ไอรดายังคงรู้สึกไม่ดีเมื่อเธอมาถึงโรงเรียนอนุบาล
เมื่อก่อน เธอมักจะมองหาอชิกับเบนนี่ในช่วงพักเพื่อที่พวกเขาจะได้เล่นด้วยกัน
อย่างไรก็ตาม ในวันนั้น เด็กชายทั้งสองรออยู่นานแต่ไม่เห็นไอรดาเดินเข้ามาหาพวกเขา
ดังนั้นพวกเขาจึงเข้าไปหาเธอแล้วพูดว่า “มาเล่นเกมกันเถอะไอวี่!”
ดวงตาของเธอแดงขึ้นขณะที่ส่ายหัวอย่างอ่อนแรง
เมื่อเห็นเช่นนั้น อชิและเบนนี่ก็เปลี่ยนหน้าตากังวลกัน "เกิดอะไรขึ้น? มีคนรังแกเธอหรือเปล่า?”
ไอรดาส่ายหัวอีกครั้ง ภาพของเลอศิลป์ที่ดูอาการไม่ดีผุดขึ้นมาในใจของเธอ
พ่อป่วย...
ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวของเธอ และดวงตาของเธอก็เป็นประกายขึ้น เธอเหลือบมองเด็กชายสองคนที่อยู่ข้างๆ
อชิและเบนนี่ยังคงมองเธออย่างกังวล เมื่อพวกเขาเห็นเธอจ้องมองพวกเขาอย่างครุ่นคิด พวกเขาก็สับสน
ชั่วครู่ต่อมา พวกเขาได้ยินไอรดาพูดด้วยน้ำเสียงน่ารักของเธอว่า “พ่อ...”
เธอดูราวกับว่ากำลังจะน้ำตาไหล
สีหน้าของเด็กๆ เปลี่ยนไปอย่างรุนแรง และพวกเขาก็จ้องมองเธออย่างจริงจัง
ไอรดามองพวกเขาอย่างน่าสงสาร เธอพูดต่อ “พ่อไม่สบาย แต่พ่อไม่ยอมให้ฉันอยู่ดูแลเขาที่บ้าน”
หน้าอกของอชิและเบนนี่แน่นขึ้นเมื่อได้ยินว่าเลอศิลป์ไม่สบาย พวกเขารีบถามว่า “เขาเป็นยังไงบ้าง? ทำไมจู่ๆ เขาถึงป่วยล่ะ?”
“ฉันคิดว่าพ่อเป็นไข้หวัดใหญ่ แต่พ่อตัวร้อนมากๆ เลย ฉันอยากดูแลพ่อ แต่พ่อบอกว่าฉันจะติดหวัดจากพ่อเลยไม่ยอมให้เข้าไป” ไอรดาตอบ
อชิและเบนนี่มองหน้ากัน โดยตระหนักว่าเลอศิลป์กำลังเป็นไข้
ดูจากท่าทางที่ไอวี่กังวล เขาก็คงจะมีไข้สูงแน่ๆ
แม้ว่าพวกเขาจะเต็มไปด้วยความกังวล แต่พวกเขาเลือกที่จะปลอบไอรดา
"คุณเลอศิลป์เป็นผู้ใหญ่ เขาจึงรู้อาการของเขาดี เด็กอย่างเรามีภูมิคุ้มกันอ่อนแอ นั่นเป็นสาเหตุที่เขาไม่ยอมให้เธอเข้าไปนะ” อชิกล่าวพร้อมลูบผมของไอรดาอย่างมั่นใจ
“ถ้าแย่มากๆ เราขอให้แม่ไปดูเขาได้นะ” เบนนี่พูดแทรก
พอคำพูดหลุดออกจากปาก เขาก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย
ฉันยังไม่รู้ว่าแม่คิดจะทำอะไร หากแม่ยืนยันจะหลีกเลี่ยงพ่อกับไอวี่ สิ่งที่ฉันพูดไปก็จะจบลงด้วยความผิดหวังอีกครั้งสำหรับไอวี่
ขณะที่ความคิดนั้นแล่นเข้ามาในจิตใจของเขา เขาก็ก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด
อย่างไรก็ตาม ดวงตาของไอรดาเปล่งประกายด้วยความหวังทันทีที่เธอได้ยินเขาบอกว่าพวกเขาขอให้รษิกาไปตรวจเลอศิลป์ได้ "จริงเหรอ?"
