"คุณเลอศิลป์”
เมื่อพวกเขาเกือบจะเลิกคิดถึงการโกหกของพ่อไปแล้ว อชิและเบนนี่ก็ยืนขึ้นและทักทายเลอศิลป์อย่างรู้สึกผิด
เลอศิลป์เอียงศีรษะเล็กน้อย แล้วกวาดสายตาอันเคร่งเครียดไปเหนือพวกเขาทั้งสอง
ดูเหมือนเป็นการส่งคำเตือนไปยังอชิและเบนนี่ สีหน้าของพวกเด็กๆ ก็กลับกลายเป็นว่าเชื่อฟังมากขึ้น
พวกเขาคาดเดาได้ว่าเลอศิลป์กำลังเตือนพวกเขาไม่ให้พูดสิ่งที่ไม่ควรพูด
เมื่อเห็นว่าพวกเด็กๆ เข้าใจความหมายของเขาแล้ว เลอศิลป์ก็พยักหน้าเล็กน้อยและวางขนมสำหรับพวกเขาไว้บนโต๊ะ
“บอกคุณคติยาถ้าพวกเธอต้องการอะไร ฉันจะไปจัดการธุระบางอย่างก่อนนะ”
เด็กทั้งสามพยักหน้าพร้อมกัน
เลอศิลป์ไม่พูดอะไรอีกและหันหลังจากไป
เมื่อครู่นี้เขาหมกมุ่นอยู่กับเรื่องของรษิกามากจนลืมเตือนอชิกับเบนนี่ให้คำนึงถึงคำพูดของพวกเขาก่อนจะพูดออกมา
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเสนอตัวเอาขนมขึ้นมาให้เด็กๆ เมื่อคติยาบอกว่าเธอจะเอาขนมขึ้นมาข้างบน
เมื่อเห็นประตูห้องนอนปิดลงอีกครั้ง อชิและเบนนี่ก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งใจ
โอ๊ย! เมื่อกี้พ่อน่ากลัวมาก!
หลังจากการขัดจังหวะของเลอศิลป์ ไอรดาก็ลืมบทสนทนาของพวกเขาเมื่อครู่นี้ไป เธอแบ่งขนมกับอชิและเบนนี่
ในไม่ช้าพวกเขาทั้งหมดก็เล่นด้วยกันในขณะที่เคี้ยวของว่างไปด้วย
ไอรดาไม่ได้คิดถึงเรื่องรษิกาอีก
...
ในขณะเดียวกัน รษิกาก็บังคับตัวเองให้มีสมาธิกับการทำงานได้ในที่สุดหลังจากพยายามอย่างหนัก เนื่องจากหมกมุ่นอยู่กับงาน เธอจึงลืมเวลาไปโดยไม่รู้ตัว
ตอนที่เธอออกจากห้องทำงาน มันก็เริ่มมืดแล้ว
เมื่อนึกถึงอาหารกลางวันที่เธอทำพลาดไปในตอนเที่ยง เธอจึงคิดว่าจะลงไปหาอชิและเบนนี่ที่ชั้นล่างก่อนเพื่อเตรียมอาหารเย็น
ในตอนแรกเธอคิดว่าพวกเขาจะเล่นกันอยู่ที่ชั้นล่าง แต่ไม่มีวี่แววว่าพวกเขาจะอยู่ข้างล่างเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...