กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 122

ขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นบนสุดของอาคารสำนักงาน และชั้นหนึ่งทั้งหมดเป็นสำนักงานกฎหมายของทีปกร

แผนกต้อนรับหันหน้าไปทางประตู โลโก้สำนักงานกฎหมายทีบีเคทนายความที่อยู่ด้านหลังนั้นเด่นชัดมาก กระเบื้องสีขาวเรียบๆ ถูกประกอบเข้าด้วยกัน และแจกันพอร์ซเลนทรงกลมวางอยู่บนโต๊ะ ซึ่งดูเรียบง่ายและดูสง่างามมาก

“สวัสดีค่ะ ฉันคือณิชา ฉันนัดคุณกรไว้ตอนบ่ายสามโมง” ณิชาเดินไปที่แผนกต้อนรับและเตือนอย่างอ่อนโยน

แผนกต้อนรับทำการตรวจสอบบนคอมพิวเตอร์ และเปรียบเทียบข้อมูลบัตรประชาชนของณิชา “ค่ะ คุณกรกำลังคุยกับแขกอีกคนอยู่ รอตรงพื้นที่รับรองสักครู่นะคะ”

ผู้ที่สามารถว่าจ้างคุณกรได้นั้น จะต้องรวยมากอยู่แล้ว

แม้จะเป็นเพียงการปรึกษาหารือ ราคาก็แพงเช่นกัน

ดังนั้นแผนกต้อนรับไม่กล้าช้าแน่นอน

ณิชานั่งอยู่ในพื้นที่รับรอง อีกครึ่งชั่วโมงก็จะบ่ายสามโมงแล้ว

คุณกรเป็นคนที่คิดเงินตามเวลา เขาน่าจะไม่มาสายแน่นอน

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่หนิงซีไม่คาดคิดก็คือ ตอนเวลา 14:50 น. ทันใดนั้นพนักงานต้อนรับก็ได้รับสาย และใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที...

“ขออภัยนะคะ คุณณิชา คุณกรต้องไปพบลูกค้ารายใหญ่ตอนบ่ายสามโมง และอาจจะไม่สามารถมาต้อนรับคุณได้ ฉันจะช่วยคุณเปลี่ยนเวลานัดเป็นสัปดาห์หน้าได้ไหมคะ” แผนกต้อนรับเดินมาที่พื้นที่รองรับด้วยความเคารพ ก่อนจะโค้งตัวขอโทษณิชา

เวลาของทีปกรนั้นล้ำค่ามาก โดยทั่วไปเป็นเรื่องยากสำหรับลูกค้าทั่วไปที่จะนัดหมายเขา

ณิชาต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการนัดหมาย

ฐานภพสามารถยื่นหมายเรียกเธอได้ตลอดเวลา และก็ไม่รู้ว่าเขาจะจ้างทนายความคนไหนมาทำคดี เธอจะรอสัปดาห์หน้าได้อย่างไร

ความคิดที่น่ากลัวผุดขึ้นในใจของณิชา

เป็นไปได้ไหมที่ฐานภพจะจ้างให้ทีปกรต่อสู้คดีเพื่อลูกชาย?

“บอกฉันก่อนได้ไหมว่าลูกค้าคนนี้เป็นใคร”

“มันเกี่ยวข้องกับความเป็นส่วนตัวของลูกค้า ดังนั้นฉันเกรงว่าจะไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลได้”

ณิชาลืมตาขึ้น และเธอก็คว้าข้อมือของพนักงานต้อนรับ “นามสกุลสนธิไชยหรือเปล่า”

“…คุณรู้ได้อย่างไร?”

“ขออภัย ถ้านามสกุลของอีกฝ่ายคือสนธิไชย ฉันจะไม่ยอมรับการยกเลิกการนัดหมายในครั้งนี้! หากอีกฝ่ายต้องลัดคิว ฉันจะได้ขอให้เพื่อนจากสื่อต่างๆ มาแสดงความคิดเห็นกับเหตุการณ์นี้!”

พนักงานต้อนรับที่แผนกต้อนรับไม่คาดคิดว่า ณิชาที่พูดไม่เก่งเมื่อครู่นี้ แต่ในวินาทีต่อมากลับมีความมุ่งมั่นมาก

เธอค่อยๆ จับมือณิชาทีละเล็กทีละน้อย "คุณผู้หญิง ฉันเป็นแค่ลูกน้อง คุณกรสั่งอะไรมาฉันก็ต้องทำตาม อย่าทำให้ฉันลำบากใจเลย..."

“พวกคุณกำลังเถียงอะไรกัน” ในทันใดนั้นเสียงผู้ชายที่คมเข้มและดูสง่าก็ดังขึ้นจากทางเดิน

ทีปกรคุยกับแขกคนก่อนเรียบร้อยแล้ว และยังเหลือเวลาอีกไม่กี่นาที เขาได้ยินการโต้เถียงที่ประตูสำนักงานกฎหมาย พอเดินเข้ามาเขาก็เห็นว่าพนักงานแผนกต้อนรับกำลังโต้เถียงกับหญิงสาวคนหนึ่ง

หญิงสาวสวมเสื้อกันฝนบางๆ ผมยาวของเธอยาวสลวย คางของเธอดูเล็กมาก...

เมื่อพนักงานแผนกต้อนรับได้ยินเสียงของทีปกร เธอก็กังวลมากจนพูดไม่คล่อง “คะ...คุณกร ขอโทษค่ะ มีความผิดพลาดเล็กน้อย ฉันสามารถจัดการได้ค่ะ”

คุณกรมีชื่อเสียงในเรื่องเห็นผลประโยชน์ของตัวเอง

หากเธอทำงานไม่สำเร็จ เธอมั่นใจว่าคุณกรจะไล่เธอออกอย่างไม่ลังเล และตามมาตรฐานของคุณกร เธอจะไม่ได้รับเงินชดเชยแม้แต่บาทเดียว

ณิชาหยุดเถียงกับพนักงานแผนกต้อนรับ ก่อนจะมองตามสายตาของพนักงานแผนกต้อนรับที่มองไปยังชายที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอ...

ชุดสูทสีดำที่ประณีตเผยให้เห็นสัดส่วนที่ชัดเจน น่าจะอายุสามสิบต้นๆ เมื่อเขามาถึง ก็มีกลิ่นหอมจางๆ ของดอกบัวหิมะในอากาศ ใบหน้าของเขาดูดีมาก แต่ริมฝีปากของเขาบาง และคิ้วของเขายกสูง คนประเภทนี้เมื่อมองแล้ว มันก็

เข้าหาได้ยาก และดูเหมือนคนบ้าที่พร้อมปฏิเสธผู้คน!

“คุณกรสวัสดีค่ะ ฉันณิชา ที่นัดคุณไว้ตอนบ่ายสามโมง ฉันได้ยินมาว่าแขกคนต่อไปของคุณนามสกุลสนธิไชย เขาน่าจะ...”