หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 940

ก่อนหน้านี้ อชิบอกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับน้ำดื่มของเขา และรษิกาเองก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นจางๆ ซึ่งปกติแล้วกลิ่นแบบนี้จะมาจากการที่แบคทีเรียปนเปื้อนในน้ำ

แต่ปัญหาก็คือมันเป็นแบคทีเรียที่จะมีชีวิตอยู่ได้ภายใต้สภาวะในห้องแล็บเท่านั้น

ความจริงก็คือมันถูกพบในป่า นั่นหมายความว่ามีคนจงใจนำมันมาไว้ที่นี่

เช่นนั้นแล้ว สิ่งแรกที่รษิกาทำคือตรวจสอบดูว่ามีคนอื่นอยู่แถวนี้หรือเปล่า

แต่เธอก็ตรวจดูไปทั่วทุ่งแห่งนี้แล้ว นอกเหนือจากพวกเขาทั้งสี่คนก็ไม่มีคนอื่นอีก

เพราะเหตุนั้น รษิกาจึงเดาว่ามันคงเป็นเรื่องบังเอิญที่น้ำนั้นมีกลิ่นแปลกๆ และไม่ใช่เพราะมีแบคทีเรียอยู่ในนั้น

เธอไม่คาดคิดเลยว่าจะมีคนเอาแบคทีเรียมาใส่ในน้ำดื่มของเด็กๆ

รษิกาปวดใจมากเมื่อเธอคิดถึงอาการที่จะเกิดขึ้นหลังจากได้รับเชื้อแบคทีเรีย

“แม่ครับ ผมปวดท้องมากๆ เลย…” เบนนี่กล่าวขณะคว้ามือของแม่เอาไว้ ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้เพราะไม่สามารถทนอาการปวดแบบนี้ได้อีกต่อไป

เด็กชายจับมือรษิกาเอาไว้ครู่หนึ่งก่อนจะปล่อยมือเพราะอาการปวดท้องทำให้เขาอ่อนล้าจนแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงเลย

รษิกาใจสลายเมื่อเธอเห็นมือของเบนนี่ที่ร่วงลงไปบนพื้น เธอคว้ามือลูกชายขึ้นมาและลูบเบาๆ ขณะพึมพำว่า “ไม่ต้องห่วงนะลูก ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยดี แม่จะรักษาพวกหนูให้หายไวๆ”

หญิงสาวเคยได้เจอคนไข้ที่ติดเชื้อแบบเดียวกันในช่วงทดลองทางคลินิก เธอเคยเห็นผู้ใหญ่นอนกลิ้งไปมาบนเตียงเพราะความเจ็บปวดจนทนไม่ไหว และบางคนถึงกับสลบไปเลย

ผู้ใหญ่ที่โตแล้วยังทนต่อความเจ็บปวดนี้ได้ยาก ไม่ต้องพูดถึงเด็กเล็กๆ สองคนนี้เลย

เมื่อคิดถึงความเจ็บปวดที่เด็กๆ ต้องเผชิญในตอนนี้ รษิกาก็รู้สึกปวดร้าวจนแทบจะหายใจไม่ออก

เมื่อเห็นว่าแม่ของเขาเริ่มจะตื่นกลัว อชิจึงเอื้อมมือออกมาจับมือแม่เอาไว้

“แม่ครับ เราควรจะเอายาอะไรสักอย่างให้เบนนี่กับไอวี่กินหน่อยไหม?”

แม้เด็กชายจะยังเล็ก แต่เขาก็มีความเป็นผู้ใหญ่และใส่ใจมากในวัยเพียงเท่านี้

อชิเองก็ปวดท้องอยู่เล็กน้อยเหมือนกัน แต่เขายังคงทนไหวอยู่