กามเทพน้อยสานรักของแด๊ดดี๊หม่ามี๊ นิยาย บท 163

เขาอ้าปาก และงับแตงโมพร้อมส้อมทั้งคันเอาไว้

ณิชาคิดว่าเขาจะกัดเอาแค่แตงโม แต่เธอพยายามดึงส้อมกลับหลายครั้งมาก แต่ก็ไม่สำเร็จ

ที่ขอบส้อมมีรอยลิปสติกติดอยู่นิดนึงด้วย…

เวธัสจ้องมองเธออย่างมีเลศนัย ริมฝีปากบางก็เม้มส้อมเงินเอาไว้ จนรอยลิปสติกจางหายไปหมด

ทันใดนั้น ก็เหมือนมีไฟลุกโชนที่แผดเผาตั้งแต่ส้อมในมือ ไปจนถึงหัวใจของณิชา

มือเธอกระตุกทีนึง จนส้อมเกือบหลุดมือ……

จังหวะที่เธอกำลังหาข้ออ้างเพื่อจะขอตัวไปห้องน้ำ เวธัสก็คลายปากที่งับส้อมไว้ ก่อนหยิบผ้ามาเช็ดที่มุมปากอย่างสง่า สีหน้าเขาเริ่มมีความสุขขึ้น

“ลิปสติกนี้กลิ่นดีเลย คราวหน้าทามาอีกนะ”

เดิมทีณิชาอยากว่าเวธัสว่าเป็นคนฉวยโอกาส แต่กลับพูดออกมาว่า “ลิปสติกแบบนี้แพงมากนะ”

ครั้งหน้าเธอไม่ทาอีกแน่นอน！

ทำเอาไม่กล้าสบตาเลยนะ…

เวธัสกลับเข้าใจไปอีกแบบ ก่อนเงยหน้ามองเธอแล้วพูดว่า “เดี๋ยวผมซื้อให้”

“…” เธอไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น

ช่างเถอะ ยิ่งอธิบายก็ยิ่งฟังดูแย่ เงียบไว้เลยดีกว่า

เวธัสอารมณ์ดีขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด และลืมเรื่องที่ณิชาปิดปังเขาไว้ไปเลย เขาพูดแค่เพียงว่า “ต่อไปถ้ามีเรื่องอะไรก็บอกผม อย่าลืมสิ ตอนนี้ผมเป็นแฟนของคุณ”

ณิชาพอเดาออกแล้วว่า เวธัสคงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองวันนี้แล้ว

“ฉันกลัวว่าคุณจะยุ่งกับงานอยู่ เลยไม่อยากรบกวน”

“ที่ผมเป็นแฟนกับคุณ ไม่ใช่แค่เพราะอยากแบ่งปันแต่ความสุขเท่านั้น”

เวธัสเอาเนื้อสเต๊กที่หั่นเสร็จแล้วให้เธอ แล้วยกเอาอีกจานที่ยังไม่ได้หั่นมาไว้ที่ตัวเอง

ท่าทีดูกระฉับกระเฉง และการพูดจาก็ดูเป็นธรรมชาติมาก

ณิชากินอาหารแบบไม่รู้รสอะไรเลย แล้วเธอก็หัวเราะเจื่อน

แบกรับ?

ที่เธอเข้าหาเวธัสก็เพื่อจะได้ใกล้ชิดกับลูก

ยิ่งให้ใจกับเขามากเท่าไหร่ ต่อไปถ้าต้องแยกทางกัน…มันจะไม่ยิ่งทำให้แยกจากกันได้ยาก?

ตอนจ่ายค่าอาหาร ณิชาคิดในใจว่ามื้อนี้เธอเป็นคนชวนเวธัสออกมา จึงเสนอว่าจะเป็นคนเลี้ยง แต่พอเห็นราคาบนใบเสร็จแล้ว มันเป็นยอดทั้งหมดสามหมื่นกว่า พอเธอเห็นก็ถึงกับอึ้ง

แค่เนื้อสเต๊กสองที่ ผลไม้เรียกน้ำย่อยกับอาหารทานเล่น และไวน์แดงเพียงขวดเดียวเท่านั้น…

ทำไมต้องแพงขนาดนี้?

เวธัสเห็นสีหน้าตกใจของณิชา จึงนึกอยากแกล้งขึ้นมา

“ผมจำได้ว่าผมสั่งไวน์แดงขวดนึงนะ” เวธัสตั้งใจแกล้งเธอ และตั้งใจถามต่ออีกว่า “คงจะแพงมากใช่ไหม?”

ณิชากัดฟันจนเลือดซิบ “ไม่แพงนี่”

ไวน์ขวดนั้นราคาหมื่นแปด มันอาจจะแพงมากสำหรับเธอ แต่สำหรับเวธัสแล้ว ไม่ถือว่าแพงเลยสักนิด

“งั้นดีเลย ผมขอสั่งไวน์แดงอีกขวดกลับบ้านนะ”

ณิชา “…”

พอนึกถึงยอดเงินที่เหลือในบัญชีแล้ว ณิชาจ่ายไม่ไหวจริงๆ เธอเริ่มร้อนใจจึงคว้าชายเสื้อของเขาไว้ “ฉันเห็นไวน์ในห้องเก็บไวน์ของคุณก็ยังเยอะอยู่ และดีกว่าไวน์พวกนี้มาก อันนี้เราไม่เอาแล้วไหม?”

เวธัสพูดด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่จริงจังเอาเรื่อง “ไวน์นี้ดีกรีไม่สูงมาก รสก็ออกหวานนิดๆ คุณก็ดื่มได้”

ณิชาดื่มเครื่องดื่มมึนเมาที่มีดีกรีเยอะแล้วจะเมา พอเมาก็จะชอบก่อเรื่อง

ไวน์นี้มีดีกรีที่กำลังดี

“คุณผู้หญิง สามีของคุณสั่งให้คุณน่ะครับ” บริกรไม่รู้ว่าเวธัสเป็นอะไรกับณิชา จึงยิ้มพลางพูดออกมาแบบนั้น

“สามีฉัน…“

ณิชานิ่งไปครู่หนึ่ง กว่าจะเข้าใจ บริกรคงคิดว่าพวกเขาสองคนเป็นสามีภรรยากัน

ช่างเถอะ ซื้อก็ซื้อ！

เธอไปเตรียมตัวเพื่อการแข่งขันการออกแบบจิวเวลรี่ให้ดีจะดีกว่า

หากเข้ารอบเป็นหนึ่งในสิบอันดับแรก ก็คงจะมีเงินรางวัลบ้าง…

ณิชาแอบร้องไห้ในใจ กัดฟันแน่นอยู่นานกว่าจะหยิบกระเป๋าเงินออกมา ในขณะที่ณิชากำลังหยิบบัตรธนาคารส่งให้บริกร มือใหญ่ของเวธัสก็ยื่นมาพอดี แล้วกดหลังมือเธอเอาไว้…

ณิชามองเวธัส และนึกสงสัย