หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 978

เลอศิลป์สังเกตเห็นความรู้สึกผิดบนใบหน้าแม่ของเขา “ผมจะจัดการชีวิตแต่งงานของผมและชีวิตของไอรดาเอง สิ่งที่แม่คิดว่าดีที่สุด อาจไม่ดีที่สุดในสายตาคนอื่นก็ได้”

เขากำลังบอกเธอให้หยุดยุ่งเรื่องส่วนตัวของเขา

ศศิตาโกรธและรู้สึกผิดในเวลาเดียวกัน “ไม่ว่าแม่จะทำอะไรตามใจอย่างเดียว แต่แม่ทำเพื่อประโยชน์ของลูกเองนะ”

เลอศิลป์ไม่ยอมตอบเธอเพราะเขารู้ว่าแม่ของเขาดื้อรั้นมากแค่ไหน สิ่งที่ฉันพูดไปมันไร้ความหมาย

“ไอวี่เป็นหลานสาวของแม่ แน่นอนว่าแม่เป็นห่วงเธอมาก แม่อยากจะพาเธอกลับมากับแม่ แต่เธอร้องไห้หาลูก สุดท้ายแม่ก็ยังพาเธอกลับมาที่นี่ใช่ไหม? แม้ว่าไอวี่จะยอมรับรษิกาแล้ว แต่รษิกาก็ยังมีลูกอีกสองคน หากลูกได้อยู่กับเธอ จะเกิดอะไรขึ้นกับลูกสองคนของเธอล่ะ? ลูกจะมอบมรดกของครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์ให้กับ... เด็กพวกนั้นเหรอ?”

เธอพยายามห้ามตัวเองอย่างสุดความสามารถจากการเรียกอชิและเบนนี่ว่าเป็นลูกนอกสมรสสองคน

ก่อนหน้านั้น ศศิตาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ในลักษณะนั้นเลย

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอตระหนักว่าเลอศิลป์เอนเอียงไปทางรษิกามากเพียงใด เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพิจารณาปัญหาจากมุมมองนั้น จะเกิดอะไรขึ้นถ้ารษิกากลับมาจริงๆ? จะเกิดอะไรขึ้นกับลูกนอกสมรสสองคนนั้นบ้าง? พวกเขาจะมาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเราหรือเปล่า? ฉันจะต้องนั่งมองเลอศิลป์มอบมรดกของครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์ให้กับลูกนอกสมรสสองคนนั้นใช่ไหม? ฉันปล่อยให้มันเกิดขึ้นไม่ได้! พอทีเถอะ ฉันไม่อยากให้ใครมาเป็นลูกสะใภ้ของครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์นอกจากอัญชสา! อย่างน้อยที่สุด อัญชสาก็เหมาะสมกว่ารษิกามาก! แม้ว่าเลอศิลป์และอัญชสาจะตัดสินใจไม่มีลูกเป็นของตัวเองในอนาคต แต่อย่างน้อยฉันก็รู้ว่าไอวี่ยังคงเป็นทายาทของครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์!

เลอศิลป์ยังคงเงียบอยู่ตลอดเวลา

แม้ว่าคำพูดของศศิตาจะรุนแรง แต่เลอศิลป์ก็ทำได้เพียงขมวดคิ้วตอบ

เมื่อเห็นว่าเลอศิลป์ยังดื้อ ศศิตาก็ลุกขึ้นยืนและคำรามทันที “แม่ทำอะไรไม่ได้เลยเกี่ยวกับเรื่องที่ลูกเลื่อนงานแต่งงานกับอัญชสาออกไปเรื่อยๆ แต่ตราบใดที่แม่ยังหายใจอยู่ แม่จะไม่ยอมรับรษิกาในฐานะภรรยาของลูกเด็ดขาด!”

จากนั้นเธอก็เดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับ

เลอศิลป์เพียงแต่เฝ้าดูแม่ของเขาออกจากคฤหาสน์แทนที่จะเดินไปส่งเธอ

“คุณเลอศิลป์คะ” คติยารออยู่ข้างบนตลอดเวลา เธอก้มลงพลางมีสีหน้ากังวลหลังจากที่เธอเห็นศศิตาจากไป

“ไอวี่เป็นยังไงบ้าง?” เลอศิลป์ถาม