อชิ เบนนี่ และไอรดาจ้องมองเลอศิลป์ที่เดินหายออกไปก่อนจะมองหน้ากัน เด็กทั้งสามคนรู้สึกไม่เต็มใจอย่างยิ่งที่เห็นเขาเดินออกไป
เราอุตส่าห์วางแผนจัดฉากให้พ่อกับแม่ยอมตกลงที่จะค้างคืนที่นี่ แล้วมันก็จะเป็นโอกาสที่พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกัน แต่ถ้าพ่อออกไปแบบนั้นจริงๆ ความพยายามทั้งหมดของเราก็เสียเปล่าน่ะสิ! อีกอย่าง พ่อตัวสูงมาก แล้วรถนั่นก็แคบเกินไป มันคงทรมานมากหากว่าเขานอนในรถ!
สมองของพวกเขาแล่นปั่นป่วนอย่างรวดเร็วขณะที่พยายามคิดให้ออกว่าจะทำอย่างไรให้เลอศิลป์เปลี่ยนใจ
ในเวลาเดียวกันนั้น ดวงตาของรษิกาวูบไหวขณะที่เฝ้ามองร่างของชายหนุ่มเดินห่างออกไป
“เบียดๆ กันหน่อยก็พอจะมีที่ว่างอยู่นะคะ”
ในที่สุดเธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดแบบนั้นเมื่อเขาเกือบจะหายไปจากสายตาของเธอ
ทันทีที่คำพูดของเธอดังขึ้น เลอศิลป์ก็หยุดเดินและหันกลับไปมอง
รษิกาหรี่ตาลง “คุณนอนเหยียดตัวในรถไม่ได้ ดังนั้นคุณคงจะเมื่อยแย่แน่หลังจากไปนอนในรถอย่างนั้น แต่ว่าในเต็นท์ก็ยังมีพื้นที่ว่าง และสะดวกสบายกว่าในรถยนต์มาก ถ้าคุณไม่รังเกียจ คุณเลอศิลป์ เราแค่ค้างคืนในเต็นท์นี้ไปก่อนก็ได้ค่ะ”
แม้ว่าเธอไม่อยากเผชิญหน้ากับเขา เธอก็รู้ว่าเขาจะต้องทรมานแน่หากเขาไปนอนในรถเมื่อดูจากความสูงของเขา
ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็รู้สึกผิดกับสถานการณ์ก่อนหน้านี้ เขาแค่มาเพื่อช่วยเหลือเธอ และมันไม่มีเหตุผลที่จะขับไล่ไสส่งเขาไปนอนในที่ที่ลำบากอย่างนั้น
เด็กๆ ไม่คาดคิดเลยว่าเธอจะเป็นคนเริ่มพูดและขอให้เขาอยู่ต่อ พวกเขาอึ้งไปพักหนึ่งก่อนที่จะรีบพูดเสริมรษิกา
“หนูอยากนอนกับพ่อค่ะ!” ไอรดาคร่ำครวญ เธอยื่นมือออกไปหาเลอศิลป์
เช่นนั้นแล้ว อชิกับเบนนี่ก็เร่งเร้าด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย “นอนกับเราเถอะครับ คุณเลอศิลป์! พวกเรากลัวกันนิดหน่อย”
เลอศิลป์กวาดตามองพวกเขา และท้ายที่สุดสายตาเขาก็มาหยุดที่รษิกา
พูดตามตรง เขาไม่คิดเลยว่าเธอจะเสนอให้เขาอยู่ต่อเหมือนกัน
เมื่อรษิกาสัมผัสได้ถึงสายตาเขา เธอก็กะพริบตาถี่ๆ ก่อนจะเงยหน้ามายิ้มให้เขาอย่างสดใสเพื่อแสดงออกถึงความจริงใจของเธอ
พอเห็นว่าเธอไม่ได้ยื่นข้อเสนอนั้นแค่เพื่อความสุภาพ เลอศิลป์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาหันหลังเดินกลับเข้าไปในเต็นท์ โดยล้มตัวลงไปนั่งอีกฟากหนึ่งของเด็กๆ
เมื่อเขากลับมา แววเจ้าเล่ห์ก็เปล่งประกายในดวงตาของเด็กๆ
ไม่นานนัก เสียงอ่อนโยนของรษิกาก็ดังมาเข้าหูพวกเขา “ดึกแล้วนะ รีบเข้านอนกันเถอะ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เด็กๆ ก็หลับตาลงอย่างพึงพอใจ
