ศศิตาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น
บ่ายวันนั้น อัญชสาปรากฏตัวที่ประตูบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์
คติยาจ้องมองอัญชสาผ่านหน้าจอวิดีโออินเตอร์คอม เมื่อนึกถึงคำแนะนำของเลอศิลป์ เธอจึงปล่อยให้อัญชสาเข้ามา
อัญชสาถือกระติกเก็บความร้อนอยู่ในมือ และเธอก็มุ่งหน้าไปยังบันไดทันทีที่เดินเข้าไป
“คุณอัญชสา” คติยาร้องออกมา อยากบอกเธอว่าเลอศิลป์กำลังทำงานอยู่และไม่ควรขึ้นไปรบกวนเขา
แต่เธอก็ต้องประหลาดใจเมื่ออัญชสาทำราวกับว่าเธอไม่มีตัวตนและเดินตรงขึ้นไปชั้นบนทันที
ขณะที่คติยามองอัญชสาเดินไป ความคิดของเธอก็เบนไปหารษิกาโดยไม่ได้ตั้งใจ
มันก็เหมือนกับที่ฉันคิด เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว คุณรษิกายังเป็นคนดีกว่ามาก
เธอถอนหายใจแล้วรีบตามอัญชสาไปอย่างรวดเร็ว
อัญชสาเดินขึ้นไปที่ประตูห้องนอนของเลอศิลป์ เธอยกมือขึ้นเคาะประตูแล้วเข้าไปในห้องโดยไม่รอคำตอบ
“เลอศิลป์…” เธอเลิกคิ้วทันทีเมื่อเห็นเขานั่งอยู่บนเตียงและทำงาน “ทำไมคุณถึงตื่นอยู่ล่ะคะ? คุณศศิตาบอกฉันว่าคุณกำลังพักผ่อน”
เลอศิลป์กำลังอ่านอีเมลของเขาอยู่ เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่เธอพูด เขาก็เงยหน้าขึ้นมองอย่างหมดความอดทนและจ้องมองเธอ
“ถ้าผมพักผ่อนอยู่ มันหมายความว่าคุณสามารถบุกเข้ามาแบบนี้ได้เหรอ?”
การโต้ตอบของเขาทำให้เธอพูดไม่ออก หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็อธิบายอย่างรู้สึกผิดว่า “ฉันแค่เป็นห่วงคุณหลังจากได้ยินคุณศศิตาบอกว่าคุณรู้สึกไม่ค่อยสบาย”
หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็สงบสติอารมณ์และเข้าหาเขาด้วยสีหน้ากังวล จากนั้นเธอก็เปิดกล่องอาหารเก็บความร้อน
“ฉันทำน้ำซุปนี้เมื่อตอนบ่ายหลังจากที่รู้ว่าคุณป่วย ลองชิมดูสิคะ”
ขณะที่เธอพูดเธอก็ส่งน้ำซุปให้เขา
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ละสายตาจากเธอเลยในขณะที่เขาตอบว่า “ไม่เป็นไร ขอบคุณ ผมกินข้าวเที่ยงแล้ว”
ฉันแค่พูดความจริง นอกจากนั้น ยังเป็นเพราะฉันเห็นว่าคุณเลอศิลป์เองก็ไม่สนใจเธอเลย หากเป็นอย่างนี้เกรงว่าบรรยากาศจะตึงเครียดมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...