คงไม่เหมาะสมสำหรับเมธินีที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของรษิกาและเลอศิลป์ ดังนั้นเธอจึงหันหลังกลับและขับรถออกไปหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
รษิกาเฝ้าดูจนกระทั่งรถแล่นไปไกลแล้วจึงหันหลังเดินไปกดกริ่งประตูคฤหาสน์
นี่เป็นครั้งที่สามแล้วในวันนี้ อยากรู้ว่าคราวนี้จะเข้าไปได้ไหม
ในคฤหาสน์ อชิและเบนนี่ให้คติยาอยู่ในห้องและเล่นกับพวกเขา ด้วยเหตุนี้คติยาจึงไม่ได้ยินเสียงกริ่งประตูชั้นล่าง
ในทางกลับกัน ห้องทำงานของเลอศิลป์นั้นเงียบมาก ดังนั้นเขาจึงได้ยินเสียงจากชั้นล่างอย่างชัดเจน
เมื่อกริ่งประตูยังคงดังต่อไปแม้ว่าจะผ่านไปครู่หนึ่งแล้ว เขาก็ก้าวออกจากห้องไปดู
เสียงของคติยาดังออกมาจากห้องนอนของไอรดา
เขาไม่ได้รบกวนพวกเด็กๆ แบะลงไปชั้นล่างแล้วเปิดอินเตอร์คอมแทน
“คติ...” รษิกาทักทายคติยาจนเป็นนิสัย แต่พยางค์แรกหลุดไปไม่นานเธอก็มองเห็นคนบนหน้าจอ เสียงของเธอก็ลดลงทันที
ในคฤหาสน์ ดวงตาของเลอศิลป์เคร่งเครียดจนน่ากลัว
เมื่อสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่เปลี่ยนไป รษิกาจึงกำหมัดแน่นและเริ่มพูด "ฉันเห็นว่าอชิและเบนนี่อยู่ที่นี่ ฉันก็เลยมา"
การขมวดคิ้วเล็กน้อยทำให้สีหน้าของเลอศิลป์ดูไม่ดีเลย “จริงสิ พวกเขาอยู่ที่นี่”
ในขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้น แววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความสับสน
ตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่? เธอสั่งให้อชิและเบนนี่มาหา และตอนนี้เธอต้องการใช้ข้ออ้างนั้นเพื่อเข้ามาข้างในสินะ
เมื่อคำตอบยืนยันแล้ว รษิกาถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ขอโทษทีนะ พวกเขาคงสร้างปัญหาให้คุณมากใช่ไหม? คุณช่วยบอกพวกเขาได้ไหมว่าฉันมารับพวกเขาแล้วและจะรอพวกเขาอยู่ที่ประตู”
เนื่องจากเธอถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าไปในบ้านถึงสองครั้งในตอนเช้า เธอจึงระมัดระวังมากขณะที่พูดออกมา จริงๆ แล้วเธอไม่ได้ขออนุญาตเข้าไปในบ้านด้วยซ้ำ
ดวงตาของเลอศิลป์เคร่งเครียดขึ้นอีกครั้ง เขาไม่พูดอะไรแต่ยกมือขึ้นแล้วกดปุ่มบนหน้าจอ
ไม่กี่วินาทีผ่านไป ขณะที่รษิกากำลังจะกดตอบเขา ประตูก็เปิดออกอย่างช้าๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...