กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 143

การเปลี่ยนขอขออย่างกะทันหันทำให้ณิชาตะลึงไปเล็กน้อย

เธอเงียบอยู่ครู่หนึ่งและอธิบายว่า “ก็คุณบอกว่าจะให้ฉันเป็นแม่เลี้ยงของเขา พวกเราก็ต้องสร้างความสัมพันธ์ระหว่างกันสิ ถ้าเกิดว่าคุณส่งน้องอรัลไปหาย่าของเขา ถ้าเกิดว่าอนาคตพวกเราจะเข้ากันไม่ได้……”

“ผมว่าความสัมพันธ์พวกคุณดีมากเลยนะ” ดีกว่าความสัมพันธ์กับพ่ออย่างเขาอีก

เวธัสเหลือบมองเธออย่างสบายใจ ดวงตาดูมืดลง และหลังจากนั้นก็พูดว่า “คืนนี้อยู่ที่นี่ต่อแล้วกัน”

คืนนี้อยู่ที่นี่ต่อแล้วกันงั้นหรอ?

ณิชาเงยหน้าขึ้นมาทันที หน้าแดงหูแดง “แต่ว่าฉันมีประจำเดือน……”

ใบหน้าหล่อเหลาของเวธัสบึ้งตึงลงในทันที “ผมก็แค่อยากจะบอกว่าให้อยู่ต่อจะได้อยู่กับเด็กคนนั้นนานๆ ไม่งั้นคุณคิดว่าผมหมายความว่ายังไง? อยากจะแตะต้องคุณงั้นหรอ?”

“.........” ทันใดนั้นณิชาก็เก้อเขินจนหน้าแดงขึ้นมาทันที!

ณิชาตื่นตระหนกมาก เธอก็เลยตัดสินใจไปหาเจ้าตัวเล็ก เพราะตั้งใจจะหลีกเลี่ยงการพัวพันอยู่กับเขา แต่ว่าตอนที่เธอยืนขึ้นมา ก็ถูกเวธัสดึงกลับไป

เธอเสียการทรงตัว และโซเซจนล้มไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา

แล้วหน้าผากของเธอก็ไปชนเข้ากับคอของเขาโดยไม่ทันระวัง……

หัวใจเต้นเร็วขึ้นในทันทีดังตึกๆๆ ทั้งสองคนสบตากันเงียบๆ เหมือนกับว่ามีลมหายใจที่คลุมเครือไหลเวียนอยู่ ณิชากังวลว่าปัณณ์จะกลับมาเร็ว ก็เลยรีบลุกขึ้นทันที

ส่วนเวธัสนั้น หลังจากอึ้งไปครู่หนึ่ง ก็ตัดสินใจเธอเอาไว้ ให้เธอนั่งอย่างมั่นคงอยู่บนตักของเขา

ณิชารู้สึกอับอายจนอยากตาย “เวธัส เดี๋ยวลูกคนก็กลับมาแล้วนะ ？”

“กลัวอะไร เขาเป็นเด็กที่โตก่อนวัยไม่ใช่หรอ？” เวธัสกอดณิชาแน่น น้ำเสียงของเขากลายเป็นขี้เล่นขึ้นเล็กน้อย “เมื่อกี้คนเอาแต่มองลูกชายผมด้วยสายตาอ่อนโยน อยากจะเป็นแม่เลี้ยงของเขามากเลยใช่ไหม？”

ณิชารู้สึกลุกลี้ลุกลนเป็นอย่างมาก ผลักเขาออกไปไม่ได้ก็เลยได้แต่มองเขา “คุณกำลังจะบอกว่าสายตาที่ฉันมองคนมันโหดร้ายมากนั้นหรอ？”

ทั้งๆที่เป็นน้ำเสียงที่ดุร้าย แต่พอมาบวกกับเวลาที่เต็มไปด้วยหมอกของเธอแล้ว พอเวธัสได้ยินกลับรู้สึกว่าเธอกำลังอ้อน เธออยู่ใกล้เขามาก อุณหภูมิของผิวหนังใต้ฝ่ามือของเขามันร้อนขึ้น เวธัสกระวนกระวายเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็มีความรู้สึกอยากจะกดเธอลงกับ……

พอเห็นสายตาที่ขี้เล่นของเขา หลังจากที่ณิชาตื่นตระหนกแล้วก็กลายเป็นความโกรธขึ้นมาทันที！

