หลังจากที่อชิ เบนนี่ และไอรดาหลับไปแล้ว รษิกาก็ปิดโคมไฟกลางคืนดวงเล็กๆ ในเต็นท์
ส่งผลให้เต็นท์มืดสนิทในตอนนั้น และเธอไม่รู้ว่าเลอศิลป์หลับอยู่อีกด้านหนึ่งหรือไม่
ฉันไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวใดๆ มาเป็นเวลานานแล้ว เขาคงหลับไปแล้ว
เมื่อคิดเช่นนั้น รษิกาก็ลุกขึ้นอย่างเงียบๆ และออกจากเต็นท์ เธอนั่งอยู่ข้างนอกภายใต้แสงจันทร์เพียงลำพังพลางจ้องมองไปในอากาศอย่างว่างเปล่า
อากาศดีมากในช่วงสองวันที่ผ่านมา พระจันทร์ส่องแสงเจิดจ้า แต่บนท้องฟ้ามีดาวไม่มากนัก
ด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัย เลอศิลป์จึงเปิดไฟหน้ารถเพื่อให้แสงสว่างไปยังบริเวณโดยรอบเต็นท์และทำให้ดูเหมือนแสงสว่างตอนกลางวัน
ขณะที่รษิกามองดูทิวทัศน์รอบตัวเธอ จิตใจของเธอก็ค่อยๆ ล่องลอยไป
วันนี้เกิดเรื่องมากมายเกินไป
ในตอนแรกเด็กๆ ติดเชื้อแบคทีเรียอย่างกะทันหัน จากนั้นเธอก็ไปจบลงที่เต็นท์เดียวกับเลอศิลป์อย่างอธิบายไม่ถูก
เหตุการณ์ทั้งสองทำให้อารมณ์ของเธอมีแต่ความยุ่งวุ่นวาย
ในขณะที่เธอกำลังวอกแวก เสียงการเคลื่อนไหวก็ดังขึ้นข้างหลังเธออย่างกะทันหัน
เธอสะดุ้งด้วยความหวาดกลัวและหันไปด้านหลัง ร่างกายของเธอตึงเครียด และพร้อมที่จะปกป้องตัวเองทุกเวลา
เมื่อมองเห็นคนที่อยู่ข้างหลังเธอ เธอก็ค่อยๆ ผ่อนคลายความระมัดระวัง
“คุณมานั่งคิดอะไรอยู่ข้างนอกนี้แทนที่จะนอนในเวลานี้?”
เลอศิลป์ก้าวออกจากเต็นท์และมองผู้หญิงตรงหน้าเขาพลางขมวดคิ้ว
อันที่จริง เธอก็พูดกับเขาแบบนั้นได้เหมือนกัน
ก่อนหน้านี้ เขาได้ยินเสียงกรอบแกรบโดยไม่คาดคิด ซึ่งเป็นสัญญาณว่ามีคนเดินออกจากเต็นท์อีกด้าน และคิดว่ารษิกาคงจะกลับมาในไม่ช้า
เขาประหลาดใจที่เขาไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวใดๆ หลังจากรอมาระยะหนึ่งแล้ว
ด้วยความเป็นห่วงเขาจึงออกมาตรวจดูเธอ
เขาไม่ได้คิดว่าจะได้เห็นเธอนั่งอยู่ใต้แสงจันทร์และใจลอยอยู่ตอนที่เขาออกจากเต็นท์
รษิกาตกตะลึงเป็นเวลาหลายวินาที
เธอออกจากเต็นท์เพราะต้องการหลีกเลี่ยงเขา ดังนั้นคำถามนั้นจึงทำให้เธอหมดคำพูด
ฉันไม่สามารถตอบเขาได้อย่างตรงไปตรงมาและบอกว่าฉันออกมาเพราะนอนไม่หลับในเมื่อเขาอยู่ในเต็นท์ใช่ไหม?
