หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 887

เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เด็กๆ ก็รู้สึกเสียใจกับไอรดา

“เฮ้อ พ่อไม่ยอมให้เราไปเยี่ยมเธอ” เบนนี่บ่นขึ้นมา

แต่พี่ชายของเขากลับปฏิเสธเกือบจะในทันที “ไม่หรอก ไม่ใช่ว่าเขาไม่อนุญาตให้เราเจอไอวี่นะ”

เบนนี่มองพี่ชายของเขาด้วยความงุนงงเมื่อได้ยินเช่นนั้น

หลังจากมองไปทางห้องครัว อชิก็อธิบายอย่างหดหู่ใจว่า “พ่อไม่อยากให้แม่ไปเยี่ยมไอวี่ต่างหาก”

คำพูดของเขาทำให้เบนนี่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อตระหนักได้ในตอนหลัง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

อยากรู้จริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อกับแม่ เขายังโกรธกับเรื่องเมื่อวานอยู่หรือเปล่า? แต่นั่นเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย... ขนาดไอวี่ยังให้อภัยแม่แล้วเลย

ในขณะเดียวกัน รษิกาที่อยู่ในครัวก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน

ก่อนหน้านี้ที่เธอคุยโทรศัพท์กับเลอศิลป์ เธอก็ได้ยินเสียงสะอื้นของไอรดา

ไอรดาร้องไห้คร่ำครวญอย่างน่าสงสาร และรษิกาก็ได้ยินเด็กน้อยเอ่ยชื่อของเธอด้วยซ้ำ

ในขณะนั้น รษิกาเต็มไปด้วยความรู้สึกสำนึกผิดต่อการตัดสินใจของเธอ

หากฉันรู้เรื่องนี้ล่วงหน้า ฉันจะรีบไปหาและอยู่ข้างๆ เธอ ฉันจะไม่ลังเลแม้แต่น้อย อนิจจา ฉันไม่รู้ว่าเลอศิลป์จะไม่ให้ฉันพบไอวี่ เธอสำคัญกับฉันมากกว่าสิ่งอื่นใดในโลก ยาพวกนั้นเทียบไม่ได้กับเธอเลย...

“แม่ นั่นกลิ่นอะไรครับ?” อชิและเบนนี่ถามขณะเดินไปหารษิกา

เด็กๆ รู้สึกงุนงงเมื่อได้กลิ่นแปลกๆ ในอากาศ

ขณะที่กลิ่นอันไม่พึงประสงค์ดูเหมือนจะลอยมาจากหม้อ เด็กๆ ก็ยืนเขย่งเท้าดู

อย่างไรก็ตาม พวกเขาตัวเตี้ยเกินกว่าจะมองเข้าไปในหม้อได้

ขณะที่เสียงของเด็กๆ ดึงรษิกาออกจากห้วงความคิด เธอก็ก้มลงเพื่อตรวจดูส่วนผสมในหม้อ

น่าเสียดายที่ทุกอย่างในหม้อดำคล้ำและไหม้ไปหมด แม้แต่อากาศก็ยังเต็มไปด้วยกลิ่นของอาหารที่ไหม้แล้ว

โอ๊ย! ฉันนึกถึงแต่ไอวี่มาสักพักจนลืมไปว่าฉันกำลังทำอาหารอยู่!