หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 883

เมื่อถึงบ้าน รษิกาายืนนิ่งอยู่ที่ทางเข้าคฤหาสน์ เธอปรับสีหน้าใหม่ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป

เด็กๆ เห็นเธอจึงเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นพลางถามด้วยความเป็นห่วงว่า “แม่ครับ ไอวี่กลับมาแล้วเหรอ?”

รษิกาเหลือบมองเด็กๆ ที่กำลังกังวล เธอขมวดคิ้วขณะที่ไม่แน่ใจว่าจะตอบคำถามของพวกเขาอย่างไรดี

ท้ายที่สุด มันเป็นเพียงข้อสันนิษฐานของเธอว่าเลอศิลป์พาไอรดากลับบ้านไปแล้ว

อชิและเบนนี่รู้จักแม่ของตัวเองดี เมื่อเห็นสีหน้าลังเลของรษิกา พวกเขาก็เดาว่าเธอคงเจอกับการปฏิเสธมาอีกครั้ง

“ไม่ต้องกังวลหรอกครับแม่ ไอวี่จะไม่เป็นไร”

อชิพยายามลดความวิตกกังวลโดยทำตัวเป็นผู้ใหญ่ เขาปลอบใจว่า “คุณเลอศิลป์จะโทรหาแม่อย่างแน่นอนหากมีอะไรเกิดขึ้นกับไอวี่”

รษิกากะพริบตาปริบๆ เมื่อเธอได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากเขา ใช่ อชิพูดถูก ฉันอาจจะทำให้เลอศิลป์ไม่พอใจ แต่เขาจะติดต่อฉันเสมอถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับไอวี่ ครั้งนี้ฉันไม่ควรกังวลเกินไป และต้องรอสายจากเขาอย่างอดทน

เมื่อคิดทบทวนอีกครั้ง รษิกาก็นึกถึงคำพูดของคติยาเมื่อไม่นานนี้ ด้วยเหตุนี้เธอจึงอดไม่ได้ที่จะวิตกกังวลอีกครั้ง

การกระทำของฉันเมื่อวานนี้อาจทำให้เขาโกรธ และฉันไม่แน่ใจว่าเขาจะยังติดต่อฉันหลังจากนี้หรือเปล่า มันคงไม่ดีเท่าไรนักที่จะรอแบบนี้ต่อไป

รษิกาหงุดหงิดใจเมื่อนึกถึงไอรดา

ในขณะเดียวกัน อชิและเบนนี่ก็รู้ว่ารษิกามีปัญหาขนาดไหน แต่พวกเขาก็ไม่รู้ว่าจะช่วยเธออย่างไร

เมื่อนึกถึงไอรดาพวกเขาก็รู้สึกกังวลเช่นกัน

ความเงียบอันหนักหน่วงปกคลุมไปทั่วห้องนั่งเล่น

ในขณะนั้นเองที่โทรศัพท์ของรษิกาดังขึ้นโดยไม่รู้ตัว

หัวใจของรษิกาเต้นไม่เป็นจังหวะ ขณะที่เธอนึกถึงคำพูดที่เด็กๆ พูดกับเธอเมื่อไม่นานมานี้ เธอแทบจะไม่สามารถมองหน้าจอโทรศัพท์ของเธอได้ เพราะเธอกลัวว่าเธอจะผิดหวัง