กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 135

“คุณพูดอย่างนี้กับผู้หญิงทุกคนที่คุณนอนด้วยงั้นเหรอ?”

แววตาของเวธัสได้ขมุกขมัวออกมา จ้องมองตาเธอของเธอ “หึง?”

“เปล่าเสียหน่อย” ณิชาหลุบตาลง เสียงถึงแม้ว่าจะเบา แต่ก็เฉียบขาดมาก

เธอไม่มีวันจะชอบเขา อยู่กับเขาก็แค่เพื่อลูกเท่านั้นเอง

เขาจะมีผู้หญิงมากแค่ไหน ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ?

เธอจะหึงได้ยังไง?!

“ไม่ได้หึง ก็แปลว่าเขินแล้ว”

ริมฝีปากบางของเวธัสได้แสยะขึ้นมาอย่างหยอกเย้า ในดวงตาได้มีความเยือกเย็นแวบผ่านออกมา

“ฉันไม่อยากคุยเรื่องจำพวกนี้กับคุณ ฉันหิวขึ้นมานิดหน่อยแล้ว แถวนี้สั่งเดลิเวอรี่มาได้หรือเปล่า?”

เวธัสยิ้มออกมาอย่างไม่ยินดียินร้อนอะไร “เมื่อกี้ผมได้สั่งเดลิเวอรี่มาแล้ว อีกไม่นานคงจะมาส่งแล้ว

ในขณะเดียวกันที่เสียงพูดของเขาได้พูดออกไปนั้นเอง โทรศัพท์ของเขาก็ได้ดังขึ้นมาจริง ๆ

เดลิเวอรี่ได้มาถึงแล้ว

เวธัสสั่งอาหารน่าทานมาเยอะมาก ประกอบไปด้วยผัดผัก ข้าวต้ม ปิ้งย่าง กองอยู่เต็มโต๊ะน้ำชา

“ชอบกินอะไร เลือกเอาเอง”

ณิชาอึ้งไปเล็กน้อย “ฉันกินโจ๊กนิดหน่อยก็พอแล้ว อีกเดี๋ยวรบกวนคุณส่งฉันกลับบ้านด้วย ฉัน...ทั้งร่างมันรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวไปหมด”

แน่นอนว่าเวธัสไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว

……

รุ่งอรุณก่อนหน้าที่พระอาทิตย์จะขึ้นมันเป็นช่วงที่มืดที่สุด และก็หนาวเย็นมากที่สุดเช่นกัน

บนถนนโล่ง ไม่มีคนไม่มีรถอะไรอยู่เลย

เวธัสได้ขับรถไปส่งณิชากลับไปที่หมู่บ้านออเรนจ์ด้วยตัวเอง

ณิชาสวมเสื้อผ้าที่เวธัสให้มา เป็นชุดกันลมตัวยาวสีฟ้าตัวหนึ่ง ในเวลานี้ได้ทะลุผ่านอุณหภูมิไปได้พอดี

รถได้มาถึงหมู่บ้านออเรนจ์

ณิชาได้ลงจากรถไปก่อน เวธัสมองป้อมยามที่หน้าประตูหมู่บ้านไปแวบนึง “ผมไปส่งคุณขึ้นไป”

“แม่ของฉันกับลูกอยู่ที่บ้าน คงจะไม่ค่อยสะดวกนัก” ณิชาหยุดการกระทำที่จะลงจากรถตามมาของเขาเอาไว้ พูดโน้มน้าวออกไปอย่างอ่อนโยน

เวธัสจับมือเธอเอาไว้ แล้วเอามาจูบลงไปที่ริมฝีปากไปเล็กน้อย ตอหนวดที่เพิ่งจะขึ้นมาใหม่ก็ได้แทงผิวที่ละเอียดอ่อนของเธอ เกิดความรู้สึกอ่อนเปรี้ยและคันยุบยิบอย่างบอกไม่ถูกขึ้นมาเล็กน้อย “ณสามารถบอกกับพวกเขาได้ว่าผมเป็นแฟนของคุณ”

หนังตาของณิชาได้กระตุกแรงขึ้นมากะทันหัน อยากจะชักมือกลับไป แต่ก็ชักออกมาไม่ได้ จำต้องดันใบหน้าหล่อของเขาออกไป

“ตอนนี้พวกเขายังนอนอยู่ เดี๋ยวครั้งหน้าฉันจะบอกเอง”

“ครั้งหน้า มันอีกนานแค่ไหน?” เวธัสได้ดึงมือเล็กที่ปัดป้ายวุ่นลงไป แววตาที่ล้ำลึกได้ห่อหุ้มเธอเอาไว้ แต่จูบมันกลับตั้งอกตั้งใจเป็นอย่างมาก “ผมไม่คิดจะคบกันแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ”

ณิชานึกไม่ถึงว่าเขาจะพูดออกมาตรง ๆ ได้ขนาดนี้

อีกอย่าง...ก็ไม่มีปกปิดเลยสักนิด

ทายาทเศรษฐีพวกนั้นไม่ใช่วว่าชอบคบกันแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ กันหรือไง?

ชะงักไปเล็กน้อย มุมปากของเธอก็ได้ยกขึ้นมาเล็กน้อย ประดับไปด้วยการจูบไปแบบหยั่งเชิง “บ้านของฉันมันไม่ค่อยสะดวกเลยจริง ๆ อีกอย่างคุณเองก็เคยเห็นแล้วด้วย พื้นที่มันน้อยมากเลยด้วย ไม่สู้ให้ฉันว่าง ๆ แล้วไปที่บ้านคุณไม่ดีกว่าเหรอ? จะว่าไปแล้ว ฉันยังไม่รู้เลยว่าบ้านของคุณเป็นแบบไหนกันน่ะ ไม่รู้ว่า...คุณจะต้อนรับกันหรือเปล่า?”

เวธัสอึ้งค้างไปเล็กน้อย จากนั้นก็ได้มองเธอไปอย่างล้ำลึกไปอีกแวบนึง

“ด้วยความยินดี” เขาอ้าแขนทั้งสองข้างไปทางเธอ “จะแยกกันอยู่แล้ว อยากจะกอดกันสักหน่อยหรือเปล่า?”

ณิชาไม่ได้ปฏิเสธ โน้มร่างประชิดเข้าไป

เวธัสได้โอบเธอเข้าสู่อ้อมแขนไปเบา ๆ ลูบไล้เส้นผมเธอเล่น...

คฤหาสน์สนธิไชย มันกว้างขวางมากจริง ๆ

เพียงแต่ไม่รู้ว่าคุณคิดจะทำอะไร?

……

ช่วงเวลาที่กันญ่ากับเตชินท์ได้มั่วสุมอยู่ด้วยกันนั้นมันนับวันจะยิ่งยาวนานขึ้นเรื่อย ๆ