อีเดน นิยาย บท 86

หนึ่งชั่วโมงต่อมา... ธันวาที่เพิ่งขับรถเข้ามาถึงงานแต่ง หลังจากที่ขับหลงไปยังอีกทางตั้งแต่ช่วงเช้า กว่าจะขับกลับมาถูกทางก็เลยพิธีต่างๆไปเรียบร้อยแล้ว

“รียา! พี่ธันมา” อลิชาสะกิดเพื่อนสาว หลังจากที่เห็นธันวาเดิน เข้ามาในงานเลี้ยง

“สวัสดีครับพี่ป้อง! สวัสดีครับน้องอลิซ” ธันวาทักทายด้วยสีหน้า ยิ้มแย้ม ก่อนจะมองเลยไปยังเจ้าสาวคนสวยของงาน ที่กำลังหันมามองตน อย่างรู้สึกแสนจะเสียดาย

“สวัสดีค่ะพี่ธัน” มารียาลุกขึ้นพร้อมกับยกมือไหว้อีกฝ่ายที่อุตส่าห์เดินทางมาร่วมงาน

“สวัสดีครับ พอดีว่าพี่ขับรถหลงไปอีกทางก็เลยมาช้าน่ะครับ” ธันวาบอกอายๆ ทำเอาหนุ่มๆ ที่นั่งอยู่พากันหัวเราะอย่างอดไม่ได้

“เชิญนั่งก่อนครับ” อีเดนบอกก่อนจะขยับเก้าอี้ให้อย่างมีมารยาท รู้สึกนับถือในความเป็นลูกผู้ชายของอีกฝ่าย ที่ออกมาปกป้องมารียาครั้งก่อนตอนที่สาวเจ้าเป็นข่าวกับตน

“ขอบคุณครับเสี่ย ผมยินดีด้วยนะครับ” ธันวาบอกพร้อมกับส่งมือไปจับกับเสี่ยใหญ่อย่างคนที่ยอมรับในความพ่ายแพ้

“ขอบคุณครับ” อีเดนส่งแก้วไวน์แดงให้ก่อนจะเอ่ยถามเรื่องงานที่อีกฝ่ายทำอยู่ พร้อมกับแนะนำให้รู้จักเพื่อนๆ ของตน

มารียามองท่าทีของสองหนุ่ม ก่อนจะอมยิ้มบางๆ อย่างดีใจที่เห็นทั้งสองเป็นมิตรต่อกันได้

“พี่นึกว่าจะมีมวยให้ดูแล้วเชียว” ปริณกระซิบแซวน้องสาว

“บ้า!” มารียามองค้อนพี่ชาย ก่อนจะหันไปมองเพื่อนสาวที่เอาแต่จ้องมองกุหลาบในแจกันอย่างขำๆ ‘อาการหนักนะเนี่ยเพื่อนเรา’

โต๊ะวีไอพี...

“หนุ่มสาวดูมีความสุขกันจังนะคะ” กมลาบอกขณะจ้องมองบุตรสาวกับอีเดนเต้นรำเปิดฟลอร์ด้วยกัน

“ใช่ค่ะ เห็นแล้วอังก็มีความสุขตามไปด้วย” อังศณาปลื้มปีติยินดี

“นั่นสิครับ” อดิสรเห็นด้วย

“แด่... ความสุขครับ” อีธานยกแก้วแชมเปญชูขึ้น

“แด่... ความสุขจ้ะ” คุณหญิงปานทิพย์ พันโทประวิตร เจ้าสัวอดิสร คุณหญิงกมลา คุณหญิงอังศณาและคนอื่นๆ ต่างพากันยกแก้วชูขึ้นแล้วดื่มฉลองให้กับวันที่แสนสุขกันด้วยสีหน้าชื่นมื่น

งานเลี้ยงดำเนินต่อไปจนกระทั่งสองทุ่ม... ก็ได้เวลาที่บ่าวสาวจะออกเดินทางไปยังเรือนหอ โดยปล่อยแขกต่างๆ ให้สังสรรค์กันต่อบอดี้การ์ดพากันขับรถนำและตามประกบหน้าหลังรถตลอดทางไปยังไร่ไคเลอร์

