เหลือเวลาอีกนิดหน่อยก็จะถึงเวลาเที่ยง ตอนนั้นพวกเขาก็จัดเตรียมพื้นที่เสร็จแล้ว ดังนั้น รษิกาจึงพาเด็กๆ ไปเล่นกันในสถานที่ใกล้ๆ
เธอเตรียมของเล่นมาให้เด็กๆ มากมาย โดยเฉพาะสำหรับไอรดา
เพราะรษิกาไม่รู้ว่าไอรดาชอบเล่นของเล่นแบบไหนเวลามาเล่นกลางแจ้ง เธอจึงรวบรวมของเล่นบางอย่างและนำติดตัวมาด้วย
ก่อนที่จะออกไปจากเต็นท์ เด็กแต่ละคนก็หยิบของเล่นที่ตัวเองชอบออกมา
อชิกับเบนนี่หยิบปืนฉีดน้ำกับกล้องมาคนละชิ้น ส่วนไอรดาเลือกกระดานวาดรูปหลังจากครุ่นคิดอยู่นาน
รษิกาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเห็นว่าเด็กๆ เลือกอะไร หลังจากนั้น เธอก็พาพวกเขาออกไปจากลานกางเต็นท์
ยิ่งพวกเขาเดินออกไปไกลมากเท่าไร พวกเขาก็ได้เห็นดอกไม้และต้นไม้หลากหลายชนิดมากขึ้นเท่านั้น
ต้องขอบคุณการชี้นำของรษิกาที่ทำให้เด็กๆ สนอกสนใจเหล่าพืชพันธุ์ไม้ในป่าเป็นพิเศษ
ระหว่างทาง พวกเขาจะคอยถามเธอว่าต้นไม้และดอกไม้เหล่านั้นมีชื่อว่าอะไร ส่วนกล้องที่พวกเขาเอามาด้วยก็เป็นประโยชน์อย่างมาก
เพราะในโลกนี้มีพืชพันธุ์มากมายที่ใช้เป็นยาได้ จึงเป็นเรื่องปกติที่รษิกาจะคุ้นเคยกับเหล่าต้นไม้ดอกไม้เหล่านี้
ดังนั้น เธอจึงตอบคำถามไปทีละคำถามอย่างมีน้ำอดน้ำทน
แต่ไอรดานั้นเงียบไปมากกว่าเด็กชายทั้งสองอย่างเห็นได้ชัด แทนที่จะถามอะไร เธอกลับเดินตามหลังพวกเขาและวาดภาพในกระดานแผ่นนั้นอยู่เงียบๆ
เมื่อรษิกาเห็นว่าไอรดาเงียบผิดปกติ เธอก็คิดว่าไอรดาคงรู้สึกอึดอัดใจ จึงหยุดเดินและถามว่า “หนูสนุกไหมจ๊ะ? ไอวี่ ฉันพากลับไปที่เต็นท์ได้นะถ้าหนูเหนื่อยแล้ว”
เด็กชายเองก็หันไปมองไอรดาด้วยความเป็นห่วงเช่นกัน เด็กๆ คิดว่าเธอเงียบไปเพราะไม่คุ้นเคยกับสถานที่เช่นนี้
แต่แล้วพวกเขาก็ต้องแปลกใจ ไอรดาเอารูปที่เธอวาดบนกระดานขึ้นมาให้พวกเขาดูหลังจากรษิกาพูดจบ
ฝีแปรงของไอรดาก็ยังดูเป็นเด็กๆ วาดรูปอยู่ แต่ภาพวาดนั้นก็งดงามมาก มันคือต้นไม้ที่รษิกาอธิบายไว้ก่อนหน้านี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม