กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 118

เด็กเสริฟลุกขึ้นจากพื้น พร้อมทั้งพยักหน้าตอบรับทันที

พอบอดี้การ์ดรูปร่างแข็งแกร่งกำยำหลายคนได้รับแจ้งแล้ว จึงรีบมาทันที

พวกเขาใส่ชุดยูนิฟอร์มสีดำทั้งชุด บริเวณปกคอเสื้อต่างติดป้ายชื่อเอาไว้ ต่างยืนตรงประตูด้วยความรู้สึกกดดันมืดหม่น จนบรรยากาศเต็มไปด้วยความกดดัน

กันญ่าไม่ได้สนใจคนพวกนี้อยู่ในสายตาสักนิด

กองไฟแห่งความโกรธแค้นกระพือหนักกว่าเดิม เธอยิ่งแสร้งทำตัวสบายมากขึ้น และเริ่มจับแหวนที่อยู่บนนิ้วเล่น “ได้ข่าวว่าคุณอัทธ์เรียนเชิญคุณเวธัสมาทานข้าว แล้วทำไมว่าที่ภรรยาตัวจริงถึงได้กลายเป็นคนนอกไปเสียได้ล่ะ?”

“……” ใบหน้าอันโกรธเคืองของคุณอัทธ์ชะงักทันที “คุณ...คุณคือว่าที่ภรรยาตัวจริงของคุณเวธัสเหรอครับ?”

เขาตะลึงเล็กน้อย และเอ่ยปากถามณิชาด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ “แล้วคุณคือใคร?”

“คุณอัทธ์ไม่รู้จักหรือคะ? เธอมีศักดิ์เป็นน้องสาวญาติห่างๆ กันค่ะ ณิชา” โดยที่ไม่รอให้ณิชาได้พูดอธิบาย กันญ่าเลิกคิ้วพูดแดกดันอย่างเกียจคร้าน พร้อมทั้งแสดงท่าทางไม่รีบไม่ร้อน “คุณเวธัส ดูเหมือนว่าคุณอัทธ์ท่านนี้จะจำคนผิดไปแล้วค่ะ งั้นคุณช่วยแนะนำให้รู้จักกันได้มั้ยคะ?”

ใบหน้าเผละเล็กน้อยของคุณอัทธ์เริ่มอัดแน่นด้วยความโกรธเคือง “คุณไม่ใช่ว่าที่ภรรยาของคุณเวธัสเหรอ?”

ณิชาเบิกดวงตากลมโตอันสวยงามขึ้น  ด้วยความรู้สึกอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรด้วย “ฉันไปพูดตอนไหนว่าฉันคือว่าที่ภรรยาของเขา?”

“……”

สถานการณ์เคอะเขินเหลือเกิน

คุณอัทธ์รู้สึกว่าตนเองถูกหลอก!

“ทั้งๆ ที่คุณไม่ใช่ว่าที่ภรรยาของคุณเวธัส งั้นทำไมตรงทางเดินคุณกับคุณเวธัส...”

คุณอัทธ์พูดทุกอย่างหมดเปลือกด้วยความโกรธ จนได้รับสายตาเย็นเฉียบของเวธัสทันที

ครึ่งประโยคข้างหลังถูกเขากลืนลงคอทันที

นิ้วมือเรียวยาวของเวธัสเคาะลงบนโต๊ะ บรรยากาศกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง พร้อมทั้งพูดอย่างตรงไปตรงมาน่าเกรงขาม “สัญญาการหมั้นหมายของเราสิ้นสุดไปแล้ว ดูเหมือนว่าคุณไม่ได้เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจเลยเหรอ?”

กันญ่าถลึงตามองณิชา

เธอทำอะไรกับคุณฌวธัสตรงทางเดิน....

แล้วทำไมเวธัสไม่อนุญาตให้คุณอัทธ์พูดให้จบ?

