กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 121

ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ กันญ่าก็หล่อเหลามากเช่นกัน ให้ความรู้สึกที่คุ้นเคย เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน

ทั้งสองกอดกันอย่างใกล้ชิด ชายหนุ่มรีบหอมแก้มของกันญ่าอย่างรวดเร็ว

กันญ่าทุบที่หน้าอกชายคนนั้น แต่ชายคนนั้นจับมือเธอไว้ ก่อนจะเอามาไว้ตรงริมฝีปากแล้วจูบลงไป ดูเหมือนหนุ่มสาวที่กำลังจีบกัน ราวกับว่าเป็นคู่รักคู่หนึ่ง

กันญ่าตกตะลึง

นี่...ถือว่าเป็นการนอกใจหรือเปล่า?

หรือการที่เวธัสถอนหมั้นเพราะเขารู้เรื่องความสัมพันธ์ลับๆ ของเธอ?

กันญ่าหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและถ่ายรูปที่ทั้งสองกอดกัน เธอตั้งใจจะส่งให้เวธัส นิ้วมือของเธอเพิ่งเปิดหน้าจอ ก่อนที่จะหยุดลง

ตอนแรกเพิ่งจะปฏิเสธเวธัสไป ต่อมาก็ส่งรูปภาพนี้ไปให้เขาดู ทำเหมือนว่าเธอต้องการบอกอะไรเป็นนัยยะให้เขารู้...

กันญ่าบันทึกรูปภาพ ก่อนจะเลื่อนกระจกรถขึ้น

“พี่คะ ไปเลยค่ะ ไปที่หมู่บ้านออเรนจ์เลย ขอบคุณค่ะ”

……

แสงไฟที่สาดส่องอยู่หน้าประตูโรงแรม กันญ่าถูกเตชินท์กอดไว้ในอ้อมอก จนเธอแทบจะหายใจไม่ออก

เธอมองไปรอบๆ อย่างกังวลใจ

“เตชินท์ ฉันบอกให้ปล่อยฉันไง คุณก็อย่าใจร้อนแบบนี้สิ!”

ถ้าเกิดถูกปาปารัสซี่ถ่ายรูป หรือมีคนที่รู้จักมาบังเอิญเจอเข้า จะทำยังไง!

เมื่อครู่เวธัสและณิชาออกไปแล้ว จงกลก็ถูกส่งกลับไปที่ที่พักแล้ว

เธอทั้งโกรธทั้งเคือง จงกลก็ได้ส่งข้อความมาหาเธอพอดี...

ตอนนี้ข่าวที่เธอกับเวธัสได้ถอนหมั้นกันยังไม่หายเป็นกระแสเลย ในสายตาของคนนอก เธอเป็นคู่หมั้นของเวธัสในนาม ในเมื่อเวธัสสามารถนอกใจได้ แล้วทำไมเธอต้องแสร้งทำเป็นเป็นคนเรียบร้อยด้วย?

เธอก็จะสวมเขาให้เขาได้เช่นกัน!

ยังไงนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว...

ดังนั้นเลยนัดเตชินท์ออกมาสนุกดีกว่า

เตชินท์ดมกลิ่นหอมของผมของกันญ่าอย่างคลั่งไคล้ ในดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความหวังที่หื่นกระหายและอดใจรอไม่ไหว

“ญ่า ผมคิดถึงคุณจริงๆ ตอนที่คุณโทรหาผมเมื่อกี้นี้ ผมเกือบจะสงสัยแล้วว่านี่คือความฝันหรือเปล่า…”

“พูดไว้ก่อนเลยนะ ฉันจะเป็นแค่คู่นอนของคุณเท่านั้น” กันญ่าคิดว่าเตชินท์หลงใหลในตัวเธอ ยังไงเธอก็สามารถควบคุมเขาได้อย่างแน่นอน

เตชินท์ไม่สนใจในสิ่งที่เขาพูด เขายิ้มด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย “ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรก็ได้ทุกอย่าง คุณคือเทพธิดาของผม รสชาติของคุณผมจะไม่มีวันลืมเลย แม้ว่าจะเป็นได้แค่คู่นอนก็ตาม ผมไม่สนใจหรอก!”

