เลอศิลป์จ้องมองรษิกาด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด
แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไรออกมาอย่างชัดเจน เขาก็มองออกว่าเธอสงสัยในตัวเขา
เมื่อรู้เช่นนั้นแล้ว สีหน้าของเลอศิลป์ก็เคร่งเครียดมากยิ่งขึ้น น้ำเสียงของเขาก็เย็นชาขึ้นด้วย
“ในเมื่อคุณปฏิเสธข้อเสนอของผม ผมก็จะไม่ยืนกรานต่อไปอีกแล้ว คุณรษิกา”
สิ้นคำนั้น เขาก็หันหลังเดินออกไปจากห้องทำงานทันที
ขณะที่เธอมองร่างของเขาเดินห่างออกไป ดวงตาของรษิกาก็ฉายแววอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้ ในตอนนี้จิตใจเธอเต็มไปด้วยความสับสน
คำพูดของเลอศิลป์ทำให้เธอสงสัยว่าทำไมเขาถึงตัดสินใจมาเจอเธอตั้งแต่แรก
เธอไม่เชื่อที่เขาอ้างว่าเขามาที่นี่แค่เพียงเพื่อจะจัดหาสมุนไพรเหล่านั้นให้เธอ
ทว่า เลอศิลป์ไม่ได้พูดเรื่องอื่นอีกเลยนอกเหนือจากนั้น
รษิกาครุ่นคิดถึงเรื่องนี้อยู่ในห้องทำงานเพียงลำพัง แต่เธอก็หาคำตอบให้กับความสงสัยของเธอไม่ได้เลย
หลังจากผ่านไปสักพัก เธอก็ตัดสินใจออกจากห้องไปในที่สุด
ระหว่างนั้น เด็กๆ ก็ทานข้าวเย็นเสร็จแล้ว และกำลังเล่นกันอยู่ในห้องนั่งเล่น
“คุณรษิกา!”
เมื่อไอรดาสังเกตเห็นว่ารษิกาออกมาแล้ว เธอก็เดินไปข้างๆ รษิกาและเกาะขาของหญิงสาวด้วยท่าทีอ่อนหวาน
รษิกาผงะไปกับการกระทำของไอรดา มันน่าประหลาดใจที่เธอยังเห็นเด็กหญิงตัวน้อยอยู่ที่นี่ เพราะมันหมายความว่าเลอศิลป์ยังไม่ออกไปจากบ้านของเธอ
เมื่อคิดได้เช่นนั้น เธอก็เหลือบมองไปรอบๆ ห้องนั่งเล่น
แน่นอนว่าเธอได้เห็นเขานั่งอยู่ที่โซฟา
เขาไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำ ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินอะไรเลยแม้แต่น้อย
รษิกาขมวดคิ้วเล็กน้อยและก้มหน้าลงมามองไอรดา เธอฝืนยิ้มให้เด็กหญิงขณะที่ลูบผมของไอรดาไปด้วย
เมื่อรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ไอรดาก็จ้องหน้ารษิกาด้วยดวงตาที่สดใสราวกับกวางน้อย
ดูเหมือนคุณรษิกาคงจะอารมณ์ไม่ดี ฉันแค่อยากจะปลอบใจเธอ
ฉันคิดว่าพ่อกับคุณรษิกาทะเลาะกันมาอีกแล้ว และเขาจะไม่ยอมให้ฉันไปตั้งแคมป์กับคุณรษิกา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม