนี้ไม่มีหลักฐานที่ชี้ว่าเลอศิลป์เป็นคนทำเรื่องนี้ ไม่มีอะไรจะพิสูจน์ได้ว่าเลอศิลป์ทำแบบนั้นเพื่อฉันอย่างแน่นอน ดังนั้นฉันจึงไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด
หลังจากพยายามอย่างหนักเพื่อโน้มน้าวตัวเอง ในที่สุดรษิกาก็ปล่อยวางเรื่องนี้ไป
สิ่งที่เหลืออยู่คือไอรดา
เธอสงสัยว่าเด็กน้อยเป็นอย่างไรบ้างและเธอยังร้องไห้อยู่หรือเปล่า
ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังสงสัยว่าเลอศิลป์พาไอรดามาหาเธอหรือไม่
รษิกาตรวจดูโทรศัพท์ของเธอเป็นระยะๆ เพื่อดูว่าเธอมีสายที่ไม่ได้รับหรือข้อความที่ยังไม่ได้อ่านบ้างไหม
หลังจากตรวจสอบไปสองสามรอบ ก็ยังไม่มีสิ่งใดปรากฏบนหน้าจอเลย
“คุณคะ รบกวนขับเร็วขึ้นอีกหน่อยนะคะ” รษิกาอดไม่ได้ที่จะรีบเร่งคนขับด้วยความรู้สึกผิดหวัง
คนขับรับทราบแล้วเร่งความเร็วขึ้น
ยี่สิบนาทีต่อมา พวกเขาก็มาถึงบ้านของรษิกา
เธอรีบลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในบ้าน
ในเวลาเดียวกัน ทั้งอชิและเบนนี่รีบไปที่ประตูเมื่อได้ยินเสียงจากข้างนอก พวกเขาคิดว่าเลอศิลป์พาไอรดามาที่บ้าน
นับตั้งแต่ที่รษิกาออกไป เด็กชายทั้งสองก็รอคอยอย่างอดทนอยู่บนโซฟา เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่พลาดหากเลอศิลป์มาเคาะประตู
เมื่อประตูเปิดออกและเห็นว่าเป็นใคร ความคาดหวังของเด็กๆ ก็เปลี่ยนเป็นกังวล
“แม่ ทำงานเสร็จแล้วเหรอครับ?”
พวกเขาสังเกตเห็นว่าใบหน้าของรษิกาเคร่งขรึมมากกว่าก่อนที่เธอจะจากไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...