กันญ่าส่งเสียงเบาๆ ออกมา ก่อนจะเอนตัวไปที่อ้อมอกของเตชินท์เล็กน้อย

เธอฝังใบหน้าของเธอไว้ในอ้อมอก เพื่อไม่ให้บุคคลภายนอกมองเห็นใบหน้าของเธออย่างชัดเจน ก่อนที่เธอจะเข้าไปในโรงแรมพร้อมกับเขา

ในขณะที่ไม่รู้ตัว มีใครบางคนกำลังจ้องมองพวกเขาในความมืดอยู่

……

ฟ้าเริ่มมืดมากขึ้นเรื่อยๆ

ในห้องส่วนตัวระดับสูงของอิมพิเรียลคลับ แสงไฟสลัวดูตื่นตา เวธัสนั่งบนโซฟาหนังสีเข้มขนาดใหญ่ โซฟาอยู่ติดกับหน้าต่าง มีลมพัดเข้ามาทางช่องหน้าต่าง ม่านจึงสั่นไหว

นิ้วที่เรียวยาวของเขาคีบบุหรี่ที่กำลังเผาไหม้อยู่

การที่ณิชาปฏิเสธ มันเป็นไปตามสิ่งที่เขาคาดไว้

แต่เขาไม่เชื่อ ว่าณิชาจะไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลย...

บุหรี่ไหม้จนหมด เวธัสเขย่าขี้เถ้าบุหรี่อย่างช้าๆ

ที่เขี่ยบุหรี่ค่อยๆ ปกคลุมไปด้วยควันสีขาว...

ชาลีผลักประตูเปิดเข้ามา เขาก็ได้กลิ่นควันบุหรี่ที่ฉุนมากๆ

เขาเอามือปิดจมูก ก่อนจะเหลือบมองเพื่อนด้วยใบหน้าที่รังเกียจ “กลิ่นควันบุหรี่ฉุนขนาดนี้ ฉันไม่รู้เลยจริงๆ ว่านายยังนั่งอยู่ที่นี่ได้ยังไง อยากรมควันตายเหรอ?”

เวธัสไม่ตอบ เขาดับบุหรี่ ก่อนจะลุกขึ้นดึงม่านด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วเปิดออก

ฉึก!

แสงไฟสลัวที่งดงามนอกหน้าต่างสะท้อนอยู่ในกระจก

เขาถามชาลีอย่างใจเย็น “เอาเอกสารทั้งหมดม่ไหม?”

ชาลีไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเวธัส เขาทำเพียงเหลือบมองไปทางด้านข้าง ก่อนจะเดินไปที่หน้าต่าง และเปิดหน้าต่างทุกบาน เพื่อปล่อยให้ลมผ่านเข้ามา กลิ่นในอากาศเหม็นมากๆ ในที่สุดเขาก็นำเอากองเอกสารและแฟลชไดรฟ์สองอันออกจากกระเป๋า

“อืม นี่เป็นข้อมูลที่ลูกน้องของฉันหามาให้นายก่อนหน้านี้”

เขาชะงักไป ก่อนจะชี้ไปที่แฟลชไดรฟ์ตัวนั้นและอธิบายว่า “ใช่สิ โทนี่ส่งมาเมื่อกี้นี้ เขาบอกว่าข้างในมีภาพกล้องวงจรปิดในห้องทำงานของนายที่ถูกทำลายในวันนั้น"

เวธัสพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหยิบแฟลชไดรฟ์ขึ้นมา และเชื่อมต่อกับอินเทอร์เฟซของคอมพิวเตอร์

มีวีดีโออยู่ในนั้นจริงๆ...

ในระหว่างงานเลี้ยง เวธัสสงสัยว่ากันญ่ามายุ่งกับเอกสารของเขา แต่เขาไปตรวจสอบหลัจากเกิดเรื่อง กลับพบว่าภาพกล้องวงจรปิดก็ถูกทำลายอย่างไม่คาดคิด

โชคดีที่แผนกเทคนิคของสนธิไชยกรุ๊ปก็ไม่ได้โง่

เมื่อเปิดดูวิดีโอ ก็ไม่มีอะไรต้องสงสัยเลย เป็นอย่างที่คิดไว้กันญ่าฉวยโอกาสตอนที่โทนี่กำลังชงชาให้เธอ เธอแอบเข้าไปเปิดเอกสารบนโต๊ะของเขาและอ่านเอกสารเหล่านั้น รวมถึงยังฉวยโอกาสขโมยเอกสารไปด้วย!

ภายในดวงตาของเขาถูกปกคลุมไปด้วยความไม่พอใจ...

กันญ่ากล้ามาก แม้แต่ของของเขาก็ยังกล้าขโมย

แต่ข้อมูลเหล่านี้เป็นข้อมูลภาพกล้องวงจรปิดของคืนนั้นเมื่อสี่ปีที่แล้ว

กันญ่าคบกับเขา มีเหตุผลอะไรที่ต้องมาแตะต้อง?