เมื่อได้รับรู้เรื่องนี้ ยิ่งทำให้ความโกรธเคืองของกันญ่าลุกโชนขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

กันญ่ารู้ดีว่าเวธัสชอบการพูดอย่างอ่อนโยนไม่พูดแข็งข้อใส่ เธอกัดริมฝีปากด้านล่าง จนไม่คำนึงถึงคนอื่นที่อยู่ในเหตุการณ์ พร้อมทั้งแสดงท่าทางน้อยเนื้อต่ำใจออกมา

“คุณเวธัสคะ ฉันรู้ว่าในงานเลี้ยงในวันนี้หุนหันพลันแล่นจนเกินเหตุไป แต่ฉันไม่อยากถอนหมั้นคุณจริงๆ แค่ไม่อยากให้ว่าที่สามีเที่ยวไปมองผู้หญิงคนอื่นอยู่ตลอด วันนี้ฉันแค่พูดล้อเล่นกับคุณเองได้มั้ยคะ? เราไม่ถอนหมั้นได้มั้ยคะ...”

ตอนที่พูดออกไปนั้น เธอถือกระโปรงพร้อมทั้งเดินไปอยู่ด้านข้างของเวธัส พร้อมทั้งกอดแขนของเขาและแสดงท่าทางออดอ้อน

ประจวบเหมาะจนเผลอไปเห็นรอยคราบสีแดงเป็นหย่อมอยู่ตรงคอเสื้อ!

การแสดงออกเย็นเฉียบเป็นน้ำค้างแข็งทันที!!

จังหวะที่เธอกำลังจะสัมผัสเวธัสก็ลุกขึ้นทันที เพื่อหลบการแตะต้องของเธอ

นิ้วทั้งห้าจัดระเบียบเสื้อผ้าอย่างช้าๆ น้ำเสียงไร้ความอ่อนโยน “ในเมื่อคุณไม่ยินยอมพูดกับญาติผู้ใหญ่ของตระกูลสถานนท์ ไว้วันอื่นผมค่อยไปหาที่บ้านเอง อาหารมื้อนี้ลงชื่อผมไว้ ตอนนี้คุณกลับไปได้แล้ว”

เล็บของกันญ่าทิ่มลงฝ่ามือ น้ำตาเอ่อล้นอย่างเป็นระบบ

“เราเป็นแฟนกันมาสี่ปีแล้ว ถึงแม้ว่าไม่ได้รักกันมากก็น่าจะมีความรู้สึกกันบ้าง ทำไมคุณถึงตัดขาดอย่างไร้เยื่อใยขนาดนี้?”

เวธัสชะเง้อมองเธออย่างเฉยเมย ริมฝีปากบางเผยอเล็กน้อย “เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดมันไม่ใช่สิ่งที่คุณร้องขอเหรอไง?”

“……” ใบหน้าสวยของกันญ่าหน้าแดง และเกิดหน้าซีดพร้อมทั้งหน้าดำเข้ามาแทนที

ตอนนั้นที่เธอเป็นคนออกตัวว่าต้องการจะถอนหมั้น ก็แค่ข่มขู่เท่านั้นเอง ไม่ได้พูดจากใจเลย!

“คุณอัทธ์ ขอโทษจริงๆ ที่ทำให้คุณต้องมาเห็นเรื่องตลกขบขัน เกรงว่าอาหารมื้อนี้คงหยุดอยู่แค่นี้แล้วครับ เอาไว้วันอื่นผมของเสนอตัวเป็นเจ้าภาพบ้าง” คิ้วตาเวธัสยังคงเย็นชาแข็งทื่อดังเดิม น้ำเสียงราวกับการกระทบกระทั่งของนางเอกละคร ที่เน้นย้ำทุกถ้อยคำ

คุณอัทธ์ก้มโค้งให้ ใบหน้ายับยู่ยี่จากความกลัว จึงพยักหน้าทันที

“คุณเวธัสก็เกรงใจไปแล้วครับ

เวธัสไร้ความรู้สึก จากนั้นก็ดึงณิชาเดินออกไปจากห้องพร้อมกัน