หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 948

ความริษยาไหลท่วมท้นอยู่ในใจคมสัน

เขาเดาว่าที่รษิกาโทรมานั้นเป็นเพราะเธอล่วงรู้อะไรบางอย่างที่ไม่ปกติเกี่ยวกับเหตุการณ์ไฟไหม้

เขาไม่คาดคิดเลยว่าจะเป็นเหตุผลนี้

ฉันทำอะไรลงไปมากมาย แต่แล้วรษิกาก็ยังคงไม่ยอมให้ฉันแม้แต่โอกาส! ถ้าาเป็นอย่างนั้น ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะให้บทเรียนกับเธอ!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น คมสันก็ตั้งใจชะลอการกะปริมาณยาของเขา และทำผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ ไปด้วย

เพราะรษิกากังวลเรื่องคนที่ติดเชื้อมาก เขาจึงต้องการจะทำให้คนที่ติดเชื้อทรมานไปอีกหน่อย

เมื่อเป็นเช่นนั้น รษิกาก็จะเรียนรู้ว่าต้องหาคนที่เป็นมืออาชีพมาจัดการเรื่องแบบนี้ในคราวหน้า

ตัวอย่างเช่นเขาที่รู้เรื่องยาสมุนไพรมากกว่าเลอศิลป์!

“ยังไม่เสร็จอีกเหรอ?” เลอศิลป์ถามขณะมองดูเวลา เขาขมวดคิ้วแน่น

คมสันเงยหน้ามาอย่างเฉยเมย “ปริมาณยาจะต้องใช้อย่างเหมาะสมมากๆ ครับ ผมต้องระมัดระวังเวลาชั่งยาพวกนี้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เลอศิลป์ก็ระงับความกังวลในใจและเงียบไป คิ้วของเขาขมวดติดกันขณะที่มองดูทุกความเคลื่อนไหวของคมสัน

คมสันรู้สึกได้ถึงสายตาของเลอศิลป์และเร่งมือทำในความเร็วปกติ เพราะเขากลัวว่าเลอศิลป์จะสงสัย

หลังจากเตรียมยาแล้ว เขาก็เหลือบมองเวลา เขายืดเวลาไปได้ถึงครึ่งชั่วโมง

ความพึงพอใจฉายชัดในแววตาของคมสัน จากนั้นเขาก็ส่งยาให้กับเลอศิลป์ “เรียบร้อยแล้วครับ คุณไปได้แล้ว คุณเลอศิลป์”

เลอศิลป์ละสายตาและรับยาสมุนไพรไป เขากล่าวคำขอบคุณก่อนจะออกไปจากที่นั่น

คมสันมองเขาจากไปด้วยสายตาอันชั่วร้าย

สักวัน ฉันจะทำให้แน่ใจว่ารษิกามองฉันคนเดียว! ไม่ว่าเลอศิลป์กับเจตนินจะเป็นใคร พวกเขาก็เป็นแค่ฝุ่นผงบนพื้นที่ฉันเหยียบอยู่เท่านั้นแหละ!

ย้อนไปที่ใกล้ๆ ลานตั้งแคมป์ รษิกาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่สถาบันวิจัยบ้างขณะที่เธอกำลังรอให้เลอศิลป์มาถึงอย่างกระวนกระวาย

เบนนี่กับไอรดาปวดท้องมากจนไม่สามารถขยับตัวได้อีก พวกเขายังส่งสัญญาณว่าจะหมดสติไปด้วยซ้ำ