กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 143

การเปลี่ยนขอขออย่างกะทันหันทำให้ณิชาตะลึงไปเล็กน้อย

เธอเงียบอยู่ครู่หนึ่งและอธิบายว่า “ก็คุณบอกว่าจะให้ฉันเป็นแม่เลี้ยงของเขา พวกเราก็ต้องสร้างความสัมพันธ์ระหว่างกันสิ ถ้าเกิดว่าคุณส่งน้องอรัลไปหาย่าของเขา ถ้าเกิดว่าอนาคตพวกเราจะเข้ากันไม่ได้……”

“ผมว่าความสัมพันธ์พวกคุณดีมากเลยนะ” ดีกว่าความสัมพันธ์กับพ่ออย่างเขาอีก

เวธัสเหลือบมองเธออย่างสบายใจ ดวงตาดูมืดลง และหลังจากนั้นก็พูดว่า “คืนนี้อยู่ที่นี่ต่อแล้วกัน”

คืนนี้อยู่ที่นี่ต่อแล้วกันงั้นหรอ?

ณิชาเงยหน้าขึ้นมาทันที หน้าแดงหูแดง “แต่ว่าฉันมีประจำเดือน……”

ใบหน้าหล่อเหลาของเวธัสบึ้งตึงลงในทันที “ผมก็แค่อยากจะบอกว่าให้อยู่ต่อจะได้อยู่กับเด็กคนนั้นนานๆ ไม่งั้นคุณคิดว่าผมหมายความว่ายังไง? อยากจะแตะต้องคุณงั้นหรอ?”

“.........” ทันใดนั้นณิชาก็เก้อเขินจนหน้าแดงขึ้นมาทันที!

ณิชาตื่นตระหนกมาก เธอก็เลยตัดสินใจไปหาเจ้าตัวเล็ก เพราะตั้งใจจะหลีกเลี่ยงการพัวพันอยู่กับเขา แต่ว่าตอนที่เธอยืนขึ้นมา ก็ถูกเวธัสดึงกลับไป

เธอเสียการทรงตัว และโซเซจนล้มไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา

แล้วหน้าผากของเธอก็ไปชนเข้ากับคอของเขาโดยไม่ทันระวัง……

หัวใจเต้นเร็วขึ้นในทันทีดังตึกๆๆ ทั้งสองคนสบตากันเงียบๆ เหมือนกับว่ามีลมหายใจที่คลุมเครือไหลเวียนอยู่ ณิชากังวลว่าปัณณ์จะกลับมาเร็ว ก็เลยรีบลุกขึ้นทันที

ส่วนเวธัสนั้น หลังจากอึ้งไปครู่หนึ่ง ก็ตัดสินใจเธอเอาไว้ ให้เธอนั่งอย่างมั่นคงอยู่บนตักของเขา

ณิชารู้สึกอับอายจนอยากตาย “เวธัส เดี๋ยวลูกคนก็กลับมาแล้วนะ ？”

“กลัวอะไร เขาเป็นเด็กที่โตก่อนวัยไม่ใช่หรอ？” เวธัสกอดณิชาแน่น น้ำเสียงของเขากลายเป็นขี้เล่นขึ้นเล็กน้อย “เมื่อกี้คนเอาแต่มองลูกชายผมด้วยสายตาอ่อนโยน อยากจะเป็นแม่เลี้ยงของเขามากเลยใช่ไหม？”

ณิชารู้สึกลุกลี้ลุกลนเป็นอย่างมาก ผลักเขาออกไปไม่ได้ก็เลยได้แต่มองเขา “คุณกำลังจะบอกว่าสายตาที่ฉันมองคนมันโหดร้ายมากนั้นหรอ？”

ทั้งๆที่เป็นน้ำเสียงที่ดุร้าย แต่พอมาบวกกับเวลาที่เต็มไปด้วยหมอกของเธอแล้ว พอเวธัสได้ยินกลับรู้สึกว่าเธอกำลังอ้อน เธออยู่ใกล้เขามาก อุณหภูมิของผิวหนังใต้ฝ่ามือของเขามันร้อนขึ้น เวธัสกระวนกระวายเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็มีความรู้สึกอยากจะกดเธอลงกับ……

พอเห็นสายตาที่ขี้เล่นของเขา หลังจากที่ณิชาตื่นตระหนกแล้วก็กลายเป็นความโกรธขึ้นมาทันที！

เขาไม่กลัวเลยหรอว่าถ้าลูกชายกลับมาเห็นเข้า？

เธอคว้าแขนของเวธัส แล้วก็กลับลงไป 1 ที！

ใครให้นายจับไม่ปล่อย แล้วใครให้นายทำตัวกำเริบเสิบสานกัน และใครให้นายแคว้นว่าลูกชายโตก่อนวัย！มันหมายความว่านายนั่นแหละสอนให้เขาทำเรื่องที่ไม่ดี！ น้องอรัลน่ารักขนาดนั้น แต่ก็ถูกคุณเลี้ยงมาจนไม่ยอมพูดกับคนภายนอก แถมยังบอกเขาอีกว่าแม่ของเขาตายไปแล้ว！

เธอยังมีชีวิตอยู่อย่างดีเถอะ！

ตอนแรกณิชาก็แค่อยากจะให้เขาปล่อย ในหัวของเธอก็ยังเอาแต่นึกภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากที่เจอน้องอรัล แล้วเธอก็รู้สึกโมโหขึ้นมา ก็เลยได้แต่เขาแรงๆไม่ยอมปล่อย

ความรุนแรงเพิ่มขึ้นโดยไม่ตั้งใจ……

เวธัสรู้สึกเจ็บเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้สะบัดณิชาออก แต่ว่ากลับกำมือของเขาเป็นกำปั้นแทน กล้ามเนื้อที่แขนก็เลยโดดขึ้นมา

ณิชากัดจนแก้มเจ็บไปหมด！

“แขนผมอร่อยหรอ ？”เสียงทุ้มต่ำของชายคนนั้นดังขึ้นเหนือหัวของเธอ

ณิชาโกรธจนแก้มแดง เธอปล่อยมือออกจากเขา แล้วก็รู้สึกโมโหขึ้นกว่าเดิม “เค็ม แล้วก็แข็งด้วย ไม่ได้มีรสชาติอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว เคบับข้างถนนยังหอมกว่านี้เยอะเลย！”

“ผมยังมีอย่างอื่นให้คุณกินอีกนะ อยากกินไหม？” เวธัสยังคงมีท่าทีใจเย็นเหมือนเดิม แต่ว่าณิชาก็สั่งออกถึงความหมายที่คลุมเครือ

คนเลวคนนี้กำลังแกล้งเธอ……

……

ตอนที่ปัณณ์กลับมานั้นก็รู้สึกว่าบรรยากาศแปลกประหลาดไป เวธัสก็เอาแต่มองหม่ามี๊ด้วยสายตาที่เหมือนกับมองเหยื่อ เหมือนกับว่าตอนที่เขาไม่ทันสังเกตก็จะตื่นหม่ามี๊ลงไปทางเพศ

“คุณน้าณิชา ผมอยากกินเค้กครับ！”ปัณณ์ยื่นคอออกมาแล้วตะโกนบอกณิชา

เพราะว่าณิชากลัวเขาจะฟันผุ ก็เลยซื้อแค่บางครั้งบางคราวเท่านั้น ส่วนใหญ่ก็จะทำที่บ้านตัวเอง ใส่น้ำตาลค่อนข้างน้อย