เขาไม่กลัวเลยหรอว่าถ้าลูกชายกลับมาเห็นเข้า？

เธอคว้าแขนของเวธัส แล้วก็กลับลงไป 1 ที！

ใครให้นายจับไม่ปล่อย แล้วใครให้นายทำตัวกำเริบเสิบสานกัน และใครให้นายแคว้นว่าลูกชายโตก่อนวัย！มันหมายความว่านายนั่นแหละสอนให้เขาทำเรื่องที่ไม่ดี！ น้องอรัลน่ารักขนาดนั้น แต่ก็ถูกคุณเลี้ยงมาจนไม่ยอมพูดกับคนภายนอก แถมยังบอกเขาอีกว่าแม่ของเขาตายไปแล้ว！

เธอยังมีชีวิตอยู่อย่างดีเถอะ！

ตอนแรกณิชาก็แค่อยากจะให้เขาปล่อย ในหัวของเธอก็ยังเอาแต่นึกภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากที่เจอน้องอรัล แล้วเธอก็รู้สึกโมโหขึ้นมา ก็เลยได้แต่เขาแรงๆไม่ยอมปล่อย

ความรุนแรงเพิ่มขึ้นโดยไม่ตั้งใจ……

เวธัสรู้สึกเจ็บเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้สะบัดณิชาออก แต่ว่ากลับกำมือของเขาเป็นกำปั้นแทน กล้ามเนื้อที่แขนก็เลยโดดขึ้นมา

ณิชากัดจนแก้มเจ็บไปหมด！

“แขนผมอร่อยหรอ ？”เสียงทุ้มต่ำของชายคนนั้นดังขึ้นเหนือหัวของเธอ

ณิชาโกรธจนแก้มแดง เธอปล่อยมือออกจากเขา แล้วก็รู้สึกโมโหขึ้นกว่าเดิม “เค็ม แล้วก็แข็งด้วย ไม่ได้มีรสชาติอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว เคบับข้างถนนยังหอมกว่านี้เยอะเลย！”

“ผมยังมีอย่างอื่นให้คุณกินอีกนะ อยากกินไหม？” เวธัสยังคงมีท่าทีใจเย็นเหมือนเดิม แต่ว่าณิชาก็สั่งออกถึงความหมายที่คลุมเครือ

คนเลวคนนี้กำลังแกล้งเธอ……

……

ตอนที่ปัณณ์กลับมานั้นก็รู้สึกว่าบรรยากาศแปลกประหลาดไป เวธัสก็เอาแต่มองหม่ามี๊ด้วยสายตาที่เหมือนกับมองเหยื่อ เหมือนกับว่าตอนที่เขาไม่ทันสังเกตก็จะตื่นหม่ามี๊ลงไปทางเพศ

“คุณน้าณิชา ผมอยากกินเค้กครับ！”ปัณณ์ยื่นคอออกมาแล้วตะโกนบอกณิชา

เพราะว่าณิชากลัวเขาจะฟันผุ ก็เลยซื้อแค่บางครั้งบางคราวเท่านั้น ส่วนใหญ่ก็จะทำที่บ้านตัวเอง ใส่น้ำตาลค่อนข้างน้อย

“ของหวานต้องกินน้อยๆหน่อยนะ”เวธัสเริ่มไม่ชอบให้เด็กคนนี้มาเกะกะแล้ว

พอขึ้นรถก็เอาแต่พูดไม่หยุด ปากไม่เคยได้หยุดอยู่นิ่งๆเลย

ปัณณ์พึมพำ ให้เขาไม่ชอบไปแหละดีแล้ว

เขาส่ายหัว พยายามทำท่าทีอ่อน ไม่ได้ก่อกวนเลยแถมยังดูน่าสงสารอีกต่างหาก ตาโตที่น่าสงสารกะพริบและมองไปที่ณิชา “ซื้อจากข้างนอกไม่ดีเท่าคุณน้าณิชาทำเองกับมือหรอกครับ แล้วอีกอย่างเค้กเมื่อวันก่อนผมก็กินไปแค่ชิ้นเล็กๆเท่านั้นเอง！คุณน้าณิชา คุณน้าครับ……”

เรื่องทวนคำได้เริ่มขึ้นแล้ว เขาเอาแต่เรียบณิชาไม่หยุด หัวใจของณิชาก็อ่อนยวบลงในทันที

อย่าว่าแต่เค้กเลย แม้แต่ดวงดาวที่อยู่บนฟ้า ขอแค่เขาต้องการ เธอก็จะเก็บลงมาให้กับเขา

“ถ้าอย่างนั้นตอนกลางวันพวกเราทำเค้กกันไหม？”

“โอ้เย่”ปัณณ์ส่ายสะโพกด้วยความภาคภูมิใจในทันที และไม่ลืมที่จะส่งสายตาหยอกเย้าไปให้เวธัส “น้าณิชาจะทำเค้กให้ผมด้วย คุณน้าณิชาเป็นคนที่หน้าตาสวย เสียงก็อ่อนหวาน แถมฝีมือการทำอาหารอย่างดีต่างหาก……”