เวธัสเปิดเอกสารที่ปิดสนิทอย่างรวดเร็ว และเหลือบมองเอกสารที่เกี่ยวข้อง เขาอ่านเอกสารอย่างรวดเร็ว ตัวหนังสือสีดำบนกระดาษสีขาว แค่แวบเดียวก็อ่านได้สิบบรรทัด ครั้งแรกที่เขาอ่านเขาไม่พบสิ่งผิดปกติอะไร จนกระทั่ง...

ภาพกล้องวงจรปิดที่จับภาพของเขาไว้

ภาพกล้องวงจรปิดมาจากร้านอาหารฝั่งตรงข้ามโรงแรม

มุมขวาล่างของภาพมีเวลาแจ้งไว้ ซึ่งก็คือฤดูร้อนเมื่อสี่ปีที่แล้ว

ช่วงเวลาเกือบจะสองทุ่ม ผู้หญิงที่คุ้นเคยสวมชุดลายดอกกระโปรงยาวเรียบๆ ผมยาวสีดำปล่อยไว้อย่างไม่ใส่ใจ แก้มของเธอซีดเซียว ร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อย น้ำตาก็คลอเบ้า เธอเดินเข้าไปในประตูโรงแรมอย่างสั่นเทา

เหมือนต้องพบเจอกับเรื่องร้ายแรง ร่างกายเธอสั่นเทา...

เวลาที่เธอกับกันญ่าเข้าไปในโรงแรมใกล้เคียงกันมาก เกือบจะเข้ามาอย่างติดๆ กัน

ผู้หญิงคนนั้นคือ...ณิชา!

4 ปีที่แล้ว ข้างนอกโรงแรมโฟร์ซีซั่นส์ ทำไมณิชาถึงได้อยู่ที่นั่น?

ความรู้สึกอยากรู้และความสงสัยอย่างแรงกล้าก็ผุดขึ้นมาในหัวใจของเขา ดวงตาของเวธัสก็หรี่ลงโดยไม่ตั้งใจ

ณิชา กันญ่า?

เหอะ

……

เมื่อณิชากลับบ้าน เธอได้รับข้อความจากเวธัสบนโทรศัพท์ของเธอ

“ผมพนันได้เลยว่าคุณไม่สามารถหนีจากเกมนี้ได้”

มันเป็นน้ำเสียงที่เย่อหยิ่งตามปกติของเขา ราวกับว่าเขามีชัยชนะอยู่ในมือ มั่นใจว่าเธอแพ้อย่างแน่นอน ณิชายังคงอารมณ์เสียเล็กน้อย แต่เมื่อเธอเห็นข้อความนี้เธอก็ยิ้ม

เขาสามารถควบคุมทุกอย่างได้ แล้วยังจะควบคุมหัวใจของเธออีก?

เธอตัดสินใจที่จะไม่ตอบตกลงกับเขา เขายังสามารถบังคับเธอให้เปลี่ยนใจได้หรือไม่?

“ตราบใดที่ไม่ใช่วิธีสกปรก ฉันพนันได้เลยว่าจะไม่แพ้”

เธอไม่รู้ว่าเวธัสกำลังรอข้อความของเธออยู่หรือเปล่า สองวินาทีหลังจากที่ณิชาส่งข้อความไป เขาก็ตอบกลับมาอย่างรวดเร็วว่า “อย่ารีบพูดไป เธอไม่มีทางรู้หรอกว่าพรุ่งนี้กับเรื่องไม่คาดคิดอันไหนจะเกิดขึ้นก่อน”

ณิชาหัวเราะ “รอดูเลย”

……

วันรุ่งขึ้นณิชาได้รับเงินเดือนล่วงหน้าจากเวธัส

เป็นเงินทั้งหมดหนึ่งล้าน และก็ไม่ได้ถามถึงเรื่องส่วนตัวของเธอด้วย

ณิชามองไปที่ข้อความแจ้งเตือนของธนาคาร เธอเหม่อลอยเล็กน้อย

นี่ถือว่าเธอเอาเปรียบเขาหรือเปล่า?

แม้ว่าจะมีเงินหนึ่งล้าน แต่ก็ยังห่างไกลจากค่าทนายความที่สูงเสียดฟ้าสำหรับการที่ขอให้ทีปกรมายื่นฟ้องให้เธอ

ในตอนบ่าย หลังจากที่ณิชาส่งเรซูเม่ของเธอไป เธอก็แวะไปที่อาคารสำนักงานระดับไฮเอนด์ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองพร กระจกที่เรียงรายสะท้อนแสงระยิบระยับ ตึกที่สูงตระหง่านฟ้า มีการออกแบบที่เป็นเอกลักษณ์ และดูดีมากๆ