หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง รษิกาก็ระงับความสงสัยที่มีต่อคมสันไว้ และกวาดตามองกลุ่มพนักงานที่อยู่ตรงหน้าเธอ
“พวกคุณได้ดำเนินการตรวจสอบสมุนไพรและจัดเก็บตามกำหนดเป็นระยะๆ เมื่อเร็วๆ นี้หรือเปล่า?” เธอถาม
พนักงานที่ดูแลเรื่องการตรวจสอบเมื่อสัปดาห์ที่แล้วรีบก้าวออกมา
“ผมตรวจดูทุกห้องเก็บของเมื่อสัปดาห์ที่แล้วครับ และผมก็ออกไปหลังจากได้เห็นแล้วว่าทุกอย่างอยู่ในที่ของมันตามปกติ” เขาตอบ
รษิกาเพ่งมองชายคนนั้น และเธอก็จำได้ว่าเขาเป็นหนึ่งในพนักงานที่มีประสบการณ์ในสถาบันวิจัย ดังนั้นเธอจึงไม่สงสัยในจริยธรรมการทำงานของเขา
พนักงานทุกคนในที่นี้รู้ดีว่าการจัดเก็บสมุนไพรที่ไม่เหมาะสมอาจจะทำให้ห้องแล็บทั้งหมดตกอยู่ในอันตราย
ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าปล่อยผ่านกับเรื่องแบบนี้
แต่ถ้าไม่มีปัญหากับการจัดเก็บสมุนไพรเหล่านั้นจริงๆ ตามที่พนักงานคนนั้นบอก แล้วไฟจะไหม้ห้องเก็บของได้อย่างไร?
ยิ่งรษิกาคิดเรื่องนี้มากเท่าไร เธอก็ยิ่งสับสนมากเท่านั้น เธอจึงทำได้แค่พยักหน้ากับคำอธิบายของพนักงานเท่านั้น
“ตอนนี้ไฟดับหมดแล้ว พื้นที่อื่นในสถาบันก็ปลอดภัยแล้ว พวกคุณกลับไปประจำตำแหน่งตัวเองและทำงานกันเถอะค่ะ” เธอเสริม
จากนั้น เธอก็หันหลังเดินไปที่ห้องดูกล้องวงจรปิด
ราวกับว่าที่ห้องดูกล้องวงจรปิดนั้นจะมีคำตอบของสิ่งที่เธอกำลังค้นหาอยู่
ด้วยความกลัวว่าคมสันจะสัมผัสอะไรบางอย่างได้ รษิกาจึงรีบก้าวเข้าไป
เธอเจอเข้ากับคมสันที่กำลังออกมาจากห้องดูกล้องวงจรปิดทันทีที่เธอมาถึง
ขณะที่ทั้งคู่สบตากัน ใจของรษิกาก็จมดิ่ง
คมสันมีสีหน้าเศร้าหมอง ราวกับว่าเขาไม่เจออะไรที่เป็นประโยชน์จากกล้องวงจรปิดเลย
“คุณเจออะไรบ้างไหม?” กระนั้น รษิกาก็ตัดสินใจเสี่ยงถามดูก่อน
คมสันขมวดคิ้วและส่ายหน้า “ผมไม่เจออะไรเลยครับ”
รษิกาขมวดคิ้วแน่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...