หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 958

รษิกากับเลอศิลป์เก็บเต็นท์ก่อนจะไปเก็บอุปกรณ์ตั้งแคมป์กับอชิ เบนนี่ และไอรดา จากนั้นทั้งสามคนก็กลับบ้านด้วยรถของเลอศิลป์

พวกเขาทิ้งรถของรษิกาไว้ที่ลานตั้งแคมป์ และว่าจ้างให้อู่มายกรถกลับไปซ่อม

เมื่อมาถึงบ้านของรษิกา รษิกาก็ลงจากรถพร้อมอชิและเบนนี่

เลอศิลป์ก็ลงมาจากรถเหมือนกัน เขาช่วยทุกคนยกของลงมาจากท้ายรถ

หลังจากเอาของทุกอย่างมาแล้ว รษิกาก็บอกลาเลอศิลป์กับไอรดา เธอกำลังจะพาอชิกับเบนนี่กลับเข้าบ้าน

“คุณรษิกา…”

เด็กหญิงตัวน้อยที่ยืนอยู่ข้างเลอศิลป์เอื้อมมือมาคว้าชายเสื้อของรษิกาเอาไว้

หลังจากได้อยู่กับรษิกา อชิ และเบนนี่มาหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มๆ เธอก็ทนไม่ได้ที่จะต้องแยกจากพวกเขาไปอย่างนั้น

เสียงของเธอทำให้รษิกาใจละลาย รษิกามองสบตาไอรดาและลูบหัวเด็กหญิง

“หิวหรือเปล่า? ไอวี่ เข้ามากินอะไรก่อนสิ”

เพราะท้องเธอส่งเสียงครืดคราดมาตั้งแต่ตื่นตอนเช้า ตอนนี้คงจะหิวน่าดู

ดวงตาของไอรดาเป็นประกาย และเธอก็โน้มตัวมาหารษิกาอย่างร่าเริง

รษิกาเงยหน้าไปมองชายที่อยู่ตรงหน้าโดยไม่รู้ตัว “คุณอยากจะเข้าไปกินอะไรด้วยกันไหมคะ? คุณเลอศิลป์”

แม้เธอจะไม่รู้ว่าควรเผชิญหน้ากับเลอศิลป์อย่างไร แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาช่วยเหลือไว้เป็นอย่างมาก ดังนั้นเธอจึงไม่มีเหตุผลที่จะไล่เขากลับไปเฉยๆ อย่างนั้น

ตอนแรกเธอคิดว่าเขาจะตอบตกลงในทันทีตามนิสัยของเขา

ไม่คิดเลยว่าเลอศิลป์จะไม่ตอบรับคำเชิญของเธอในทันที แต่เขากลับขมวดคิ้วไว้แน่น

หลังจากรอมาได้สักระยะ รษิกาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกๆ

จากท่าทีของเขา เหมือนเขาจะไม่ได้ยินที่ฉันชวนไปเมื่อครู่

“ไปกินมื้อเช้าด้วยกันก่อนกลับบ้านเถอะค่ะ พ่อ!” ไอรดาเสริมด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย

ฉันยกเลิกการประชุมไปกลางทางเมื่อวานนี้ ดังนั้นฉันต้องกลับไปจัดการประชุมให้เสร็จๆ อีกอย่าง ฉันต้องหาเวลาไปค้นหาตัวคนร้ายที่ลงมือกับเด็กๆ แบบนี้ด้วย

ฉันควรทำยังไงกับไอวี่ดี ในเมื่อเลอศิลป์ต้องการจะออกไปเดี๋ยวนี้เลย?