ในช่วงที่เธอลังเลว่าควรตอบสนองอย่างไร เลอศิลป์ก็นั่งลงข้างเธอแล้ว
รษิกาตัวแข็งทื่อ แต่เธอก็บังคับตัวเองให้ผ่อนคลายทันที
“ฉันแค่สงสัยว่าแบคทีเรียในน้ำของเด็กๆ มาจากไหน”
ครู่ต่อมา เธอก็ให้คำตอบที่สมเหตุสมผลแก่ชายคนนั้น
อันที่จริง นั่นเป็นสาเหตุหนึ่งที่เธอไม่แน่ใจเช่นกัน
เลอศิลป์ขมวดคิ้วเล็กน้อย บ่งบอกถึงความเคร่งขรึมที่ฉายในดวงตาของเขา “บางทีน้ำอาจถูกปนเปื้อนโดยพืชบางชนิดหรืออะไรทำนองนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ ยังไงซะมันก็มีแบคทีเรียจำนวนมากในป่าอยู่แล้ว”
อย่างไรก็ตาม รษิกาส่ายหัวปฏิเสธ “นั่นเป็นไปไม่ได้หรอก ฉันคุ้นเคยกับแบคทีเรียชนิดนี้ มันไม่ได้มีอยู่ตามธรรมชาติและถูกสร้างขึ้น โดยทั่วไปจะใช้เฉพาะในห้องแล็บเท่านั้นและจะไม่ปรากฏในป่าแน่ๆ”
หลังจากเธอออกความเห็น สายตาของเลอศิลป์ก็หมองลง “คุณจะหมายความว่า…”
“ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นการตั้งใจจะทำร้ายกัน ไม่งั้นแบคทีเรียชนิดนี้จะไม่มาอยู่ในในป่าและปนไปในน้ำของเรา!” รษิกายืนยันอย่างหนักแน่น
ในตอนแรก เธอเพียงต้องการหาข้อแก้ตัวในการหลีกเลี่ยง แต่เธอก็กลายเป็นคนเคร่งขรึมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อพูดถึงการติดเชื้อแบคทีเรีย
“แม้แต่ผู้ใหญ่ก็ไม่สามารถทนต่ออาการของแบคทีเรียชนิดนี้ได้ ไม่ต้องพูดถึงเด็กสองคนเลย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณมาส่งยาได้ทันเวลา ฉันก็ไม่รู้ว่าเบนนี่กับไอวี่จะอดทนได้นานแค่ไหน”
ภาพที่เบนนี่และไอรดาเผชิญกับความเจ็บปวดรวดร้าวแวบขึ้นมาในใจของเธอ และดวงตาของเธอก็ลุกโชนด้วยความโกรธ
ใครกันที่โหดเหี้ยมพอที่จะทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้กับเด็กสองสามคน?
เลอศิลป์เข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมดได้ชัดเจนขึ้น ใบหน้าของเขาดำทมึฬราวกับฟ้าคำราม และเสียงของเขาก็เย็นชาเป็นน้ำแข็ง
“หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปจะจับคนร้ายที่แอบเอาแบคทีเรียมาใส่ในน้ำ ถึงจะต้องพลิกแผ่นดินหาตัวคนคนนั้นก็เถอะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
วนกลับมาที่เดิมอีกรอบ ประสาทแดก นิคือ 2วันกลับมาอ่าน1บท ก้อยังวนอยู่ที่เดิม ใครซื้ออ่าน เอาตังค์ซื้อบ้านได้เลยมั้ง...
แล้วจะไงต่อ ไอวีโดนตี โดนทำร้าย หนักก่อน ? ทั้งๆ ควรจะรู้ได้แล้ว ที่โดนวางยา ขนาดนั้น เห้อออออ มาตามอ่านแต่ก็เบื่อ ว่าวนๆอยู่ที่เดิม...
ทะเลาะอึกแล้ว ถึงตอนนี้ ถ้าควรมีไรเปลี่ยนแปลงบ้างค่ะ นอกจากพากลับบ้าน วนหลูบอีกกกกแล้ว...
ที่สุดของการวนเวียนย่ำอยู่กับที่ เนื้อเรื่องไม่มีไรเลย น้ำล้วนๆ น่าจะไป5000ตอน พ่อแม่ลูกยังไม่รู้จักกัน โอ้ยประสาท ละครไทยชิบ มีไรไม่พูดกัน หลบกันไปหลบกันมา...
เนื้อเรื่องวนอยู่ในอ่างมากค่ะ น่าเบื่อ ไม่สนุก เสียดายตอนแรกๆทำไว้สะสนุกเลย เนื้อหาออกทะเล กู่ไม่กลับ ใครไหวไปก่อนเลยจ้าาา...
ไม่ถึงไหนเลยจริงๆ พอดีน่าจะเก่งกว่านี้ดูมีอิทธิพล แต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง แค่ลูกก็ยังไม่รู้เลย มึนนนนค่ะ...
ทำไมกดไปตอน1036ไม่ไปละ...
เข้าไปอ่านถึงตอน1035แล้วอ่ะแต่ไปต่ออีกไม่ได้...
เนื้อเรื่องหลงทางวนไปมา ไม่สนุก...
ไม่มีคืบหน้า เรื่องนี้ตัวร้ายฉลาดกว่านางเอกพระเอก เรื่องก็วนอยู่นั้นแหละ...