หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 892

เลอศิลป์มองดูเด็กๆ ขึ้นบันไดไปขณะที่อารมณ์มากมายผุดขึ้นในกายเขา เมื่อกี้นี้ อชิและเบนนี่บอกว่ารษิกาบอกให้พวกเขามา เธอโทรหาฉันตลอดทั้งวัน แต่ฉันไม่รับสายของเธอเลย ฉันคิดว่าเธอจะยอมแพ้เพราะเธอรู้ว่าฉันโกรธ ใครจะรู้ว่าเธอจะใช้พวกเด็กๆ กับฉัน? ตอนแรกเธอบอกให้เด็กๆ โทรหาฉัน หลังจากนั้นเธอก็บอกให้พวกเขามาหาไอวี่ด้วย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอฉลาดขึ้น อย่างไรก็ตาม ทำไมเธอไม่มาในเมื่อเธอทำไปมากขนาดนี้แล้ว? เธอรู้ดีว่าฉันจะไม่ปฏิเสธเธอ ถ้าเธอมากับอชิและเบนนี่ เป็นไปได้ไหมที่เธอโกรธฉันด้วย? แต่ทำไมเธอถึงต้องโกรธฉันล่ะ?

คติยาสัมผัสได้ถึงความโกรธของเลอศิลป์และพูดอย่างระมัดระวัง “คุณเลอศิลป์คะ ฉันจะเอาขนมขึ้นไปให้คุณไอรดาและเด็กๆ นะคะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เลอศิลป์ก็ตั้งสติได้ เขาลูบขมับอย่างแรงเพื่อที่จะขจัดความคิดเหล่านั้นออกไป

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นจากโซฟาและพูดด้วยน้ำเสียงแหบห้าว “ผมจะไปเอง”

คติยาพยักหน้าและยื่นจานในมือให้เขา

เลอศิลป์หยิบจานแล้วขึ้นไปชั้นบน

ในขณะนั้น ไอรดา อชิ และเบนนี่กำลังนั่งล้อมกันเป็นวงกลมอยู่ในห้องของไอรดา

“คุณรษิกาอยู่ที่ไหนเหรอ? เธอยังยุ่งอยู่กับการทำงานหรือเปล่า?” ไอรดาถามอชิและเบนนี่ด้วยเสียงที่น่ารักอ่อนหวาน

อชิและเบนนี่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะถามอย่างระมัดระวัง “ใครบอกเธอว่าแม่ยุ่งอยู่กับงาน?”

"พ่อน่ะสิ คุณคติยายังพูดอย่างนั้นเลย” ไอรดาตอบอย่างไร้เดียงสา

นอกจากนี้ เมื่อเลอศิลป์โทรหารษิกาในตอนเช้า ไอรดาก็ได้ยินรษิกาพูดแบบเดียวกันด้วย

นั่นคือสาเหตุที่ไอรดาคิดว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ

เมื่อได้ยินคำตอบของไอรดา อชิและเบนนี่ก็มองหน้ากันก่อนที่จะเริ่มโกหก “แม่ยุ่งมากๆ ก็เลยบอกให้เรามาเยี่ยมเธอก่อน”

เด็กชายมองออกว่าไอรดาเพิ่งร้องไห้มา ถ้าเธอรู้ว่าพ่อกับแม่ยังทะเลาะกันอยู่ เธอก็จะอารมณ์เสียอีกครั้ง

อชิและเบนนี่ตกตะลึงอีกครั้ง ด้วยความรู้สึกผสมปนเปที่พลุ่งพล่านอยู่ในใจ เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา พวกเขาก็พยักหน้า ดูเหมือนว่าพ่อจะพูดเรื่องโกหกใส่ไอวี่มากมายเพื่อทำให้เธอสงบลง โชคดีที่เราถามคำถามกับเธอก่อนเมื่อสักครู่นี้ ไม่เช่นนั้นเราคงเปิดเผยทุกอย่างไปแล้ว

อชิและเบนนี่รู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น เราเกือบจะเผลอบอกความจริงกับเธอซะแล้ว