“ผมอยากพาคุณหนีตั้งแต่ตอนที่จดทะเบียนสมรสเสร็จแล้วรู้ไหม” อีเดนหันมาบอกเจ้าสาวที่สวยราวกับนางฟ้านางสวรรค์ หลังจากที่ขับรถ Audi R8 Coupe V10 สีขาวป้ายแดงเข้ามาจอดด้านหน้าของบ้านพัก หลังใหญ่ที่ใช้เป็นเรือนหอ

“บ้า!” มารียามองค้อนเจ้าบ่าวอย่างรู้สึกอายกับสายตาที่อีกฝ่ายจ้องมองมายังเธอ

อีเดนยิ้มก่อนจะออกจากรถ แล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูให้เจ้าสาว“คุณเหนื่อยหรือเปล่า?”

“นิดหน่อยค่ะ” มารียายิ้มบางๆ ก่อนจะก้าวออกจากรถ

“แล้วหิวไหมครับ?” อีเดนถามอย่างเป็นห่วง เพราะเห็นสาวเจ้าทานอะไรไปนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นเอง

“หิวค่ะ” มารียาฉีกยิ้มกว้างอย่างดีใจที่อีกฝ่ายถามเรื่องนี้

“โอเค! งั้นเดี๋ยวเราไปหาอะไรทานกันข้างในดีกว่า” อีเดนชวนก่อนจะช้อนอุ้มเจ้าสาวแสนสวยขึ้น

“อ๊ะ! คุณทำอะไรเนี่ย” มารียาร้องตกใจกับการกระทำของเจ้าบ่าว

“ประเพณีอุ้มเจ้าสาวข้ามธรณีประตูไงครับ” อีเดนยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปด้านในบ้าน

“ว้าว! มีคนเตรียมอาหารรอเอาไว้ด้วยค่ะ” มารียายิ้มด้วยสายตาเป็นประกายเมื่อเห็นชุดปิ้งย่างวางรออยู่บนโต๊ะ

“ใช่! รู้ใจจริงๆ” อีเดนวางเจ้าสาวลงใกล้ๆ กับเก้าอี้ ก่อนจะหันไปมองของปิ้งย่างที่เป็นสไตล์เกาหลี ก็รู้ได้ทันทีว่าน้องชายคนสุดท้องเป็นคนจัดการเรื่องนี้ให้ เพราะอีกฝ่ายชื่นชอบอาหารเกาหลีเป็นพิเศษ

“เปิดเตาเลยนะคะ” มารียาถามพลางกดเปิดเตาย่างเทฟลอนอย่างไม่รอช้า

“ครับ” อีเดนเอ่ยรับก่อนจะเดินไปเปิดดูในตู้เย็นใหญ่ แล้วหยิบของออกมาวาง

“คุณจะทำอะไรคะ” มารียาถามอย่างสงสัยเมื่อเจ้าบ่าวหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวม

“ผมว่าจะทำข้าวผัดกิมจิให้คุณ” อีเดนบอกยิ้มๆ เพราะเห็นว่ามีกิมจิ ไข่ไก่ ข้าวญี่ปุ่น ซึ่งเป็นเมนูง่ายๆ เขาที่ทำทานเองอยู่บ่อยๆ เวลาอยู่คอนโด

“ว้าว ทานได้แน่นะคะ” คนที่ยังไม่เคยทานมาก่อนถามอย่างไม่มั่นใจ

“แล้วคุณจะติดใจ” อีเดนบอกก่อนจะลงมือทำเมนูที่บอกเมื่อครู่ มารียายิ้มก่อนจะย่างเนื้อต่างๆ ที่อยู่บนโต๊ะรอ

ไม่ถึงสิบนาทีต่อมา... อีเดนก็ยกข้าวผัดกิมจิที่ทำเสร็จ ส่งให้เจ้าสาวคนสวยที่กำลังย่างเนื้อรออยู่ด้วยสีหน้ายิ้มๆ “นี่ครับ”

“กลิ่นหอมมากเลยค่ะ” มารียาบอกก่อนจะหันไปหยิบช้อนมาตักชิม

“เป็นไงบ้างครับ?” อีเดนถามลุ้นๆ