ขณะที่เรื่องนั้นเกิดขึ้น ไกรสรยังได้แจ้งศศิตาด้วยว่าเลอศิลป์ไม่สบาย
แม้ว่าเธอเคยทะเลาะกับเลอศิลป์มาก่อน แต่เธอก็ยังตัดสินใจไปดูลูกชายของเธอเป็นการส่วนตัวเมื่อทราบอาการของเขา
“คุณศศิตา”
เมื่อคติยาเห็นศศิตาเดินผ่านประตูไป เธอก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงครั้งล่าสุดที่คู่แม่ลูกทะเลาะกัน เธอลังเลและสงสัยว่าจะปล่อยให้ศศิตาขึ้นไปข้างบนหรือไม่
เป็นธรรมดาที่ศศิตาจะไม่สนใจกับความลังเลของเธอ “เลอศิลป์อยู่ในห้องของเขาหรือเปล่า?”
คติยาพยักหน้า “เขาไม่สบายและกำลังพักผ่อน เอาอย่างนี้ไหมคะ…"
ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค ศศิตาก็ขัดจังหวะอย่างไม่อดทน “ลูกชายของฉันป่วย ในฐานะแม่ของเขา แน่นอนว่าฉันอยากเจอเขา”
จากนั้นเธอก็เดินขึ้นไปข้างบน
คติยาไม่กล้าห้ามเธอ และทำได้เพียงตามหลังอย่างเชื่องช้า
ในห้องนอน เลอศิลป์คิดว่าคติยามาตรวจดูเขาอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
“เข้ามา” เขาตอบรับด้วยเสียงแผ่วเบา
ไม่นานประตูก็เปิดออก และเขาก็ได้ยินเสียงแม่ดังขึ้น “แม่ได้ยินจากคุณหมอไกรสรว่าลูกป่วย ลูกเป็นยังไงบ้าง?”
คิ้วของเลอศิลป์ขมวดเข้าหากันอย่างรวดเร็วขณะที่เขาหันไปทางต้นเสียง
เมื่อถึงเวลานั้น ศศิตาก็เดินไปที่เตียงของเขาแล้ว เธอดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลงพร้อมกับขมวดคิ้ว
“หมอไกรสรบอกว่าเป็นเพราะลูกทำงานหนักเกินไป เขายังบอกด้วยว่ามีบางอย่างรบกวนใจลูก เป็นเพราะรษิกาหรือเปล่า? อะไรทำให้เธอคุ้มค่ากับความกังวลของลูกน่ะ? ย้อนกลับไปตอนนั้น รษิกาจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ เธอจากไปตั้งหกปี เธอเคยคำนึงถึงความรู้สึกของลูกบ้างไหม” ศศิตาพูดพลางมีสีหน้าสงสัยอย่างยิ่ง
เลอศิลป์ไม่กล้าโต้เถียงกับเธอและตอบเพียงว่า “แม่คิดมากไป ผมแค่เหนื่อยนิดหน่อย ผมอยากนอน”
หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็ไม่สนใจเธอและหลับตาลง
ศศิตาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาพยายามหลีกเลี่ยงหัวข้อนี้ และความโกรธก็เพิ่มขึ้นภายในตัวเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...