อีเดน นิยาย บท 88

สองชั่วโมงต่อมา... หลังจากที่ทั้งสองดื่มไวน์หมดไปสามขวด คนที่ตั้งใจจะฟันเหยื่อและคนที่ไม่รู้ตัวว่ากำลังตกเป็นเหยื่อ ต่างก็เมาจนแทบจะไม่หลงเหลือสติใดๆ

“รียา! คุณโอเคไหม” อีเดนถามคนที่กำลังสะอื้นไห้จนตัวสั่น ด้วยน้ำเสียงห่วงใย ดุจดั่งคนรักที่ติดตามกันมานานหลายภพหลายชาติ

“ฮึก! ฉะ...ฉันทำอะไรผิดเหรอ ทำไมเขาทำกับฉันแบบนี้ ฮือๆๆ” เหยื่อสาวที่ดราม่ามาร่วมชั่วโมงกว่าๆ ถามประโยคเดิมซ้ำเป็นครั้งที่สิบสอง

“คุณไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก ไอ้หมอนั่นต่างหากที่ผิด” อีเดน ว่าพร้อมกับดึงร่างบางเข้ามากอดปลอบ

“ฮึก... หรือว่า ฉะ...ฉัน สะ...สวยสู้หญิงคนนั้นไม่ได้” มารียาถามพร้อมกับกอดร่างหนาเอาไว้แน่นประหนึ่งว่าอีกฝ่ายคือพี่ชาย

“มีแต่คนโง่ที่คิดแบบนั้น” อีเดนบอกก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นกระดก เพื่อดับความรุ่มร้อนในกายที่กำลังลุกโชน

“ละ...แล้วทำไม...”

“เพราะมันไม่ดีพอที่จะยืนอยู่ข้างๆ คุณยังไงล่ะ วันหนึ่งคุณจะเจอคนที่ดีพอสำหรับคุณรียา!” คนที่พยายามครองสติเริ่มจะมึนงงกับคำถามและคำปลอบเดิมๆ

“ก็แล้วใครล่ะ ขนาดคบกันมาตั้งสองปียังเป็นแบบนี้เลย ฮือๆๆ” คนที่กำลังเสียใจดราม่าต่อทั้งน้ำตา

“ผมไง! ผมจะไม่มีทางเป็นเหมือนมันอย่างเด็ดขาด” คนกำลังมีอารมณ์ เอ๊ย! มีใจเอ่ยเสนอตัว

“มะ...ไม่จริง” มารียาส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อ

“จริง! ให้โอกาสผมพิสูจน์สิ แล้วผมจะทำให้คุณรู้ว่าผมคู่ควรกับคุณแค่ไหนรียา” อีเดนจ้องมองเข้าไปในดวงตาคู่สวย

“คะ...คุณจะไม่หลอกฉันจริงๆ ใช่ไหม” หญิงสาวจับใบหน้าหล่อเหลาเอาไว้มั่น

“ผมขอสาบานต่อคุณ...รียา” อีเดนมอบจูบที่เร่าร้อนให้กับสาวเจ้าอย่างไม่รอช้า

“อะ...” มารียาครางท้วงเบาๆ ก่อนจะหลงเคลิบเคลิ้มกับจูบแรกในชีวิตที่ทำให้เธอสั่นขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย อีเดนอาศัยจังหวะที่สาวเจ้าไม่รู้เนื้อรู้ตัว รูดซิปของชุดเดรสที่อยู่ด้านหลังลง จากนั้นก็ดึงออกจากตัวของเธออย่างเบามือ และตามติดด้วยชุดชั้นใน

“อ๊ะ!” มารียาสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือหนาสัมผัสและลูบไล้แผ่นหลัง ที่เปลือยเปล่าของเธอไปมา จึงรวบรวมสติที่มีอยู่น้อยนิดผลักอีกฝ่ายออก

อีเดนรวบมือเล็กทั้งสองข้างที่พยายามปัดป้องหน้าอกงามขึ้นแล้วอุ้มสาวเจ้าตรงไปยังเตียงนอนและวางลง จากนั้นก็รีบขึ้นไปทาบทับบนตัวเอาไว้ ไม่ให้เหยื่อสาวขยับหนี

ก่อนจะก้มลงดูดกลืนปลายถันสีแดงเชอรี่ ที่สวยสดล่อตาล่อใจด้วยความรู้สึกที่หิวกระหาย

“อ๊ะ...อย่าค่ะ!” มารียาบิดเร่าไปมาเมื่อลิ้นอุ่นๆ แตะสัมผัสลงยังส่วนไวต่อความรู้สึก เธอพยายามดิ้นหนีแต่ก็ถูกร่างหนากดทับเอาไว้

“อืม...หน้าอกคุณสวยมากรียา” อีเดนครางเสียงกระเส่าขณะดูดกลืนดอกบัวงามสลับกันไปมาอย่างหลงใหล

“อื้อ...อะ...” มารียารู้สึกรัญจวนกับสัมผัสของชายหนุ่มจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ก่อนจะร้องห้ามเสียงหลงเมื่อเขาจับขาทั้งสองข้างของเธอแยกออก แล้วแทรกตัวเข้าไปอยู่ตรงกลาง “ยะ... อย่าค่ะ”

“ได้โปรด... ผมสัญญาว่าจะนุ่มนวลกับคุณ” อีเดนจ้องมองดวงตาคู่สวย ก่อนจะก้มลงจูบที่ต้นขางามไล้ลงมาจนถึงเนินที่อวบอิ่มของอิสตรี

“ไม่นะ!” มารียาตกใจเมื่ออีกฝ่ายรุกล้ำสถานที่ต้องห้าม แต่ทันที ที่ลิ้นอุ่นๆ ตวัดเลียและลากวนไปมา กลับทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่านปานจะขาดใจเสียให้ได้ “อะ... อื้อ... อ่า...”

อีเดนอมยิ้มอย่างชอบใจกับการตอบสนองของสาวเจ้า ก่อนจะก้มลงดูดกลืนน้ำหวานจากดอกไม้งามที่สวยอวบอูมจนทำให้เขาแทบคลั่ง แล้วค่อยๆ สอดลิ้นเข้าไปยังทางรักที่คับแคบ

“อะ...อา...อืม...” คนที่ถูกอารมณ์ปรารถนาครอบงำ ส่งเสียง ครวญครางออกมาอย่างทนไม่ไหว เมื่อโดนชายหนุ่มดึงสะโพกที่เธอพยายามดิ้นหนีเข้าไปหาตัว แล้วสอดนิ้วเข้ามาแทนที่ลิ้นอุ้นๆ

“ซี้ดดด...” อีเดนซูดปากร้องคราง หลังจากที่นิ้วถูกตอดรัด เอาไว้แน่นจนแทบจะขยับไม่ได้ เขาก้มลงตวัดลิ้นขึ้นลงที่กลีบดอกไม้งาม อีกครั้ง พร้อมกับขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ

“อ๊ะ... อื้อ...” มารียาเผลอส่งเสียงครางอย่างลืมตัว

“ซี้ดดด... แน่นอะไรแบบนี้” อีเดนค่อยๆ ขยับจังหวะขึ้นเรื่อยๆ จนรับรู้อาการของคนที่กำลังจะแตะขอบสวรรค์