หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 902

รษิกาไม่อยากชักช้าหลังจากทานมื้อเย็นแล้ว เธอจึงออกไปจากบ้านเลอศิลป์พร้อมกับอชิและเบนนี่

“คุณอยู่เล่นกับหนูนานกว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอคะ? คุณรษิกา”

ไอรดากำชายเสื้อของเธอไว้แน่น สีหน้าเธอมีแต่ความไม่เต็มใจ

รษิกาก้มลงมาลูบหัวเธอและปลอบใจอย่างอ่อนโยน “มันค่ำแล้วจ้ะ ฉันต้องกลับบ้านก่อนนะ”

หลังจากพูดเช่นนั้นแล้ว เธอก็รู้สึกอ่อนแอมากเมื่อได้เห็นสีหน้าที่ไม่เต็มใจเลยของไอรดา จึงเสริมว่า “ฉันจะมาอยู่เป็นเพื่อนหนูวันอื่นแทนนะ”

เธอแค่อยากจะปลอบใจเด็กหญิงตัวน้อย แต่อีกฝ่ายกลับยึดถือคำพูดนั้นเป็นเรื่องจริงจัง

“เมื่อไรเหรอคะ?” ไอรดาจ้องเธออย่างน่าสงสาร สีหน้าเธอมีแต่ความเคร่งเครียด

เมื่อได้ยินเช่นนั้น รษิกาก็อึ้งไปพักใหญ่

เมื่อไรน่ะเหรอ?

รษิกาเงยหน้ามามองชายที่อยู่ตรงข้ามโดยไม่รู้ตัว เหมือนเป็นการส่งสัญญาณไปบอกเขาผ่านสายตาว่าเธอไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น

เมื่อก่อนนี้ เลอศิลป์จะออกตัวพูดแทนเธอและช่วยเธอให้พ้นจากสถานการณ์เช่นนี้ แต่ในตอนนี้ เขากลับทำท่าราวกับเขาไม่เห็นว่าเธอกำลังกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่

ในตอนนั้น รษิกาไม่สามารถบอกความจริงกับไอรดาได้ ขณะที่เธอสบกับสายตาที่เต็มไปด้วยความหวังของไอรดา

ระหว่างนั้น ไอรดายังคงไม่รู้เรื่องอะไร “อชิกับเบนนี่บอกว่าคุณจะพาพวกเขาออกไปเที่ยว หนูไปด้วยได้ไหมคะ? คุณรษิกา”

ดวงตาของรษิกาวูบไหว และเธอก็รู้สึกขัดแย้งอยู่ในใจลึกๆ

อนิจจา อชิกับเบนนี่พูดเสริมออกมาทันที “อาทิตย์หน้า เราไปตั้งแคมป์ด้วยกันดีกว่า! มันต้องสนุกมากแน่ๆ เลย!”

เมื่อก่อนนี้ที่พวกเขาอยู่ต่างประเทศ รษิกามักจะพาเด็กๆ ไปตั้งแคมป์กับเพื่อนร่วมงานที่สถาบันวิจัยทุกครั้งที่เธอว่าง และมันก็สนุกมากอย่างน่าเหลือเชื่อ

เมื่อไอรดาได้ยินเช่นนั้น ความคาดหวังก็ยิ่งเพิ่มสูงมากขึ้น และดวงตาเธอก็ฉายแววสดใส

รษิกามองสบตาอันเป็นประกายของไอรดา เธอไม่อาจเอ่ยปากปฏิเสธไอรดาได้

“ไอวี่ คุณรษิกายุ่งกับงานมากๆ เธอคงจะไม่มีเวลาหรอก”

ฉันว่ามันไม่จำเป็นที่จะต้องอธิบายความเข้าใจผิดที่เขามีต่อฉันก่อนหน้านี้ แต่ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะจดจำมันมาได้นานถึงขนาดนี้และถึงขั้นเอามาล้อเลียนฉันด้วย!