กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 121

ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ กันญ่าก็หล่อเหลามากเช่นกัน ให้ความรู้สึกที่คุ้นเคย เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน

ทั้งสองกอดกันอย่างใกล้ชิด ชายหนุ่มรีบหอมแก้มของกันญ่าอย่างรวดเร็ว

กันญ่าทุบที่หน้าอกชายคนนั้น แต่ชายคนนั้นจับมือเธอไว้ ก่อนจะเอามาไว้ตรงริมฝีปากแล้วจูบลงไป ดูเหมือนหนุ่มสาวที่กำลังจีบกัน ราวกับว่าเป็นคู่รักคู่หนึ่ง

กันญ่าตกตะลึง

นี่...ถือว่าเป็นการนอกใจหรือเปล่า?

หรือการที่เวธัสถอนหมั้นเพราะเขารู้เรื่องความสัมพันธ์ลับๆ ของเธอ?

กันญ่าหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและถ่ายรูปที่ทั้งสองกอดกัน เธอตั้งใจจะส่งให้เวธัส นิ้วมือของเธอเพิ่งเปิดหน้าจอ ก่อนที่จะหยุดลง

ตอนแรกเพิ่งจะปฏิเสธเวธัสไป ต่อมาก็ส่งรูปภาพนี้ไปให้เขาดู ทำเหมือนว่าเธอต้องการบอกอะไรเป็นนัยยะให้เขารู้...

กันญ่าบันทึกรูปภาพ ก่อนจะเลื่อนกระจกรถขึ้น

“พี่คะ ไปเลยค่ะ ไปที่หมู่บ้านออเรนจ์เลย ขอบคุณค่ะ”

……

แสงไฟที่สาดส่องอยู่หน้าประตูโรงแรม กันญ่าถูกเตชินท์กอดไว้ในอ้อมอก จนเธอแทบจะหายใจไม่ออก

เธอมองไปรอบๆ อย่างกังวลใจ

“เตชินท์ ฉันบอกให้ปล่อยฉันไง คุณก็อย่าใจร้อนแบบนี้สิ!”

ถ้าเกิดถูกปาปารัสซี่ถ่ายรูป หรือมีคนที่รู้จักมาบังเอิญเจอเข้า จะทำยังไง!

เมื่อครู่เวธัสและณิชาออกไปแล้ว จงกลก็ถูกส่งกลับไปที่ที่พักแล้ว

เธอทั้งโกรธทั้งเคือง จงกลก็ได้ส่งข้อความมาหาเธอพอดี...

ตอนนี้ข่าวที่เธอกับเวธัสได้ถอนหมั้นกันยังไม่หายเป็นกระแสเลย ในสายตาของคนนอก เธอเป็นคู่หมั้นของเวธัสในนาม ในเมื่อเวธัสสามารถนอกใจได้ แล้วทำไมเธอต้องแสร้งทำเป็นเป็นคนเรียบร้อยด้วย?

เธอก็จะสวมเขาให้เขาได้เช่นกัน!

ยังไงนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว...

ดังนั้นเลยนัดเตชินท์ออกมาสนุกดีกว่า

เตชินท์ดมกลิ่นหอมของผมของกันญ่าอย่างคลั่งไคล้ ในดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความหวังที่หื่นกระหายและอดใจรอไม่ไหว

“ญ่า ผมคิดถึงคุณจริงๆ ตอนที่คุณโทรหาผมเมื่อกี้นี้ ผมเกือบจะสงสัยแล้วว่านี่คือความฝันหรือเปล่า…”

“พูดไว้ก่อนเลยนะ ฉันจะเป็นแค่คู่นอนของคุณเท่านั้น” กันญ่าคิดว่าเตชินท์หลงใหลในตัวเธอ ยังไงเธอก็สามารถควบคุมเขาได้อย่างแน่นอน

เตชินท์ไม่สนใจในสิ่งที่เขาพูด เขายิ้มด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย “ไม่ว่าคุณจะพูดอะไรก็ได้ทุกอย่าง คุณคือเทพธิดาของผม รสชาติของคุณผมจะไม่มีวันลืมเลย แม้ว่าจะเป็นได้แค่คู่นอนก็ตาม ผมไม่สนใจหรอก!”

กันญ่าส่งเสียงเบาๆ ออกมา ก่อนจะเอนตัวไปที่อ้อมอกของเตชินท์เล็กน้อย

เธอฝังใบหน้าของเธอไว้ในอ้อมอก เพื่อไม่ให้บุคคลภายนอกมองเห็นใบหน้าของเธออย่างชัดเจน ก่อนที่เธอจะเข้าไปในโรงแรมพร้อมกับเขา

ในขณะที่ไม่รู้ตัว มีใครบางคนกำลังจ้องมองพวกเขาในความมืดอยู่

……

ฟ้าเริ่มมืดมากขึ้นเรื่อยๆ

ในห้องส่วนตัวระดับสูงของอิมพิเรียลคลับ แสงไฟสลัวดูตื่นตา เวธัสนั่งบนโซฟาหนังสีเข้มขนาดใหญ่ โซฟาอยู่ติดกับหน้าต่าง มีลมพัดเข้ามาทางช่องหน้าต่าง ม่านจึงสั่นไหว

นิ้วที่เรียวยาวของเขาคีบบุหรี่ที่กำลังเผาไหม้อยู่

การที่ณิชาปฏิเสธ มันเป็นไปตามสิ่งที่เขาคาดไว้

แต่เขาไม่เชื่อ ว่าณิชาจะไม่รู้สึกอะไรกับเขาเลย...

บุหรี่ไหม้จนหมด เวธัสเขย่าขี้เถ้าบุหรี่อย่างช้าๆ

ที่เขี่ยบุหรี่ค่อยๆ ปกคลุมไปด้วยควันสีขาว...

ชาลีผลักประตูเปิดเข้ามา เขาก็ได้กลิ่นควันบุหรี่ที่ฉุนมากๆ

เขาเอามือปิดจมูก ก่อนจะเหลือบมองเพื่อนด้วยใบหน้าที่รังเกียจ “กลิ่นควันบุหรี่ฉุนขนาดนี้ ฉันไม่รู้เลยจริงๆ ว่านายยังนั่งอยู่ที่นี่ได้ยังไง อยากรมควันตายเหรอ?”

เวธัสไม่ตอบ เขาดับบุหรี่ ก่อนจะลุกขึ้นดึงม่านด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วเปิดออก

ฉึก!

แสงไฟสลัวที่งดงามนอกหน้าต่างสะท้อนอยู่ในกระจก