เวธัสพึมพำเบาๆว่า “ขี้ประจบจริงๆ”

“เหอะ！”

“ลองเหอะอีกครั้งสิ？”

“เหอะๆๆๆๆๆๆๆ！”ปัณณ์ไม่ได้กลัวเขาสักนิด อย่างมากก็แค่ถูกขังไว้เท่านั้นเอง

เส้นเลือดบนหน้าผากของเวธัสปูดขึ้นมาในทันที กระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวลง 3 เม็ด โครงหน้าที่เคร่งขรึมปกคลุมไปด้วยแสงของโคมระย้าคริสตัล และความเคร่งขรึมแผ่ขยายออกไปทั่ว

เดิมทีณิชาไม่อยากจะสนใจเวธัส แต่พอเห็นเจ้าลูกชายต่อสู้กับเขา ก็ไม่มีทางเลือกจนต้องจำใส่กัดฟันแล้วพูดว่า “คุณเป็นประธานใหญ่ มาคิดเล็กคิดน้อยแม้แต่กับเด็กนั้นหรอ？ไม่กลัวว่ามันจะทำให้บุคลิกคุณดูแย่ลงหรอ？”

เวธัสเหลือบมองเธอ “ทำไมผมถึงได้รู้สึกว่าคุณไม่ได้มาหาผม แต่ว่ามาหาอรัลเลยล่ะ?”

พออ้าปากก็พูดแต่เพื่อเด็กคนนี้

ในใจณิชาคิดว่าก็มาเยี่ยมลูกชายของตัวเอง แต่ก็พูดออกไปว่า “ฉันไม่อยากให้พ่อลูกทะเลาะกัน เสียเวลาดีๆไปตั้งมากมาย”

“หน่อมแน้ม”ทันใดนั้นปัณณ์ก็ยืดคอมาด้วยความรังเกียจ

ดวงตาของเวธัสเย็นลงในทันที

ใบหน้าพองๆเหมือนซาลาเปาของปัณณ์ เผชิญหน้ากับใบหน้าที่เย็นชาเป็นน้ำแข็งของเวธัส ดูชัดเจนเป็นพิเศษ

ประกายไฟกระจายไปในอากาศ ณิชาดึงเด็กน้อยมาไว้ด้านหลังของตัวเอง เพราะกลัวว่าเวธัสจะโมโหขึ้นมา หรือว่าปกติพ่อลูกคู่นี้ก็คุยกันแบบนี้งั้นหรอ？

น่าขนลุกจริงๆ！

“เขายังอายุไม่ถึง 4 ขวบเลย แถมถ้าเป็นเลือดเนื้อของคุณ คนก็คิดซะว่ากำลังดูแลต้นกล้าเล็ก ไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว……”

“คุณเป็นคนไกล่เกลี่ยข้อพิพาทได้ดีเลยนะ”เวธัสปลดกระดุมคอที่เสื้อ ริมฝีปากบางของเขานั้นเยือกเย็นมาก

“ถ้าอย่างนั้น……ในการทำเค้กต้องใช้แป้ง เนย ไข่ และส่วนผสมอื่นๆ ห้องครัวมีไหม？”ณิชารีบเปลี่ยนเรื่องทันที

แต่ไหนแต่ไรมาเวธัสไม่เคยสนใจเรื่องในครัวมาก่อน

ลุงชัยเห็นดังนั้นก็เลยเดินเข้ามา รอยยิ้มบนใบหน้าไม่สามารถปกปิดได้ เขาพูดด้วยความเคารพว่า “วัตถุดิบอย่างอื่นมีครับ แต่แป้งน่าจะไม่พอ”

ณิชาลำบากใจ เหมือนว่าเธอจะไม่เห็นว่ามีห้างสรรพสินค้าอยู่แถวนี้นะ……

ปัณณ์อาสา“คุณน้าณิชา งั้นพวกเราไปซื้อแป้งกันก่อนเถอะครับ！”

ปีศาจกษัตริย์ต้องไม่ชอบการวิ่งเต้นทำงานเด็กน้อยแน่นอน

แล้วถึงเวลาพวกเขาก็จะมีโอกาสหนี

“มีห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่เชิงเขาอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ เดี๋ยวผมขับรถไปส่ง” ทันใดนั้น เวธัสไม่ได้ตอบสนองความต้องการของเจ้าตัวเล็ก แต่ในทางตรงกันข้ามกับตอบออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ

เด็กน้อยจะลืมไปในทันที！

ปีศาจกษัตริย์แปลงร่างแล้วหรอ?

เขาควรจะเป็นคนที่ไม่รู้แม้กระทั่งว่าประตูซุปเปอร์มาร์เก็ตเปิดตรงไหนไม่ใช่หรอ?