หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 882

ในที่สุดรษิกาก็มาถึงบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อระงับความไม่สงบในใจก่อนที่จะกดกริ่งประตู

คราวนี้คติยายังคงเป็นผู้ที่มาเปิดอินเตอร์คอม

ความสิ้นหวังปรากฏบนใบหน้าของคติยาทันทีเมื่อเห็นว่าใครมาที่บ้าน

“คติยา ไอวี่กลับมาแล้วเหรอ?” รษิกาถามขณะที่มองคติยาอย่างระมัดระวังจากหน้าจอ

คติยาถอนหายใจเบาๆ กับตัวเอง และส่ายหัวเมื่อนึกถึงคำสั่งของเลอศิลป์ "ยังค่ะ"

สายตาของรษิกาหม่นหมองลงเมื่อเธอได้ยินคำตอบ เธอฝืนยิ้มแล้วถามว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันเข้าไปรอเธอข้างในได้ไหม?”

คติยาไม่อยากปฏิเสธเธอ แต่เธอก็ส่ายหน้าในตอนท้ายและพูดว่า "คุณกลับไปก่อนดีกว่า"

เลอศิลป์ดูไม่พอใจเมื่อเขากลับบ้านพร้อมกับไอรดาและสั่งคติยาว่าไม่ให้รษิกาเข้ามาในบ้านถ้าเธอมาที่นี่

แม้ว่าคติยาจะรู้สึกเสียใจแทนรษิกา แต่เธอก็ไม่กล้าขัดคำสั่งเลอศิลป์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นได้ชัดว่าเลอศิลป์นั้นโกรธมาก

ดวงตาของรษิกาเป็นประกายเมื่อคำขอของเธอถูกปฏิเสธ ดูเหมือนเธอจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว เธอเงยหน้าขึ้นมองห้องของไอรดาซึ่งอยู่บนชั้นสอง

เมื่อเธอมาที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ก่อนหน้านี้ คติยาบอกเธอว่าเลอศิลป์พาไอรดาออกไปแล้ว เธอยังแนะนำให้รษิกาโทรหาเลอศิลป์ด้วยซ้ำ

แต่ในตอนนี้คติยากำลังขอให้เธอกลับไป

คติยารู้ว่าเลอศิลป์ไม่ต้องการพบฉัน เลอศิลป์คงพาไอรดากลับบ้านมาแล้วแน่!

เมื่อคิดเช่นนั้น รษิกาก็เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น เธอมองคติยาอย่างอ้อนวอน

“ฉันจะไม่เข้าไปก็ได้ แต่อย่างน้อยคุณช่วยบอกฉันได้ไหมว่าไอวี่เป็นยังไงบ้าง”

ตราบใดที่เธอรู้ว่าไอรดาเป็นอย่างไรบ้าง เธอก็จะสบายใจได้

คติยาถอนหายใจและส่ายหัวอีกครั้ง

เมื่อคุณเลอศิลป์ออกไปจากบ้าน เขาไม่แสดงท่าทีหงุดหงิดอะไรเลย แต่ว่าเขากลับมาด้วยสีหน้าบูดบึ้ง เขายังสั่งไม่ให้ฉันเปิดเผยอะไรเกี่ยวกับคุณไอรดาให้เธอฟังด้วย ฉันคิดว่าเขาคงจะโกรธเธอแน่ๆ เวลาผ่านไปเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ฉันสงสัยจริงๆ ว่าพวกเขากำลังทะเลาะกันเรื่องอะไร