กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 130

เขามองไปยังจุดโฟกัส และบังเอิญเห็นชายคนหนึ่งกำลังถือกล้องมาทางทั้งสามคนเพื่อแอบถ่าย!

“หม่ามี๊ มีคนแอบถ่ายพวกเรา”

อรัลดึงชายเสื้อของณิชา สีหน้าเขาดูระมัดระวังมาก

ความรู้สึกแรกของณิชาคือซ่อนเด็กน้อยไว้ที่ด้านหลังของตนเอง ปิดหน้าไร้เดียงสาของเขาเอาไว้

จะปล่อยให้เขาถูกเปิดเผยไม่ได้เด็ดขาด และจะให้เวธัสรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่า ปัณณ์กับน้องอรัลมีใบหน้าเหมือนกันไม่ได้เด็ดขาด แต่ไม่...ไม่ใช่สิ ทำไมถึงมีคนตามแอบถ่ายพวกเธอล่ะ พวกเธอไม่ใช่ดาราสักหน่อย！

สีหน้าของณิชาเปลี่ยนไป แล้วก็เร่งฝีเท้าเดินไปตรงหน้าของช่างภาพ และก็พยายามจะแย่งกล้องของเขา

“ใครใช้ให้คุณมาแอบถ่าย? เอาคลิปที่แอบถ่ายมาให้ฉัน！”

“คุณฐานภพ ผมถ่ายตามที่คุณสั่งเรียบร้อยแล้วครับ” ช่างภาพเป็นผู้ชายแค่ชูมือขึ้น แล้วก็หลีกเลี่ยงการแย่งของณิชาได้อย่างง่ายดาย เขาก้าวไปข้างๆไม่กี่ก้าวก็ยืนอยู่ตรงหน้าของฐานภพและโค้งคำนับเขา

การแย่งชิงคลิปสั้นของณิชาไร้ประโยชน์ เมื่อได้ยินเสียงพูดของช่างกล้องเธอก็ตาโต แล้วมองไปที่ฐานภพอย่างโกรธเคือง

“ช่างกล้องคนนี้นายเป็นคนจ้างมา? ฐานภพ คุณหมายความว่ายังไง?”

“ยังไม่เข้าใจอีก?”ฐานภพเหลือบมองณิชา แล้วเอามือล้วงกระเป๋า ผิวปากแล้วพูดว่า “ฉันปรึกษากับทนายของฉันแล้ว ถ้าสามารถถ่ายภาพความสนิทสนมของฉันกับลูกชายได้ สามารถทำให้ฉันเพิ่มโอกาสในการเลี้ยงดูได้”

ณิชากำหมัดแน่น เขามีเจตนาที่ไม่ดี ไม่เคยหวังดีจริงๆ！

“ปัณณ์ไม่ได้สนิทกับคุณ คุณฝันไปเถอะ”

“ไม่เป็นไรหรอก สิ่งที่ถ่ายได้เมื่อกี้มันเพียงพอแล้ว ตัดต่อสักหน่อย พอถึงเวลาส่งให้กับทางศาล เธอก็จะรู้ว่าฉันมีสิทธิไหม ”ฐานภพยักไหล่อย่างไม่สนใจ

เมื่ออยู่ในศาล ณิชาไม่กลัวฐานภพ

แต่สิ่งที่กลัวคือกลัวเขาใช้วิธีสกปรก...

ปัณณ์เกลียดเขามาก เขาสร้างหลักฐานขึ้นมาเองได้หลากหลาย ทำให้อัยการรู้สึกว่าเขากับปัณณ์สนิทกันมาก

“เลว!”

“…”

ณิชาโกรธมากจนอยากจะตบไปที่ใบหน้าของเขา

แต่สติบอกกับเธอว่าต้องใจเย็นๆ

“ฐานภพ คุณมั่นใจขนาดนี้เลยเหรอว่าปัณณ์เป็นลูกชายของคุณ?” จู่ ๆ ณิชาก็เอามือกอดออกไว้ทำเป็นโจมตีเขากลับ

สีหน้าและท่าทางที่เย่อหยิ่งและพึงพอใจของฐานภพหยุดชะงักไป ใบหน้าของเขาดูหมอง แต่ครู่เดียวเขาก็ขำและพูดขึ้นว่า “สีปีก่อนที่โรงแรมโฟร์ซีซั่นส์ ที่ทางเดินเธอยอมอิงแอบแนบชิดซบอยู่ในอ้อมอกของฉัน และสองเดือนผ่านไปเธอก็ร้องไห้ฟูมฟายมาหาฉัน บอกว่าท้องลูกของฉัน ถ้าเขาไม่ใช่ลูกของฉันแล้วจะเป็นลูกของใคร?”

ตั้งแต่เด็กณิชาก็ไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่ชอบเที่ยวเล่น ฐานภพมั่นใจว่าเธอตั้งใจแกล้งเขา

แต่ณิชากลับได้ยินเพียง “ทางเดิน”แค่สองคำ

เธอบุกเข้าไปที่ห้องของเขาจริง แต่ไปกอดกับเขาตรงทางเดินตอนไหน?

ขนตาที่สวยงามสั่นเล็กน้อย ณิชากลั้นหายใจ “อิงแอบแนบชิดซบอยู่ในอ้อมอกอะไรกัน คืนนั้นคุณเป็นคนบังคับฉันชัดๆ”

ฐานภพฉีกยิ้ม “สมองของเธอไม่ปกติหรือเปล่า? ฉันเพิ่งเดินถึงทางเดินเธอก็ล้มใส่ฉัน แล้วกอดฉันไว้แน่นๆ แบบนี้เรียกว่าฉันบังคับ? เพื่อแย่งสิทธิในการเลี้ยงดูปัณณ์ เธอนี่ทำได้ทุกอย่างจริงๆ ยิ่งเธอสนใจมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งจะทำให้เธอเจ็บมากขึ้นเท่านั้น”

“...”ณิชาเหมือนโดนสูบพลังไปหมด เธอยืนตัวแข็งอยู่กับที่

เรื่องแบบนี้ฐานภพไม่น่าจะพูดเล่น

เพราะฉะนั้นเมื่อสี่ปีก่อน เขาไม่ได้อยู่ในห้องนั้น！

เขาเข้าใจผิดมาตลอด เพราะคืนนั้นเขามีอะไรกับผู้หญิงคนหนึ่งตรงทางเดิน หลังจากตื่นขึ้นมาก็เลยนึกว่าผู้หญิงคนนั้นคือเธอ

ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าผู้ชายที่ลากเธอเข้าไปในห้องนั้นคือเวธัส...