หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 939

เมื่อเขาเห็นรษิกาอยากจะตรวจดูท้องของเขา เบนนี่ก็เอามือออกไปจากท้องโดยไม่ฮึดฮัดเลย

รษิกาแตะหน้าผากเบนนี่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความทุกข์ใจ

แต่หลังจากตรวจดูเด็กทั้งสองแล้ว รษิกาก็ยังไม่สามารถวินิจฉัยได้

เมื่อเวลาผ่านไป ความเจ็บปวดของเด็กๆ ก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

รษิการู้สึกหมดหนทางและไร้ซึ่งอำนาจไปในทันที

เธอโทษตัวเองที่พาเด็กๆ มาตั้งแคมป์กันแต่ไม่สามารถดูแลพวกเขาอย่างเหมาะสมได้

ความรู้สึกผิดและความทุกข์ใจของเธอปรากฏชัดอยู่บนใบหน้า

อชิเห็นอารมณ์ของแม่และค่อยๆ เข้าไปใกล้เธอ “แม่ครับ”

เสียงของเขาดึงรษิกากลับมาสู่ความเป็นจริง และเธอก็ฝืนทำใจให้สงบลง จากนั้นเธอก็กล่าวว่า “แม่เอาอุปกรณ์ปฐมพยาบาลมาด้วย ลูกช่วยไปเอาออกมาจากเต็นท์ให้แม่หน่อยได้ไหม?”

เด็กๆ เจ็บปวดกันมาก แต่รษิกาก็ยังไม่สามารถบ่งชี้สาเหตุได้

ในตอนนั้น เธอทำได้ดีที่สุดก็แค่คลายความเจ็บปวดให้พวกเขา

ฉันจะบรรเทาอาการปวดให้พวกเขาก่อน! ฉันจะทำพลาดไม่ได้!

อชิกลับมาปรากฏตัวอีกครั้งพร้อมทั้งชุดปฐมพยาบาลซึ่งเขาเอามาวางไว้ที่พื้นข้างๆ รษิกา

รษิกาเทยาแก้ปวดออกมาใส่มือหลายเม็ด เธอป้อนยานั้นให้เด็กที่ป่วยอยู่ทั้งสองคนและนั่งรอให้ยาออกฤทธิ์

“ทั้งสองคนรู้สึกยังไงบ้าง?”

เธอคิดถึงความเป็นไปได้แค่สองอย่างที่ทำให้เกิดอาการป่วยอย่างกะทันหันเช่นนี้ หนึ่งคือเด็กๆ เล่นสนุกกันมากเกินไปจนทำให้เป็นหวัด อีกอย่างคืออาจจะติดเชื้อแบคทีเรียที่อยู่ในป่าแห่งนี้

แต่มันก็อธิบายไม่ได้ว่าทำไมอชิถึงไม่ได้เจอชะตากรรมเดียวกันกับเด็กอีกสองคน

อันที่จริง อชิกลับไม่มีอาการใดๆ เลยแม้แต่น้อย

อชิขมวดคิ้วและลูบท้องตัวเอง “ผมปวดท้องนิดหน่อย แต่ก็ไม่มากเลยครับแม่”

ขณะที่เขาพูดอยู่นั้น เขาก็ยกมือขึ้นทำท่าสาบานเพื่อแสดงให้เธอเห็นว่าเขาไม่ได้ปวดมากจริงๆ

สีหน้าของรษิกามีแต่ความสงสัย ดวงตาเธอเบนไปทางเบนนี่และไอรดาอีกครั้ง