เวลาต่อมา ไอรดาลืมตาและมองไปทางรษิกาด้วยท่าทีน่าสงสาร
“หนูนอนไม่หลับ คุณช่วยเล่านิทานให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ? คุณรษิกา”
ในตอนนั้น รษิกากำลังนอนอยู่ข้างเธอถัดจากพวกเด็กๆ โดยกำลังรอให้เด็กทุกคนหลับก่อนแล้วเธอจึงค่อยหลับ
ดังนั้น เธอจึงตอบตกลงตามคำขอของไอรดาโดยไม่ลังเล และเริ่มเล่านิทานอย่างอ่อนโยน
ในชั่วพริบตา เต็นท์ทั้งเต็นท์ก็เงียบไป เหลือแค่เพียงเสียงอันไพเราะของรษิกาลอยวนไปมาในอากาศ
มีโคมไฟกลางคืนเล็กๆ เปิดอยู่ในเต็นท์ และแสงไฟนั้นก็สลัว
เลอศิลป์นั่งอยู่อีกฝั่งของเต็นท์ เขาจับจ้องเด็กๆ ที่อยู่ข้างหน้าเขาอย่างลึกลับ และหญิงสาวก็เล่านิทานให้พวกเขาฟังภายใต้แสงไฟที่สลัว
เด็กๆ นั้นน่ารักและเป็นเด็กดี ส่วนเสียงของรษิกาก็อ่อนโยนและอบอุ่นมาก
ใครที่ได้มาเห็นภาพนี้ก็จะต้องรู้สึกอบอุ่นใจอย่างไม่น่าเชื่อ รวมทั้งตัวเลอศิลป์เองก็ด้วย
ขณะที่นิทานกำลังจะจบลง สายตาเธอก็ยิ่งอ่อนโยนมากขึ้นจนเห็นได้ชัด
เวลาผ่านไป เด็กทั้งสามก็ค่อยๆ หลับลง
เมื่อได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของพวกเขา รษิกาก็ล้มตัวลงนอนอย่างระมัดระวัง
อนิจจา แม้ว่าจะผ่านไปนานแล้ว เธอก็ยังคงนอนไม่หลับ
แม้ว่าเด็กๆ จะนอนเป็นกำแพงกั้นระหว่างเธอกับเลอศิลป์ แต่เธอก็ไม่สามารถเพิกเฉยต่อการที่ชายคนนั้นอยู่ในเต็นท์เดียวกันกับเธอได้
ในความเป็นจริง ความเสียใจกำลังคืบคลานเข้ามาในใจเธอ โอ๊ย! ฉันไม่น่าขอให้เขาอยู่ต่อตอนที่เขาต้องการจะออกไปก่อนหน้านี้เลย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
วนกลับมาที่เดิมอีกรอบ ประสาทแดก นิคือ 2วันกลับมาอ่าน1บท ก้อยังวนอยู่ที่เดิม ใครซื้ออ่าน เอาตังค์ซื้อบ้านได้เลยมั้ง...
แล้วจะไงต่อ ไอวีโดนตี โดนทำร้าย หนักก่อน ? ทั้งๆ ควรจะรู้ได้แล้ว ที่โดนวางยา ขนาดนั้น เห้อออออ มาตามอ่านแต่ก็เบื่อ ว่าวนๆอยู่ที่เดิม...
ทะเลาะอึกแล้ว ถึงตอนนี้ ถ้าควรมีไรเปลี่ยนแปลงบ้างค่ะ นอกจากพากลับบ้าน วนหลูบอีกกกกแล้ว...
ที่สุดของการวนเวียนย่ำอยู่กับที่ เนื้อเรื่องไม่มีไรเลย น้ำล้วนๆ น่าจะไป5000ตอน พ่อแม่ลูกยังไม่รู้จักกัน โอ้ยประสาท ละครไทยชิบ มีไรไม่พูดกัน หลบกันไปหลบกันมา...
เนื้อเรื่องวนอยู่ในอ่างมากค่ะ น่าเบื่อ ไม่สนุก เสียดายตอนแรกๆทำไว้สะสนุกเลย เนื้อหาออกทะเล กู่ไม่กลับ ใครไหวไปก่อนเลยจ้าาา...
ไม่ถึงไหนเลยจริงๆ พอดีน่าจะเก่งกว่านี้ดูมีอิทธิพล แต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง แค่ลูกก็ยังไม่รู้เลย มึนนนนค่ะ...
ทำไมกดไปตอน1036ไม่ไปละ...
เข้าไปอ่านถึงตอน1035แล้วอ่ะแต่ไปต่ออีกไม่ได้...
เนื้อเรื่องหลงทางวนไปมา ไม่สนุก...
ไม่มีคืบหน้า เรื่องนี้ตัวร้ายฉลาดกว่านางเอกพระเอก เรื่องก็วนอยู่นั้นแหละ...