กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 134

เขาแสดงใบหน้าเขียวปั้ดออกมา น้ำเสียงได้ประดับไปด้วยความอ่อนโยนอย่างสุดความสามารถ “ตรงนั้นของคุณ...ถูกฉีกขาดแล้ว?”

“...” ณิชาอับอายเสียจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินมุดเข้าไปเลย

เธอไม่เคยขายหน้าขนาดนี้มาก่อนเลย

เธออยากจะลงจากเตียง แต่เวธัสได้ตรึงเธอเอาไว้บนเตียง มือทั้งสองข้างได้กดแขนเธอเอาไว้ ก็คือไม่ให้เธอได้ลงจากเตียงไปนั่นเอง

ณิชาแก้มร้อนขึ้นมา...

“เปล่า! คุณออกไป ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ!”

เวธัสเห็นว่าจู่ ๆ เธอก็เปลี่ยนมามีหน้าที่แดงก่ำออกมา จึงได้สั่งออกไปด้วยความบูดบึ้ง “ถอดกางแกออก”

แรงของเขานั้นเขารู้ดี...

บวกกับเมื่อสองครั้งนั้นเขาได้ขาดความยับยั้งใจไปจริง ๆ แทบจะบดขยี้เธอให้แหลกไปทีละนิด ๆ

เวธัสในตอนนี้ได้สงสัยว่าตนได้ทำเธอเสียหายไปเสียแล้ว

ณิชาตื่นตกใจจนแทบจะเตะไปที่บนหน้าของเขา ยังต้องถอดกางเกงออกไปอีก?

เขา...เขาคงไม่ได้ดุร้ายกันขนาดนั้นหรอกมั้ง?

“ฉัน...ตอนนี้ร่างของฉันไม่สบาย ไม่ค่อยสะดวก คุณอย่ามาทำอะไรบ้า ๆ”

เวธัสได้ยินดังนั้นแล้ว ในดวงตาที่ดำสนิทได้เผยความตลกขบขันและทั้งหน่ายใจออกมาอีกด้วย

ในสายตาของเธอนั้น เขามันกินอะไรไม่เลือกขนาดนั้นเลยเหรอ?

“คุณคิดจะไปไหน ผมก็แค่อยากจะช่วยคุณดูแผลให้เท่านั้นเอง”

ไม่อยากจะพูดไร้สาระกับเธอให้มากมาย เวธัสก็ได้กดณิชาลงบนเตียง ฝ่ามือใหญ่ได้จรดลงไปที่บนเสื้อคลุมของเธอ

ที่นี่ไม่มีเสื้อผู้หญิง ดังนั้นแล้วสิ่งที่เธอสวมนั้นก็เป็นเสื้อคลุมนอนผู้ชายของเขานั่นเอง

ดึงสายรัดเอวออก ตาเห็นว่าเสื้อคลุมมันกำลังจะเปิดออกมาแล้ว...

ณิชาก็ไม่ได้สนใจความกระดากอายอีกแล้วเช่นกัน ได้กดมือทั้งสองข้างของเขาที่กำลังจะถอดเสื้อคลุมเธอเอาไว้อย่างบ้าคลั่ง แทบจะร้องคำรามและทั้งยังประดับไปด้วยความขอร้องวิงวอนไปด้วย “ฉันไม่ได้บาดเจ็บ และยิ่งไม่ได้มีอะไรฉีกขาดอย่างที่คุณคิด! ฉันก็แค่...เป็นประจำเดือน ก็แค่ผู้หญิงในทุก ๆ เดือนก็จะต้องมีเลือดไหลกันออกมา คุณเข้าใจแล้วหรือยัง!”

ร่างสูงของเวธัสได้แข็งเกร็งไปกะทันหัน

ประจำเดือนมาแล้ว...

เขารู้อยู่แล้วว่าประจำเดือนของผู้หญิงมันหมายความว่าอะไร แต่ก็...

วันนี้ปล่อยไก่ไปเสียใหญ่โตตั้งขนาดนี้!

เวธัสหลุบตาลง บนใบหน้าได้มีความกระดากอายออกมา เพียงชั่วพริบตาเดียวก็ได้มีอาการโมโหออกมาอีกครั้ง

ณิชาปล่อยให้มันเป็นไปตามยถากรรม “ตอนนี้คุณก็รู้แล้ว ยังจะจับฉันเอาไว้ทำไมอีก?”

ใบหน้าหล่อของเวธัสได้แดงออกมาเล็กน้อยจนยากที่จะสังเกตเห็นได้ แล้วก็ได้คลายพันธนาการณิชาออกไปด้วยความรวดเร็ว

ณิชาโน้มตัวมุดออกมาจากใต้แขนของเวธัส กุมท้องน้อยที่เจ็บปวดเอาไว้ แล้วหยิบกระเป๋าที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมา วิ่งเข้าไปที่ห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว

ตรงเข้าไปนั่งบนชักโครก ความอับอายตรงจุดนั้นมันยังวนเวียนอยู่ภายในใจของเธอไม่หยุด...

แต่ทว่า เมื่อกี้เวธัสเหมือนกับว่าจะหูแดงออกมาด้วย

เขาเองก็เขินอายด้วยเหมือนกันเหรอ?

ณิชานึกถึงว่าเวธัสแม้แต่สามัญสำนึกทั่วไปตรงจุดนั้นเองก็ยังจัดการได้ไม่ชัดเจนเลย ก็ได้หัวเราะเสียงดังอย่างชั่วร้ายออกมา หัวเราะเสียจนท้องน้อยได้ปวดขึ้นมาแรงขึ้น แต่มันก็รู้สึกสะใจอย่างอธิบายไม่ถูก มีความรู้สึกว่าเธอได้หยอกเย้าการรับรู้ที่ผิดไปของเวธัสบางอย่างขึ้นมา...

นั่งสงบใจอยู่บนชักโครกอยู่สักพักนึง ณิชาถึงได้หาผ้าอนามัยจากในกระเป๋า

หลังจากที่เธอคลอดลูกแล้วรอบประจำเดือนก็ไม่ค่อยจะมาตรงนัก

ตลอดมานั้นเธอเตรียมใส่ในกระเป๋าเอาไว้ตลอด

แต่ว่าตอนนี้ เธอพลิกกระเป๋าเปิดดูทั่วแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะไม่เห็นผ้าอนามัยอยู่เลย

ทั้ง ๆ ที่เธอจำได้ว่าก่อนออกจากบ้านได้ใส่เอาไว้แล้วแผ่นนึง ทำไมถึงไม่เจอกัน...

หรือว่าเธอจะจำผิด?

ตอนนี้มันเป็นเวลาตีสี่ไปแล้ว เธอสวมกางเกงที่ถูกทำให้สกปรก มันก็ไม่อาจออกไปซื้อผ้าอนามัยได้เลย

ณิชาขยี้ผมยาวดำจนยุ่งไปหมด

เธอจะทำยังไงดี?

หรือว่า...

ต้องให้เวธัสช่วยเธอคิดหาวิธี?

มันน่าขายหน้าจะตายไป!

……

เวธัสล้างมือเสร็จ ร่างสูงก็ได้ยืนอยู่ที่ตรงหน้าหน้าต่าง ความคิดมันยังคงพลุ่งพล่านอยู่

นอกเหนือจากการนึกเสียใจขึ้นมา ภายในใจมันก็ได้มีความรู้สึกแปลก ๆ ที่บอกไม่ถูกออกมา

เหมือนกับว่ามันมีอะไรไต่อยู่ที่ยอดหัวใจเลย...