เมื่อเงยหน้าขึ้นและพบกับสายตาที่คาดหวังของเธอ เบนนี่ก็ทนไม่ไหวที่จะทำลายความหวังของเธอ เขาทำได้แค่หันไปขอความช่วยเหลือจากอชิเท่านั้น
เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาอ้อนวอนของเบนนี่ และเห็นใบหน้าของไอรดาที่กระตือรือร้น อชิก็พยักหน้าทันที
“แม่ของเราเป็นหมอที่เก่งมาก มันเป็นแค่ไข้หวัดใหญ่ ดังนั้นไม่นานเขาก็จะดีขึ้น”
ในที่สุดรอยยิ้มจางๆ ก็กระจายไปทั่วริมฝีปากของไอรดา
ไม่ต้องบอกไอรดาก็รู้ว่ารษิกาเป็นหมอที่ดีที่สามารถรักษาพ่อของเธอได้ในเวลาอันรวดเร็ว
ถ้าคุณรษิกาไปรักษาพ่อ ฉันก็จะได้เจอเธอ!
เธอเริ่มมีพลังใจมากขึ้น และหัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง
สำหรับอชิและเบนนี่ พวกเขาตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
แม้ว่าพวกเขาจะกังวลเกี่ยวกับเลอศิลป์ แต่พวกเขาไม่รู้ว่ารษิกาจะเต็มใจดูแลเขาหรือไม่หลังจากรู้ว่าเขาป่วย
หากเธอไม่เต็มใจ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะต้องทำให้แม่สงสัยอีกครั้งเท่านั้น แต่พวกเขายังต้องเผชิญกับความผิดหวังของไอรดาด้วย
เราไม่อยากให้ไอวี่ผิดหวังจริงๆ...
เด็กชายทั้งสองตัดสินใจอย่างเงียบๆ ว่าจะทำให้แน่ใจว่ารษิกาไปดูแลเลอศิลป์โดยสบตาที่เปี่ยมความหมายต่อกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
วนกลับมาที่เดิมอีกรอบ ประสาทแดก นิคือ 2วันกลับมาอ่าน1บท ก้อยังวนอยู่ที่เดิม ใครซื้ออ่าน เอาตังค์ซื้อบ้านได้เลยมั้ง...
แล้วจะไงต่อ ไอวีโดนตี โดนทำร้าย หนักก่อน ? ทั้งๆ ควรจะรู้ได้แล้ว ที่โดนวางยา ขนาดนั้น เห้อออออ มาตามอ่านแต่ก็เบื่อ ว่าวนๆอยู่ที่เดิม...
ทะเลาะอึกแล้ว ถึงตอนนี้ ถ้าควรมีไรเปลี่ยนแปลงบ้างค่ะ นอกจากพากลับบ้าน วนหลูบอีกกกกแล้ว...
ที่สุดของการวนเวียนย่ำอยู่กับที่ เนื้อเรื่องไม่มีไรเลย น้ำล้วนๆ น่าจะไป5000ตอน พ่อแม่ลูกยังไม่รู้จักกัน โอ้ยประสาท ละครไทยชิบ มีไรไม่พูดกัน หลบกันไปหลบกันมา...
เนื้อเรื่องวนอยู่ในอ่างมากค่ะ น่าเบื่อ ไม่สนุก เสียดายตอนแรกๆทำไว้สะสนุกเลย เนื้อหาออกทะเล กู่ไม่กลับ ใครไหวไปก่อนเลยจ้าาา...
ไม่ถึงไหนเลยจริงๆ พอดีน่าจะเก่งกว่านี้ดูมีอิทธิพล แต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง แค่ลูกก็ยังไม่รู้เลย มึนนนนค่ะ...
ทำไมกดไปตอน1036ไม่ไปละ...
เข้าไปอ่านถึงตอน1035แล้วอ่ะแต่ไปต่ออีกไม่ได้...
เนื้อเรื่องหลงทางวนไปมา ไม่สนุก...
ไม่มีคืบหน้า เรื่องนี้ตัวร้ายฉลาดกว่านางเอกพระเอก เรื่องก็วนอยู่นั้นแหละ...